ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
برجام و صلح امام حسن علیه السلام
۱۳۹۸/۰۴/۲۰
–
۲۳۶۶ بازدید
ایا برجام مصداق صلح است ؟ برجام را با شرایط صلح امام حسن (ع) مقایسه و قضاوت کنید که اولا اصل این مذاکره صحیح است ؟ ثانیا اصل این مذاکره مناسب بوده است یا خیر ؟
1. برجام نتیجه و محصول مذاکرات هسته ای بود. مذاکرات هسته ای در راستای احقاق حقوق و منافع کشور در این عرصه بوده و قراردادی بین المللی محسوب می گردد. از این منظر می توان آن را نوعی رفع مناقشه یا صلح نامید.2.مقایسه برجام با صلح امام حسن علیه السلام ،مقایسه درستی به نظر نمی رسد زیرا خیانت و نامردی فرماندهان امام و خیانت اطرافیان و ضعف ایمان مردم بود که صلح را به امام تحمیل کرد در حالی که مردم ما در طول چهل سال پس از انقلاب با وجود همه سختیها و کمبودها و فشارها نشان داده اند که همواره در صحنه های دفاع از نظام حضور داشته و پشتیبان رهبری هستند. اگر ملت بزرگ ایران در زمان امام حسن(ع) بودند، قطعا آن امام بزرگوار با پشتیبانی پیروان خود هیچ‌گاه تن به صلح نمی‌داد در این بین برخی تبلیغات خارجی و داخلی توسط برخی عناصر سست و غربگرا، فضایی را در کشور ایجاد نمودند که حل مشکلات کشور و رفع تحریم ها در مذاکره با طرف های مقابل و حل و فصل این مساله است که مقام معظم رهبری با وجود عدم اعتماد به طرف های مقابل و اعلام عدم خوش بینی به نتیجه مذاکرات ،به منظور خنثی کردن توطئه ها و اعلام صداقت کشور ما و دفاع از جمهوریت نظام و روشن شدن ناکارآمدی نگاه به بیرون برای حل مشکلات کشور با ادامه مذاکرات موافقت نمودند.نکته دیگر اینکه امام حسن علیه السلام با جبر و بی‌لیاقتی اصحاب و خدعه‌های فراوان دشمن از حق الهی و قطعی خود یعنی امامت و خلافت در مقابل معاویه ملعون گذشتند، اما در مقابل با متنی به‌عنوان صلحنامه موافقت کردند که برنده و پیروز میدان خودشان باشند؛ متنی که معاویه یا باید آن را قبول کند که بازنده است یا باید زیر آن بزند که باز هم در تاریخ بازنده خواهد بود.اگر متن برجام به دقت و صلابت متن صلح با معاویه بود، آیا کسی باز هم با آن مخالفت می‌کرد؟ و می توانست به راحتی از آن خارج شود و طرف های دیگر هم بدون عمل به تعهداتشان ،تنها از کشور ما بخواهند که به برجام متعهد باشد؟ متاسفانه ضعف در تدوین برجام با رویکرد منافع کشور موجب شد تا کشور ما از همان روز نخست به تمام تعهدات خود عمل نماید اما طرف های مقابل تعهداتی را که داده بودند نه تنها عمل نکردند ،بلکه بارها برجام را نقض کردند؟ این کجا و صلحنامه امام حسن علیه السلام کجا؟
3. اصل مذاکره در مواردی که احقاق حق و منافع جامعه اسلامی بر آن متوقف باشد با رعایت مصالح و منافع و احترام متقابل ،اشکالی ندارد. اما مهمتر از اصل مذاکره ،نحوه مذاکره و احقاق حقوق کشور اسلامی است و مذاکره باید به گونه ای باشد که حقوق نظام اسلامی حفظ شود و عزت جامعه اسلامی خدشه دار نشود.
همانگونه که اشاره شد به چند دلیل رهبری با این مذاکرات موافقت نمودند.
