– حق حق است هرچند سالکان آن اندک و پویندگان باطل بسیار باشند.
– آنچه در متون روایى در این موارد وجود دارد بیشتر تکیه بر آن دارد که دشمنان اهل بیت علیهم السلام و غیر وافى به ولایت اهل بیت علیهم السلام وارد بهشت نمى شوند این مساله اختصاص به تفکر شیعه ندارد و اهل تسنن نیز دشمنى با آنان را حرام مى دانند و محبت آنان را واجب البته ولایت مراتبى دارد و مرتبه نهایى آن که سعادت برین را نیز در پى دارد ولایت جامع و کامل است که شامل ولایت زعامت و رهبرى نیز مى شود. – کیفیت برخورد خداوند با بندگان در قیامت بستگى به جهت هاى ظاهرى(انبیا) و باطنى (عقل و فطرت) دارد که در دنیا براى بندگان قرار داده است. بنابراین اگر کسى راه حق را شناخت و پیمود به همان اندازه در مراتبی از بهشت است. ولى اگر با آن به ستیز برخاست جهنمى است. اما کسانى که حق را نشناخته اند، مقصر باشند از رحمت الهى دورند. ولى اگر تقصیرى درعدم شناخت نداشته باشند، معذور خواهند بود. این گروه یا وارد بهشت متناسب خود شده یا معذب نخواهند بود و در شرایط خاصى خواهند زیست. هیچ نیت یا عمل خیری عند الله بدون پاسخ نیست.