بنی العباس دوم مورد اشاره در روایات نه تنها هیچ تناسب و تشابهی با ایران ندارد ؛ بله به نظر عمده پژوهشگران مهدویت ، به عربستان و حجاز ، تشابه دارد.
نابودی قوم بنی عباس یکی از نشانه ها است که در روایات آمده است. در کتاب غیبت نعمانی امام صادق(ع) درخصوص از بین رفتن بنی عباس فرمودند:… از علائم ظهور یکی کشته شدن و هلاکت فلانی که اسم مردی از بنی عباس را فرمودند. بعد گفتند خروج سفیانی و … بنابراین در خود روایات به این نکته اشاره شده است. در روایت دیگری در غیبت نعمانی از امام باقر(ع) نقل شده است، بنی عباس به سر کار می آیند و حکومت می کنند و وقتی اختلاف پیدا کردند. خراسانی و سفیانی علیه بنی عباس قیام می کنند. این روایات نشان می دهد، در آستانه ظهور ملک بنی عباس دچار تشتت می شود و از بین می رود، در مورد اینکه بنی عباس چه کسانی هستند. یک قول این است که آنها همان سلسله بنی عباس بودند که بعد از بنی امیه سر کار آمدند و تا حدود سال 700 باقی مانند و در حدود 500 سال حکومت کردند، پس یکی از نشانه های ظهور که از بین رفتن بنی عباس است و ائمه در زمان خودشان بوده که بنی عباس سر کار بودند. فرموده اند امام قیام نمی کند تا بنی عباس از بین برود. بنابراین این نشانه رخ داده و از بین رفته است.
اما این روایات نشان می دهد که در آستانه علائم حتمی بنی عباس از بین می رود و وقتی آنها دچار تشتت شوند، سفیانی خروج می کند. بنابراین این نکته وجود دارد که در آخرالزمان بنی عباس کدام گروه هستند. دو روایات در غیبت نعمانی داریم که امام بیان می کند. حکومت بنی عباس حکومت فریب و نیرنگ است. امام موسی کاظم(ع) فرمودند: … ملک بنی عباس ملک مکر و خدعه است. این حکومت از بین می رود، به گونه ای که چیزی از آنها نمانده و بعد حکومت بنی عباس تجدید می شود و تقویت می شود. به گونه ای که گفته می شود هیچ تغییری در آنها رخ نداده است. این روایات نشان می دهد کسانی که این خط مشی را ادامه می دهند و دشمنی اهل بیت(ع) و ظلم های فراوانی که بنی عباس می کردند و با دشمنان خود به بدترین شکل رفتار می کردند. این افراد مصداق بنی عباس هستند، بنی عباس با خدعه و نیرنگ بدترین خیانت ها را به اهل بیت(ع) کردند و در آستانه ظهور تجدید می شوند و الان هم می توانیم بگوییم که حکومت هایی الان هستند که بنی عباس حساب می شوند( مثل آل سعود و آل خلیفه و آل بن نهیان و… ).از بین رفتن حکومت بنی عباس که از نشانه های ظهور است، می تواند نماد حکومت های مکر حیله و خدعه باشد و لازم نیست حتما از نسل و نسب بنی عباس و از فرزندان عباس باشد.

روایات تصریح دارند که حکومت منطقه حجاز، کشور عربستان و حاکمان مکه و مدینه، قبل از ظهور امام مهدی علیه السلام، حکومتی مخالف اهل بیت و دشمن شیعه، می باشد. حاکمان، از نسل بنی فلان می باشند که حکومت را به صورت خانوادگی، ادراره می کنند. اما بعد از مرگ عبدالله، اقتدار حکومت بنی فلان، به سستی می گراید و بین این خاندان، اختلاف ایجاد شده تا اینکه در آخرین جنایت از سلسله جنایات خویش، نفس زکیه از نشانه های حتمی ظهور را در کنار خانه خدا، و در ماه حرام، به شهادت می رسانند. اما با ظهور و قیام علنی امام مهدی، حکومت بنی فلان، برای همیشه نابود خواهد شد. البته در روایات اسلامی، از ورود لشکر سفیانی، به حجاز برای دسترسی به شیعیان و محل حضور امام مهدی، سخن به میان آمده است. و اما از مقاومت حاکمیت حجاز در برابر سپاه سفیانی سخنی به میان نیامده است. این مطلب می­تواند به جهت موت عبدالله، آخرین خلیفه مقتدر حجاز و کشمکش و درگیری خاندان بنی فلان بر سر قدرت و جانشینی باشد، هم­چنان که میتواند معلول توافق خاندان بنی فلان و سفیانی برای کشتار شیعیان و دستگیری امام مهدی علیه ‌السلام باشد. و اما اینکه بنی فلان در کدام کشور، حکومت خواهند کرد، به دلیل وجود شواهد و قرائن متعدد از جمله: اختلاف بنی فلان در بین الحرمین (مکه و مدینه)، و تصریح روایات به قتل جوانی از اهل بیت در مدینه (غلام بالمدینه) و نیز شهادت نفس زکیه (آخرین نشانه حتمی ظهور)، تنها 15 روز قبل از ظهور امام، توسط نظامیان حکومت بنی فلان در مکه، نشان میدهد که بنی فلان در کشور عربستان و منطقه حجاز، حکومت دارند. بنی فلان، در کدام کشور حکومت می کنند؟ هر چند به این مساله، به صراحت اشاره نمی شود که موت خلیفه از خاندان بین فلان، در کدام منطقه اتفاق می افتد و آل بنی فلان، در کجا و در کدام سرزمین حکومت می کنند اما از مجموع روایات بنی فلان، چنین استفاده می شود که بنی فلان، در حجاز به قدرت می رسند و در کشور عربستان، به صورت خانوادگی، حکومت می کنند.
