« اسْتِکْباراً فِی الْأَرْضِ وَ مَکْرَ السَّیِّئِ وَ لا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلاَّ بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلاً وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلاً »، (فاطر- 43) .1- ” تبدیل” آن است که چیزى را به کلى عوض کنند، یعنى آن را بردارند و چیز دیگرى جانشین آن نمایند، ولى” تغییر و تحویل” آن است که همان موجود را از نظر” کیفى” یا” کمى” دگرگون سازند.بر طبق ایه شریفه فوق سنت هاى الهى نه به کلى عوض مى شود، و نه حتى کم و زیاد و ضعیف و شدید مى شود، از جمله اینکه خداوند در مورد گناهان و جرائم مشابه مجازات هاى مشابهى از هر جهت قائل مى شود، نه اینکه مجازاتى را براى گروهى قائل شود و گروه دیگرى را معاف سازد، و نه اینکه مجازات گروهى را کمتر و یا ضعیف تر کند، و چنین است قانونى که از ریشه ثابتى مایه گرفته که نه تبدیل در آن است و نه دگرگونى و تغییر .2- مطلبی که در باره فطرت بیان شد این بود : ” فطرت” در اصل از ماده” فطر” (بر وزن بذر) به معنى شکافتن چیزى از طول است، و در این گونه موارد به معنى خلقت به کار مى رود، گویى به هنگام آفرینش موجودات ، پرده عدم(نیستی) شکافته مى شود و آنها آشکار مى گردند.به هر حال از نخستین روزى که انسان قدم به عالم هستى مى گذارد این نور الهى در درون جان او شعله ور است.3- بیان فوق یعنی شکافته شدن پرده عدم از باب تشبیه و برای ملموس کردن مطلب است .