موافقت با این مذاکرات برای شکستن فضای خصمانه جبهه استکبار بر ضد ایران بود و این مذاکرات باید ادامه یابد اما همه بدانند که با وجود ادامه مذاکرات، فعالیتهای جمهوری اسلامی ایران در زمینه تحقیق و توسعه هسته ای به هیچ وجه متوقف نخواهد شد و هیچیک از دستاوردهای هسته ای نیز تعطیل بردار نیست، ضمن آنکه روابط آژانس بین المللی انرژی اتمی با ایران نیز باید روابط متعارف و غیرفوق العاده باشد…هدف آنها این است که با این بهانه، فضای بین المللی را بر ضد ایران حفظ کنند و بر همین اساس بود که با طراحی جدید دولت برای مذاکره درخصوص موضوع هسته ای موافقت شد تا این جوّ جهانی شکسته و ابتکار عمل از طرف مقابل گرفته شود و حقیقت نیز برای افکار عمومی دنیا مشخص شود. (۱۳۹۳/۰۱/۲۰)
مذاکره در موضوعات خاص اشکالی ندارد؛ منتها گفتم من اعتماد ندارم، خوشبین نیستم به مذاکره، لکن میخواهند مذاکره کنند، بکنند؛ ما هم به اذن‌الله ضرری نمیکنیم. یک تجربه‌ای در اختیار ملّت ایران است که…این تجربه ظرفیّت فکری ملّت ما را بالا خواهد برد. (۱۳۹۲/۰۸/۱۲)
با وجود اینکه من خوشبین نبودم به مذاکره‌ی با آمریکا، با این مذاکرات موردی، مخالفت نکردم، موافقت کردم؛ از مذاکره‌کنندگان هم با همه وجود حمایت کردم، الان هم حمایت میکنم. از رسیدن به یک توافقی که منافع ملّت ایران را تأمین کند و عزّت ملّت ایران را حفظ کند، صددرصد من حمایت میکنم و استقبال میکنم؛ این را همه بدانند. اگر کسی بگوید که ما مثلاً با توافق یا با رسیدن به یک نقطه مخالفیم، نه، خلاف حق و خلاف واقع گفته است. اگر یک توافقی انجام بگیرد که این توافق توافقی باشد که منافع ملّت را، منافع کشور را تأمین بکند، بنده کاملاً با آن موافقت خواهم کرد.
البتّه این را هم ما گفتیم که توافق نکردن بهتر از توافق بد است ــ که این حرف را آمریکایی‌ها هم میزنند ــ این فرمول، فرمول درستی است؛ توافق نکردن از توافق کردنی که در آن، منافع ملّت پامال بشود، عزّت ملّت از بین برود، ملّت ایران با این عظمت، تحقیر بشود [بهتر است]، توافق نکردن شرف دارد بر یک چنین توافق کردنی. (۱۳۹۴/۰۱/۲۰)
این مذاکراتی که دارد انجام میگیرد ــ که بخشی از آن هم مذاکره‌ی با طرفهای آمریکایی است ــ فقط در موضوع هسته‌ای است؛ فقط. ما در هیچ موضوع دیگری فعلاً با آمریکا مذاکره نداریم؛ هیچ؛ این را همه بدانند؛ نه در مسائل منطقه، نه در مسائل گوناگون داخلی، نه در مسائل بین‌المللی؛ امروز فقط موضوع مورد بحث و مورد مذاکره، مسائل هسته‌ای است.
حالا، این تجربه‌ای خواهد شد؛ اگر طرف مقابل از کج‌تابی‌های معمولی خودش دست برداشت، این یک تجربه‌ای برای ما میشود که خیلی خب، پس میشود در یک موضوع دیگر هم با اینها مذاکره کرد؛ امّا اگر دیدیم نه، این کج‌تابی‌هایی که همیشه از اینها دیده‌ایم باز هم وجود دارد و کج‌راهه دارند میروند، خب طبعاً تجربه‌ی گذشته‌ی ما تقویت خواهد شد. (۱۳۹۴/۰۱/۲۰)
3. اصل مذاکره در مواردی که احقاق حق و منافع جامعه اسلامی بر آن متوقف باشد با رعایت مصالح و منافع و احترام متقابل ،اشکالی ندارد. اما مهمتر از اصل مذاکره ،نحوه مذاکره و احقاق حقوق کشور اسلامی است و مذاکره باید به گونه ای باشد که حقوق نظام اسلامی حفظ شود و عزت جامعه اسلامی خدشه دار نشود.