شواهد و قرائن برای اثبات این مدعا، از این قرار است:
روایات از اختلاف هنگام موت خلیفه ایی در سرزمینی گزارش می دهند که بعد از آن، حضرت مهدی علیه السلام از مدینه به مکه پناه می برد تا منتظر خسف بیداء لشکر اعزامی سفیانی به مدینه شود. بنابراین با این قرینه، مشخص می شود، موت خلیفه (عبدالله) در حجاز رخ می دهد و خاندان بنی فلان بر کشور عربستان، حکومت می کنند. از ام سلمه از قول رسول الله ص نقل می کند: یکُونُ اخْتِلَافٌ عِنْدَ مَوْتِ خَلِیفَةٍ فَیخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْمَدِینَةِ هَارِباً إِلَى مَکَّةَ فَیأْتِیهِ نَاسٌ مِنْ أَهْلِ مَکَّةَ فَیخْرِجُونَهُ وَ هُوَ کَارِهٌ فَیبَایعُونَهُ بَینَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ وَ یبْعَثُ إِلَیهِ بَعْثُ الشَّامِ فَتُخْسَفُ بِهِمُ الْبَیدَاءُ بَینَ مَکَّةَ وَ الْمَدِینَة … .[3] بعد از مرگ خلیفه، اختلاف پیش می آید، آنگاه مردی از مدینه (حضرت مهدی علیه السلام) از مدینه به سمت مکه حرکت می کند، مردم برای بیعت به حضرت مراجعه می کنند، پس با حضرت در بین رکن و مقام، بیعت می کنند. در این حین سفیانی لشکری را از شام، به سمت حجاز، می فرستد. اما در منطقه بیداء، بین مکه و مدینه در زمین فرو می روند و خسف می شوند … .
قرینه دیگر، روایاتی است به اختلاف صاحبان حکومت در بین الحرمین (مکه و مدینه) و بین المسجدین (مسجد النبی و مسجد الحرام)، اشاره می کنند و منجر به قتل تعدادی از خاندان بنی فلان می شود. در کتاب الغیبه شیخ طوسی از امام رضا علیه السلام نقل شده است: إِنَّ مِنْ عَلَامَاتِ الْفَرَجِ حَدَثاً یکُونُ بَینَ الْحَرَمَینِ قُلْتُ وَ أَی شَی ءٍ الْحَدَثُ فَقَالَ عَصَبِیةٌ تَکُونُ بَینَ الْحَرَمَینِ وَ یقْتُلُ فُلَانٌ مِنْ وُلْدِ فُلَانٍ خَمْسَةَ عَشَرَ کَبْشاً.[4] از نشانه فرج و ظهور امام مهدی، حادثه ایی است که در بیت الحرمین، رخ خواهد داد. پرسیدم، و کدام حادثه؟ امام فرمودند: کشمکش و خشمی در بین الحرمین که منجر به قتل 15 نفر از خاندان بنی فلان خواهد شد.
و قرینه دیگر، قتل “غلام در شهر مدینه” توسط عوامل حکومت آل بنی فلان، می باشد که در روایت، صراحتا، اشاره شده است که این غلام، توسط عوامل نیروهای نظامی بنی فلان در کشور حجاز (عربستان) و در مدینه، به شهادت میرسد. بنابراین نشان میدهد که بنی فلان، در حجاز (عربستان) حکومت می کنند.
