ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
۱۳۹۸/۰۱/۰۹
–
۱۵۲۹ بازدید
خوب یا بد بودن افراد در نحوه ی مردن انها چه تاثیری دارد؟
در آیات و روایات جان دادن انسان چهار نوع بیان شده است:
الف- افراد خوبى که راحت جان مى دهند:
در روایت که از امام صادق علیه السلام نقل شده است می‌خوانیم:
«مرگ براى مؤمن مانند بوى خوشى است که آن را مى بوید، پس به سبب آن سستى در بدن و حواسش واقع مى شود، و همه ی رنج و درد از او قطع مى شود ….». (بحارالانوار، ج 6، ص 152) بر اساس روایات آمرزش شهید با ریخته شدن اولین قطره خون از بدنش بطور قطع و یقین مورد آمرزش و در رأس اهل ایمان است.
ب- افراد خوبى که سخت جان مى دهند:
در روایت از امام صادق (ع) آمده است که فرمود:
«… وَ ما کانَ مِنْ شَدیدَةٍ فَتَمْحیصُهُ مِنْ ذُنُوبِهِ لِیَرِدَ الْاخِرَةَ نَقِیّاً، نَظیفاً، مُسْتَحِقّاً لِثَوابِ الْابَدِ … ــــــــــ و آنچه (در هنگام مرگ) از سختیها مى بیند پس براى پاک شدنش از گناهان مى باشد تا در قیامت پاک و پاکیزه، بگونه اى که مستحق ثواب ابدى باشد، وارد گردد ….» (همان، ص 153)
البته باید توجّه داشت که سختى مرگ، کفّاره هر مؤمنى و براى هر گناهى نیست، بلکه با توجه به روایات دیگر باید گفت که سختى مرگ بطور اجمال، کفّاره گناهان است براى اینکه پاکیزه و مستحق ثواب ابدى وارد عالم آخرت گردد. (همان)
ج- افراد بدى که راحت جان مى دهند:
امام صادق علیه السلام مى فرماید:
«… وَ ما کانَ مِنْ سُهُولَةٍ هُناکَ عَلَى الْکافِرِ فَلْیُوَفَّى اجْرُ حَسَناتِهِ فِى الدُّنْیا لِیَرِدَ الْاخِرَةَ وَ لَیْسَ لَهُ الَّا ما یُوجِبُ عَلَیْهِ الْعَذابُ … ـــــــــ و آن جان دادنى که بر کافر آسان باشد براى این است که پاداش کارهاى نیکش در دنیا به او داده شود تا به عالم آخرت وارد شود و چیزى جز آنچه موجب عذابش شود براى او نباشد ….» (همان)
یعنى راحت مردن کافر، به خاطر تصفیه حسابى است که خداوند نسبت به کارهاى نیک او انجام مى دهد؛ چون بعضى از کافران در زندگى کارهاى مثبتى دارند که آسان مردن پاداش عمل آنهاست.
د- افراد بدى که به سختى جان مى دهند:
این اولین سیلى و شکنجه الهى بدکاران، توسط مأموران خداست، خداوند متعال مى فرماید:
«وَ لَوْ تَرى إِذْ یَتَوَفَّى الَّذینَ کَفَرُوا الْمَلائِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَریقِ ــــــــــ اى پیامبر! اگر مى دیدى هنگامى که فرشتگان، کافران را قبض روح مى کنند، در حالى که به صورت و پشت آنان مى زنند و به آنها مى گویند بچشید عذاب سوزنده را» (انفال:51)
و نیز می‌فرماید:
«الَّذینَ تَتَوَفَّیهُمُ الْمَلائِکَةُ ظالِمى أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ ما کُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلى إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ــــــــــ کسانى که با کفر و گناه، به خود ظلم کردند، وقتى که فرشتگان آنان را قبض روح مى کنند (خود را باخته و) تسلیم مى شوند (و مى گویند) ما کار بدى نکرده ایم. آرى! همانا خداوند به آنچه انجام مى دادید آگاه است.»( نحل: 28)
انسانى که در تمام عمرش حیله و دروغ را پیشه خود مى کرد، حتى در لحظه مرگ هم از اخلاق زشت خود دست بر نداشته، به خداوند و فرشتگان نیز در حساسترین لحظات دروغ مى گوید. (ر.ک: صفر علیپور ـ ابراهیم زاده، معاد استدلالى، ص 30- 32)
الف- افراد خوبى که راحت جان مى دهند:
در روایت که از امام صادق علیه السلام نقل شده است می‌خوانیم:
«مرگ براى مؤمن مانند بوى خوشى است که آن را مى بوید، پس به سبب آن سستى در بدن و حواسش واقع مى شود، و همه ی رنج و درد از او قطع مى شود ….». (بحارالانوار، ج 6، ص 152) بر اساس روایات آمرزش شهید با ریخته شدن اولین قطره خون از بدنش بطور قطع و یقین مورد آمرزش و در رأس اهل ایمان است.
