به نظر می رسد تصاویری که برای شما از حوادث قبل از ظهور ارائه شده است ، بسیار وحشتناک و خوف انگیز بوده است . واقعیت این است که قیام حضرت مانند هر تحول بزرگی نیازمند تغییراتی است و نزاع هایی خواهد بود ، ولی آنچه در مقابل این مشکلات به دست می آید به مراتب بزرگتر و عظیم تر از سختی هایی است که تحمل می شود . به طور کلی برای به دست آوردن هر امر ارزش مندی باید تلاش کرد و زحمات مختلفی را متحمل شد ، اگر کسی بخواهد اندیشمند و متفکر شود ، باید راه طولانی و سختی را طی کند اما نباید به خاطر سختی ها و دشواری های راه ، از نتیجه مطلوب آن دست کشید . در مورد قیام حضرت حجت (ع) نیز چنین باید اندیشید که اگرچه سختی هایی وجود خواهد داشت (که به نظر می رسد این سختی ها برای شما بزرگ نمایی شده است و بیش از آنچه هست بیان شده است) ولی نباید به خاطر سختی ها از نتایج بی نظییری که این سختی ها در پی دارند ، منصرف شد .ظهور حضرت ، در واقع ابتدای آزادی انسان هاست . او که منبع علم و رحمت الهی است ، ناجی بشریتی خواهد شد که قرن ها از حضور مستقیم انسان معصوم و رهبر الهی محروم بوده است . ظهور او نجات بخش بشریت از گمراهی و ضلالت است و اوست که راه حل مشکلات مختلف ما در جامعه جهانی است . ظهور او نوید بخش دوران طلایی دیگری است که طبیعتا در ابتدا با سختی هایی همراه خواهد بود ولی آن دوران یقینا دوران شکوفایی بشریت خواهد بود .
در عین حال ترس و وحشت ظهور امام زمان عوامل مختلفی دارد. ترسیم تصویری خشن و چهره‌ای غضبناک از امام دوازدهم(ع) و وضعیت سخت و هولناک آخرالزمانی و… می‌تواند دلیلی برای این مسأله باشد. دلیل دیگر این مسأله عدم شناخت حضرت و حوادث عصر ظهور است؛ چرا که تصور این گونه افراد بر این است که اگر حضرت بیاید، آن‌ها را از دم تیغ می‌گذراند؛ از این رو از ظهور حضرت می‌ترسند و گاهی هم با جسارت چنین بر زبان می‌آورند: “دوست ندارم حضرت ظهور کند، چون آدم گنهکاری هستم و اگر حضرت ظهور کند مرا می‌کشد”. گویا این افراد هیچ اطلاع و معرفتی درباره حضرت مهدی (ع) نداشته، پندار باطلی را از او که مظهر رحمت و رأفت و عطوفت الهی است دنبال می‌کنند؛ این در حالی است که او به امر خدا برای نجات انسآن‌ها و راهنمایی آن‌ها به سعادت و کمال ظهور می‌کند. او همانند طبیب مهربانی است که بدی‌ها و تباهی‌ها را از جامعه انسانی دور می‌کند. او با اجرای عدالت، منافع و امکانات را در اختیار همه قرار داده، جلوی ظلم و ستم را می‌گیرد. در دوران او، امنیت و آرامش فراگیر شده، برکات زمین آشکار می‌گردد و رشد علم به حد اعلای خود می‌رسد. با این وصف، ظهور او، باید آرزوی هر انسانی باشد».