از امام جعفر صادق علیه السلام، نقل شده است: … یا زُرَارَةُ لَا بُدَّ مِنْ قَتْلِ غُلَامٍ بِالْمَدِینَةِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَ لَیسَ یقْتُلُهُ جَیشُ السُّفْیانِی قَالَ لَا وَ لَکِنْ یقْتُلُهُ جَیشُ آلِ بَنِی فُلَانٍ یجِی ءُ حَتَّى یدْخُلَ الْمَدِینَةَ فَیأْخُذُ الْغُلَامَ فَیقْتُلُهُ فَإِذَا قَتَلَهُ بَغْیاً وَ عُدْوَاناً وَ ظُلْماً لَا یمْهَلُونَ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَوَقُّعُ الْفَرَجِ.[5] … ای زراره، گریزی نیست از اینکه غلام و جوان ایی در مدینه، به شهادت برسد. عرض کردم، فدایتان شوم، آیا لشکر سفیانی اعزامی به حجاز او را خواهد کشت؟ فرمودند: خیر. بلکه نظامیان خاندان بنی فلان، اور ابه قتل خواهند رساند. انان، وارد مدینه خواهند شد و او را بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشد، به شهادت میرسانند. در این موقع، منتظر فرج و ظهور امام مهدی باشید.
و این عبارت “یقتله جیش السفیانی” در متن روایت، قرینه بر این است، این روایات از روایات عصر ظهور، می باشد. زیرا در روایات معتبر و متعدد، در منابع شیعه و اهل سنت، به خروج قائم آل محمد و سفیانی در سال واحد، اشاره شده است. از جمله در روایتی از امام باقر علیه السلام نقل شده است: السُّفْیَانِیُّ وَ الْقَائِمُ فِی سَنَهٍ وَاحِدَه.[6] قرینه مهم دیگر، که نشان می دهد موت عبدالله در خاندان بنی فلان در کشور حجاز، رخ می دهد و حکومت آل فلان بعد از موت عبدالله دیگر، قدرت و دوام سابق را نخواهد داشت، روایتی از امام علی علیه السلام، می باشد که در این روایت، به قتل نفس زکیه از نشانه های حتمی ظهور، توسط بنی فلان، در بلد حرام (مکه)، در 25 ذی الحجه، 15 روز قبل از قیام علنی امام (در عاشورا ماه محرم) اشاره شده است و در این روایت، امام علی علیه السلام، صراحتا به پایان ملک بنی فلان و نابودی سلطنت خانوادگی بعد از به شهادت رساندن نفس زکیه در مکه، اشاره دارد. «الا اخبرکم بآخر ملک بنی فلان؟ قلنا: بلی یا امیرالمؤمنین، قال قتل نفس حرام، فی یوم حرام، فی بلد حرام عن قوم من قریش و الذی حلق الحبة، و برأ النسمة ما لهم ملک بعده غیر خمس عشرة لیلة … ».[7] «آیا شما را از زمان به پایان رسیدن سلطنت خاندان فلان خبر ندهم؟ گفتیم آری ای امیر مؤمنان؛ حضرت فرمودند: هنگام کشته شدن شخصی بی‌گناه در روز حرام در ماه حرام از خاندان قریش. قسم به آن‌که دانه را شکافت و آدمی را آفرید، پس از آن، بیش از پانزده شب حکومتشان طول نخواهد کشید …» .
در این روایت نیز، به پایان سلطنت و حکومت بنی فلان بعد از قتل نفس زکیه، اشاره شده است. از طرفی، در روایت “موت عبدالله”، صراحتا به تبدیل شدن حکومت های سالیانه (ملک السنین) به حکومت های ماهیانه (ملک الشهور) اشاره شده است که این امر به حضرت مهدی علیه السلام (لم یتناه هذا الامر دون صاحبکم) ختم می شود. وجه مشترک این دو روایت این است که هر دو روایت به نابودی حکومت بنی فلان و رسیدن امر به حضرت صاحب الامر علیه السلام اشاره دارند. و چون نفس زکیه در مکه به قتل می رسد، نشان می دهد که حکومت بنی فلان نیز در حجاز مستقر است که می توانند نفس زکیه را به قتل برسانند و همچنین این روایت نشان می دهد که حکومت بنی فلان، تا زمان ظهور و قیام علنی امام مهدی علیه السلام، هر چند به صورت متزلزل و سست، باقی است تا اینکه نفس زکیه را در 25 ذی الحجه به طرز فجیعی به قتل می رسانند و 15 روز بعد، با قیام علنی امام در 10 محرم به حکومت بنی فلان که با موت عبدالله، رو به سستی و زوال گرویده، پایان داده می شود.
