اگر غیر مسلمان را در انجام محرّمات جهت ترویج گردشگری آزاد بگذاریم، چه ایرادی از نظر فقه و حقوق دارد؟

اگرچه امروزه یکی از منابع ملت ها و دولت ها برای کسب در آمد جذب توریست است که در بعضی از کشورها حتی از در آمد نفت و منابع طبیعی نیز بیشتر است، اما اسلام بسیارى از فعالیت هاى اقتصادى را که از دیدگاه مکاتب اقتصادى غیر دینی مجاز است، به دلیل داشتن مفاسد فردى یا اجتماعى ممنوع کرده است. این فعالیت هاى نا مشروع در واقع، منطقه ممنوعه ای است که نباید مورد تجاوز قرار گیرد و طبیعی است که درآمدهاى ناشی از چنین فعالیت هایی علاوه بر حرمت تکلیفى، اثرات نامطلوبى هم بر اخلاق فردى و اجتماعى جامعه خواهد گذاشت.

با توجه ‏به این که درآمدهاى حرام، از نظر پلیدى در یک درجه نیستند، اثرات آنها در اخلاق هم شدت و ضعف خواهد داشت؛ ولى به هر حال، همه آنها در از بین بردن فضیلت هاى انسانى نقش به سزایی دارند. اثرات نامطلوب این درآمدها بر اخلاق فردى عبارت اند از: سیاهى دل، لا ابالی گرى و عیّاشى، پستى همت، پلیدى نسل، خطرات معنوى و … .

و همچنین اثرات نامطلوب این درآمدها براخلاق اجتماعى عبارت اند از: رواج بى بندوبارى، از بین رفتن فضایل عمومی و در نتیجه هلاکت اجتماع. چه این که وقتى حدود الاهى در جامعه رعایت‏ نشود، اخلاق اجتماعى و اصول انسانى از هم مى‏پاشد و جامعه دچار هرج و مرج مى‏ شود.

گفتنی است؛ ارتکاب برخی از محرمات اسلامی؛ مانند مشروبات الکلی، گوشت خوک، و… از سوی غیر مسلمانان، اگر به صورت غیر علنی باشد، با آنان برخورد نخواهد شد.