چگونه می‌توان تصور کرد کسی که در تمام کتب آسمانی نام «منجی» را یدک می‌کشد و با صفت رحمت شناخته می‌شود، نسبت به عموم مردم شدت و غیظ به خرج دهد. رسول گرامی اسلام(ص) در وصف امام عصر(عج) فرمود: «فرزندم مهدی، نامش نام من است و کنیه‌اش کنیه من، در خلقت و اخلاق شبیه‌ترین مردم نسبت به من است، او غیبت و حیرتی دارد که خلق از دین خود گمراه شوند و این وقت است که چون شهاب ثاقب باز آید و زمین را پر از عدل و داد کند چنانچه پر از ظلم و جور شده باشد؛ لْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِی، اسْمُهُ اسْمِی، وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی، اَشْبَهُ النَّاسِ بِی خَلْقاً وَ خُلْقاً، تَکُونُ لَهُ غَیْبَةٌ وَ حَیْرَةٌ حَتَّی تَضِلَّ الْخَلْقُ عَنْ اَدْیَانِهِمْ، فَعِنْدَ ذَلِکَ یُقْبِلُ کَالشِّهَابِ الثَّاقِبِ، فَیَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» (کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص286) بر اساس این روایت، امام عصر(عج) شبیه‌ترین فرد از جهت خلقت و اخلاق به رسول‌الله(ص) است؛ پیامبری که خداوند او را در قرآن اینگونه معرفی می‌کند: «وَاِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیم؛ تو اخلاق عظیم و برجسته‌ای داری.» (قلم4) و نیز می‌فرماید نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان است: «لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُفٌ رَحیم ؛ یقیناً پیامبری از جنس خودتان به سویتان آمد که به مشقت افتادنتان بر او دشوار است، اشتیاق شدیدی به [ هدایتِ ] شما دارد ، و نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان است.» (توبه128) همچنان که می‌فرماید ایشان و تابعان‌شان نسبت به کفار سرسخت هستند و نسبت به یکدیگر مهربانند: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُم ؛ محمّد، فرستاده خداست و کسانی که با او هستند بر کافران سرسخت و در میان خودشان با یکدیگر مهربانند» (فتح29)
علاوه بر این، توصیفاتی که در وصف امام عصر(عج) در آیات قرآن ذکر شده حاکی از مهر و محبت امام عصر(عج)‌ نسبت به مستضعفان عالم و برخورد با بدطینتان و کفار است. همچنان که خداوند در آیه5 سوره قصص فرمود: «وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ؛ و ما بر آن هستیم که بر مستضعفان روی زمین نعمت دهیم و آنان را پیشوایان سازیم و وارثان کنیم». شیخ طوسی در کتاب غیبت خود ذیل این آیه از امیرالمؤمنین علیه السّلام روایت میکند که فرمود: «اینان که در زمین ضعیف شده‌اند، آل پیغمبرند که خداوند مهدی آنها را برانگیزد تا آنان را عزیز و دشمنانشان را ذلیل کند؛ قَالَ هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ یَبْعَثُ اللَّهُ مَهْدِیَّهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَیُعِزُّهُمْ وَ یُذِلُّ عَدُوَّهُمْ.» (الغیبة (للطوسی)/ کتاب الغیبة للحجة، النص، ص184) همچنین استقرار دین الهی به رغم کراهت مشرکان و کافران(توبه 33/ صف9)، برپایی نظام حق در عالم توسط کلمات‌الله به رغم کراهت مشرکان(یونس82)، تمکین دین مرضیّ‌ خداوند در زمین و استقرار امنیت در عالم پس از هراس‌های پی در پی دشمنان، گشوده شدن برکات از آسمان و زمین و … از دیگر اقدامات حضرت و تبعات حضور ایشان در آیات قرآن شمرده شده است. مطالعه این دست آیات انسان عاقل را به این سمت هدایت می‌کند که امام عصر(عج) به عنوان برترین مصلح عالم همواره دغدغه اصلاح و ارتقای جامعه به سوی عالی‌ترین ارزش‌ها و صفات را دارند و در این راستا با ایثار و شجاعتی که خرج می‌دهند، با دشمنان بشریت به نبردی سخت می‌پردازند تا زمین را از لوث وجود آنها پاک کرده و بهشتی برپا کنند که مردم از آن پس با ارزاق آسمانی اشباع شوند و فقر از بین آن‌ها برود.