و اما بعد از مرگ عبدالله، بین خاندان بنی فلان، بر سر قدرت و جانشینی، اختلاف رخ می دهد. این مساله (اختلاف بین فلان) در روایات متعدد[8]، تصریح شده است. از جمله از امام باقر علیه السلام، نقل شده است: «… وَ لَیسَ فَرَجُکُمْ إِلَّا فِی اخْتِلَافِ بَنِی فُلَانٍ … وَ لَنْ یخْرُجَ الْقَائِمُ وَ لَا تَرَوْنَ مَا تُحِبُّونَ حَتَّى یخْتَلِفَ بَنُو فُلَانٍ فِیمَا بَینَهُمْ فَإِذَا کَانَ کَذَلِکَ طَمَعَ النَّاسُ فِیهِمْ وَ اخْتَلَفَتِ الْکَلِمَةُ وَ خَرَجَ السُّفْیانِی …».[9] « … فرج شما جز با اختلاف بنی‌فلان محقق نمی‌شود … و قائم قیام نمی‌کند و شما هم آنچه را عاشقش هستید نخواهید دید تا وقتی بنی فلان بر سر آنچه در بینشان است مبتلا به اختلاف و درگیری شوند مردم به (حکومت) آنها طمع کنند و وحدت از بین برود و سفیانی خروج کند …» . حتی در روایتی، از اختلاف بنی فلان، تعبیر “محتوم” و حتمی به کار رفته است، که نشان از وقوع آن دارد.
از امام صادق علیه السلام نقل شده است: «… خُرُوجُ السُّفْیانِی مِنَ الْمَحْتُومِ وَ النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ … و اخْتِلَافُ بَنِی فُلَانٍ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیةِ مِنَ الْمَحْتُوم …» .[10] … و خروج سفیانی، حتمی است، ندای آسمانی، حتمی است … و اختلاف بنی فلان، حتمی است و قتل نفس زکیه، حتمی است … .» البته در برخی روایات، از اختلاف بنی فلان، به اختلاف بنی عباس[11]، تعبیر شده است که به علت اختلاف نسخ، اقوال مختلفی در این زمینه مطرح گردیده است. برخی از محققین، معتقد به تشکیل حکومت بنی عباس، در آخرالزمان و قبل از ظهور هستند[12] و برخی نیز، معتقدند، که روایات تصحیف شده اند و در فرض صحت، تعبیر بنی عباس، حاکی و کنایه از این است که بنی فلان، کسانی هستند که در خط و مشی خویش، شبیه به بنی عباس، عمل می کنند.[13] که به قرینه تصریح روایات به اختلاف بنی فلان در بین الحرمین، قتل و شهادت نفس زکیه توسط حکومت بنی فلان در مکه، بنظر میرسد که قول دوم صحیح تر، باشد یعنی بنی فلان به روش و سیره بنی عباس، رفتار خواهند کرد.[14] .
اما اینکه حکومت بنی فلان ( بنی العباس دوم)، در عربستان تا چه موقع بر سر کار خواهد بود؟، از روایت قتل نفس زکیه، فهمیده می شود، که بنی فلان تا قبل از ظهور و قیام علنی امام، خواهند بود هر چند که بعد از موت عبدالله، آخرین پادشاه مقتدر بنی فلان، حکومت شان رو به زوال و سستی گرویده است. بعد از اعلام عمومی موت خلیفه (یکی از جانشینان عبدالله) در روز عرفه (9 ذی الحجۀ) در عرفات و در موسم حج، اختلاف بنی فلان، شدت گرفته و گسترده تر خواهد شد، قتل و کشتار در خاندان بنی فلان، علنی خواهد شد و برخی برخی دیگر را خواهد کشت، اما در عین اختلاف، حکومت باقی است تا اینکه نفس زکیه را در 25 ذی الحجه به طرز فجیعی به قتل می رسانند و 15 روز بعد، با قیام علنی امام در 10 محرم به حکومت بنی فلان که با موت عبدالله، رو به سستی و زوال گرویده، پایان داده می شود.
[1] . شیخ طوسی، الغیبۀ، ص 447.
[2] . شیخ صدوق، کمال الدین، ج 2 ص 377.
[3] . اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج 2، ص 479.
[4] . شیخ طوسی، الغیبۀ، ص 448.
[5] . نعمانی، الغیبۀ، ص 166-167.
[6] . نعمانی، الغیبۀ، ص 267.
[7] . نعمانی، الغیبۀ، ص 258.
[8] . نعمانی، الغیبۀ، ص 170.
[9] . کلینی، الکافی، ج 8، ص 209. نعمانی، الغیبه، ص255. مجلسی، بحارالانوار، ج52، ص231.
[10] . شیخ طوسی، الغیبۀ، ص 435.
[11] . کلینی، الکافی، ج 8، ص 310.
[12] . مهدی پور، پژوهشی پیرامون علائم حتمی ظهور، ص 67-68.
[13] . کورانی، الیمانیون قادمون، ص 118.
[14] . سایت الترتیب الزمنی لعلامات ظهور المهدی المنتظر مقاله: موت الخلیفۀ فی الحجاز.