ب- افراد خوبى که سخت جان مى دهند:
در روایت از امام صادق (ع) آمده است که فرمود:
«… وَ ما کانَ مِنْ شَدیدَةٍ فَتَمْحیصُهُ مِنْ ذُنُوبِهِ لِیَرِدَ الْاخِرَةَ نَقِیّاً، نَظیفاً، مُسْتَحِقّاً لِثَوابِ الْابَدِ … ــــــــــ و آنچه (در هنگام مرگ) از سختیها مى بیند پس براى پاک شدنش از گناهان مى باشد تا در قیامت پاک و پاکیزه، بگونه اى که مستحق ثواب ابدى باشد، وارد گردد ….» (همان، ص 153)
البته باید توجّه داشت که سختى مرگ، کفّاره هر مؤمنى و براى هر گناهى نیست، بلکه با توجه به روایات دیگر باید گفت که سختى مرگ بطور اجمال، کفّاره گناهان است براى اینکه پاکیزه و مستحق ثواب ابدى وارد عالم آخرت گردد. (همان)
ج- افراد بدى که راحت جان مى دهند:
امام صادق علیه السلام مى فرماید:
«… وَ ما کانَ مِنْ سُهُولَةٍ هُناکَ عَلَى الْکافِرِ فَلْیُوَفَّى اجْرُ حَسَناتِهِ فِى الدُّنْیا لِیَرِدَ الْاخِرَةَ وَ لَیْسَ لَهُ الَّا ما یُوجِبُ عَلَیْهِ الْعَذابُ … ـــــــــ و آن جان دادنى که بر کافر آسان باشد براى این است که پاداش کارهاى نیکش در دنیا به او داده شود تا به عالم آخرت وارد شود و چیزى جز آنچه موجب عذابش شود براى او نباشد ….» (همان)
یعنى راحت مردن کافر، به خاطر تصفیه حسابى است که خداوند نسبت به کارهاى نیک او انجام مى دهد؛ چون بعضى از کافران در زندگى کارهاى مثبتى دارند که آسان مردن پاداش عمل آنهاست.
د- افراد بدى که به سختى جان مى دهند:
این اولین سیلى و شکنجه الهى بدکاران، توسط مأموران خداست، خداوند متعال مى فرماید:
«وَ لَوْ تَرى إِذْ یَتَوَفَّى الَّذینَ کَفَرُوا الْمَلائِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَریقِ ــــــــــ اى پیامبر! اگر مى دیدى هنگامى که فرشتگان، کافران را قبض روح مى کنند، در حالى که به صورت و پشت آنان مى زنند و به آنها مى گویند بچشید عذاب سوزنده را» (انفال:51)
و نیز می‌فرماید:
«الَّذینَ تَتَوَفَّیهُمُ الْمَلائِکَةُ ظالِمى أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ ما کُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلى إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ــــــــــ کسانى که با کفر و گناه، به خود ظلم کردند، وقتى که فرشتگان آنان را قبض روح مى کنند (خود را باخته و) تسلیم مى شوند (و مى گویند) ما کار بدى نکرده ایم. آرى! همانا خداوند به آنچه انجام مى دادید آگاه است.»( نحل: 28)
انسانى که در تمام عمرش حیله و دروغ را پیشه خود مى کرد، حتى در لحظه مرگ هم از اخلاق زشت خود دست بر نداشته، به خداوند و فرشتگان نیز در حساسترین لحظات دروغ مى گوید. (ر.ک: صفر علیپور ـ ابراهیم زاده، معاد استدلالى، ص 30- 32)