از طرفی عصر ظهور ، دوران برکات و نعمت ها و خوشی هاست. امام باقر(ع) در توصیف آن ایام فرمود: «وَ تَظْهَرُ لَهُ الْکُنُوزُ وَ یَبْلُغُ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَالْمَغِرْبَ وَ یُظْهِرُ اللهُ دِیَنُهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَلَو کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ (اشاره به توبه33) فَلاَ یَبْقَی عَلَی وَجْهِ الاَْرْضِ خَرابٌ إلاَّ عُمِّرَ; گنج‌های درون زمین برای او آشکار می‌شود و حکومت او شرق و غرب جهان را می‌گیرد. و آیین او بر همه آیینها پیروز می‌شود، هر چند مشرکان ناخوش داشته باشند و در آن زمان هیچ ویرانه‌ای بر صفحه زمین باقی نمی‌ماند مگر این که آباد می‌شود» (کمال الدین و تمام النعمة،ج 1، ص324) یا امام سجاد علیه‌السلام در توصیف برکات عصر ظهور منجی می‌فرماید: «زمانی که قائم‌ ظهور کند خداوند آفت و گزند را از هر مؤمنی برطرف می‌کند و نیرویش را به او باز می‌گرداند؛ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْ کُلِّ مُؤْمِنٍ الْعَاهَةَ (1) وَ رَدَّ إِلَیْهِ قُوَّته» (غیبت نعمانی، ص317) در یک روایت قابل توجه امام حسن مجتبی(ع) از پدر بزرگوار خویش امیرالمؤمنین(ع) ضمن روایتی نقل می‌کند: «عرض و طول شهرها برایش مطیع می‌شوند؛ کافری نیست مگر اینکه ایمان می‌آورد و تبهکاری نیست مگر اینکه نیکوکار خواهد شد؛ درندگان در زمان سلطنت او صلح و سازش می‌کنند؛ زمین گیاهان خود را می‌رویاند و آسمان برکات خود را فرو می‌ریزد؛ گنجها برای او ظاهر خواهند شد و مدت چهل سال مالک شرق و غرب خواهد شد؛ خوشا به حال کسی که روزگار او را درک کند و سخن وی را بشنود؛ تنزل السماء برکتها و تُظهِر له الکُنُوز، یَملکُ ما بَین الخافقین أربعین عاماً فطوبَی لِمَن أدرکَ أیّامَه و سَمِعَ کَلامه.» (اثباةالهدی، ج5،‌ ص145)
البته در مورد حوادث قبل از ظهور ، مطالبی مختلفی وجود دارد که بخشی از آنها در مورد جنگ ها و صدمات مربوط به آن است . بسیاری از مطالب در احادیث آخر الزمان ذکر شده است که برخی از آن علایم را می توان امروزه مشاهده کرد . به طور مثال در روایتی حضرت علی (ع) می فرماید : یأتى على النّاس زمان لا یُقَرَّبُ فیه الّا الماحِلُ و لا یُظَرَّفُ فیه الّا الفاجِرُ، وَ لا یُضَعَّفُ فیهِ اِلّا الْمُنْصِفُ، یَعُدّونَ الصَّدَقَة فیه غُرْما، و صِلةَ الرَّحِمَ مَنّاً، و العبادَةَ اسْتِطالَةً على النّاسِ! فَعِنْدَ ذلِکَ یکونُ السُّلْطانُ بمشوَرَةِ الاِماءِ و امارة الصبیانِ و تدبیر الخِصیان.(نهج البلاغه فیض الاسلام، حکمت 98ص 1132) روزى خواهد آمد که در آن سخن چین ها مقرّب خواهند شد و افراد بدکار، زیرک خوانده مى شوند، افراد با انصاف را ناتوان به حساب مى آورند، صدقه و انفاقِ در راه خدا را غرامت پندارند، و صله رحم و آمد و شد با خویشاوندان را با منّت انجام مى دهند، و بندگى و اطاعت خدا را وسیله فخر فروشى براى مردم قرار مى دهند. در چنین زمانى حکومت با مشورت کنیزان و امارت کودکان و تدبیر خواجه گان انجام مى گیرد.
در مورد نشانه های فوق باید به دو نکته توجه کرد ، اول آنکه مواظب باشیم که خود در دام چنین ویژگی های پلیدی نباشیم و از این اوصاف مبرا باشیم . مطلب دوم آن است که نشان می دهد قبل از ظهور حضرت مهدی (عج) اوضاع به شدت وخیم خواهد بود . حال با توجه به شرایطی که گوشه ای از آن بیان شد ، با ظهور حضرت ، جنگ هایی رخ خواهد داد و این مسئله طبیعی است چرا که چنین انسان هایی وجود و حضور حضرت قائم را برنخواهند تافت . اما این جنگ ها برای رسیدن به صلح جهانی و نیز اقامه عدالت لازم است . در این بین افرادی که به شهادت می رسند در واقع به فوز عظیمی نائل می شوند که دیگران در جهان دیگر غبطه آن را خواهند خورد. در این بین باید خود را آماده کنیم (از لحاظ نیروی نظامی ، شرایط فکری و فرهنگی و نیز روانی) تا در چنین رویدادی جز یاران حضرت باشیم و هرگز به خود ترس و تردید راه ندهیم و بدانیم که شهادت در چنین راهی یکی از بزرگترین سعادت هایی است که ممکن است نصیب فردی بشود . از سوی دیگر این چنین نیز نیست که تمام انسان ها در جنگ ها کشته شوند و یا اینکه آسیب ببینند ولی آمادگی جهاد باید در همگان باشد . تحقق وعده الهی و نیز حکومت صالحان ، امری است که نیازمند مجاهده و فداکاری است و در این راه نباید هراسید و با امید به وعده ی الهی که نصرت و پیروزی است ، باید به مقابله با مشکلات شتافت .