به امام زاده می‌روم، چون به دنبال خلوتی می‌گردم برای دردِ دل کردن با خدای خوب خودم؛ جایی برای گفتن اسرار دلم و کمک خواستن از او برای این‌که در زندگی‌ام موفّق باشم.

یه پرنده‌ی غریبم
تک و تنها می‌نشینم
من ضریحشو می‌گیرم
هی می‌گم امام خوبم
کمکم کن تا بتونم
توی درسام بشم عالی
با معدلی خیالی
 
پارسا صوفی نژاد – سیزده ساله از رامسر
 
 *******

به امام زاده می‌روم تا برای ظهور حضرت حجّت دعا کنم و طلب آمرزش و مغفرت نمایم؛ چون در آن‌جا احساس آرامش دارم.

زهرا سادات خراسانی چهارده ساله از مشهد

*******
 
به امام زاده می‌روم؛ چون هوایش با هوای شهر فرق می‌کند؛ چون آسمان امام زاده با آسمان شهر فرق می‌کند. آن‌جا کسی هست تا تمام حرف‌های شاد و غم‌انگیزم را گوش دهد. آن‌جا کسی هست که تمام حواسش را به من دهد.

ریحانه سادات حسینی راد پانزده ساله از مشهد
 
*******
 
به امام زاده می‌روم؛ چون فضای معنوی آن‌جا آرامش عجیبی در دلم ایجاد می‌کند؛ حس می‌کنم می‌توانم هر خواسته و آرزویی دارم از خدا بخواهم؛ چون حضور خدا را در آن‌جا پررنگ‌تر احساس می‌کنم.

زهرا نگینی چهارده ساله از قم

 *******

به امام زاده می‌روم تا در قطعه‌ای از بهشت، درون آشفته‌ام را کمی آرام کنم تا حتّی برای لحظه‌ای هم که شده به خدا نزدیک‌تر شوم و او را ببینم. در آن‌جا آسمان به زمین نزدیک‌تر است.

معین رضوانی شانزده ساله از بجنورد
 
*******

به امام زاده می‌روم؛ چون امام زاده‌ها فرزندان امامان معصوم هستند و هر یک در دوران زندگی خود تأثیرگذار بودند. دلم می‌خواهد با زندگی آن‌ها بیش‌تر آشنا شوم، ضمن این‌که معنویّت آن‌جا را خیلی دوست دارم.

سیدعلی فقیه موسوی پانزده ساله از قم

*******
 
به امام زاده می‌روم؛ چون در فضای امام زاده آرامش و رهایی موج می‌زند؛ به خدا نزدیک‌تر می‌شوم و قلبم را با یاد خدا و وجود امام زاده جلا می‌دهم.

علی شفیعی چهارده ساله از قم

*******

به امام زاده می‌روم؛ چون بعضی وقت‌ها آدم دلش می‌خواهد از زندگی روزمرّه جدا شود و دغدغه‌هایش را دور بریزد. امام زاده‌ها بهترین محل برای خلوت کردن با خدا هستند و بعد از زیارت آن‌ها قلبم پُر از آرامش می‌شود.

فاطمه میلانی سیزده ساله از قم

منبع: مجله باران