همانگونه که اشاره شد به چند دلیل رهبری با این مذاکرات موافقت نمودند.
موافقت با این مذاکرات برای شکستن فضای خصمانه جبهه استکبار بر ضد ایران بود و این مذاکرات باید ادامه یابد اما همه بدانند که با وجود ادامه مذاکرات، فعالیتهای جمهوری اسلامی ایران در زمینه تحقیق و توسعه هسته ای به هیچ وجه متوقف نخواهد شد و هیچیک از دستاوردهای هسته ای نیز تعطیل بردار نیست، ضمن آنکه روابط آژانس بین المللی انرژی اتمی با ایران نیز باید روابط متعارف و غیرفوق العاده باشد…هدف آنها این است که با این بهانه، فضای بین المللی را بر ضد ایران حفظ کنند و بر همین اساس بود که با طراحی جدید دولت برای مذاکره درخصوص موضوع هسته ای موافقت شد تا این جوّ جهانی شکسته و ابتکار عمل از طرف مقابل گرفته شود و حقیقت نیز برای افکار عمومی دنیا مشخص شود. (۱۳۹۳/۰۱/۲۰)
مذاکره در موضوعات خاص اشکالی ندارد؛ منتها گفتم من اعتماد ندارم، خوشبین نیستم به مذاکره، لکن میخواهند مذاکره کنند، بکنند؛ ما هم به اذن‌الله ضرری نمیکنیم. یک تجربه‌ای در اختیار ملّت ایران است که…این تجربه ظرفیّت فکری ملّت ما را بالا خواهد برد. (۱۳۹۲/۰۸/۱۲)
با وجود اینکه من خوشبین نبودم به مذاکره‌ی با آمریکا، با این مذاکرات موردی، مخالفت نکردم، موافقت کردم؛ از مذاکره‌کنندگان هم با همه وجود حمایت کردم، الان هم حمایت میکنم. از رسیدن به یک توافقی که منافع ملّت ایران را تأمین کند و عزّت ملّت ایران را حفظ کند، صددرصد من حمایت میکنم و استقبال میکنم؛ این را همه بدانند. اگر کسی بگوید که ما مثلاً با توافق یا با رسیدن به یک نقطه مخالفیم، نه، خلاف حق و خلاف واقع گفته است. اگر یک توافقی انجام بگیرد که این توافق توافقی باشد که منافع ملّت را، منافع کشور را تأمین بکند، بنده کاملاً با آن موافقت خواهم کرد.
البتّه این را هم ما گفتیم که توافق نکردن بهتر از توافق بد است ــ که این حرف را آمریکایی‌ها هم میزنند ــ این فرمول، فرمول درستی است؛ توافق نکردن از توافق کردنی که در آن، منافع ملّت پامال بشود، عزّت ملّت از بین برود، ملّت ایران با این عظمت، تحقیر بشود [بهتر است]، توافق نکردن شرف دارد بر یک چنین توافق کردنی. (۱۳۹۴/۰۱/۲۰)
این مذاکراتی که دارد انجام میگیرد ــ که بخشی از آن هم مذاکره‌ی با طرفهای آمریکایی است ــ فقط در موضوع هسته‌ای است؛ فقط. ما در هیچ موضوع دیگری فعلاً با آمریکا مذاکره نداریم؛ هیچ؛ این را همه بدانند؛ نه در مسائل منطقه، نه در مسائل گوناگون داخلی، نه در مسائل بین‌المللی؛ امروز فقط موضوع مورد بحث و مورد مذاکره، مسائل هسته‌ای است.
حالا، این تجربه‌ای خواهد شد؛ اگر طرف مقابل از کج‌تابی‌های معمولی خودش دست برداشت، این یک تجربه‌ای برای ما میشود که خیلی خب، پس میشود در یک موضوع دیگر هم با اینها مذاکره کرد؛ امّا اگر دیدیم نه، این کج‌تابی‌هایی که همیشه از اینها دیده‌ایم باز هم وجود دارد و کج‌راهه دارند میروند، خب طبعاً تجربه‌ی گذشته‌ی ما تقویت خواهد شد. (۱۳۹۴/۰۱/۲۰)
