امام رضا(علیه السلام) که به درخواست مأمون، عقاید صحیح اسلام را به اختصار بیان کردند؛ در باره خدا چنین فرمودند:شهادت به وحدانیت خداوند و این که پروردگار شریک و همتا ندارد. او یکتا، شنوا، بینا، همیشگی، دانا، توانا، قادر، بی نیاز، دادگر و قدیم است. آفریننده ی همه ی کائنات است. ضد و نظیری برای او نیست. مردم باید در هنگام عبادت و دعا به او روی آورند و در درگاهش تضرع و زاری کنند و حوایج خود را از وی بخواهند[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 121 تا 127. ].
امام رضا در پاسخ به «عمران صابی» گفت: بفرمایید که ما یگانگى خدا را به کنه و حقیقت مى شناسیم یا به وصف؟ (و به تعبیر دیگر: یگانگى خدا به ذات او مربوط است یا صفتى است براى او؟) فرمود:
«همانا نور ابدى، یگانه، نخستین موجود، یگانه است، شریک ندارد، چیزى (در این منزلت) با او نیست، یکتائى است که دو بر نمى دارد، نه (به کنه) معلوم است، نه به کلى مجهول، نه سر راست و روشن است، نه مبهم، نه در یاد است، نه از یاد رفته، و نه چیزى است که نام هیچ چیز دیگر بر او توان نهاد. بنابر این هستى نخستین، موجودى است قائم به ذات خود، نورى است بى نیاز، بى نیاز از هر چه جز اوست، نه آغاز دارد نه انجام، نه بر چیزى قرار گرفته (و به دیگر تعبیر نه زمان دارد و نه مکان)، نه در پشت چیزى نهان شده، نه در درون چیزى پنهان گشته، چون یاد او در خاطر گذرد آدمى کلمه اى نمى یابد که بتواند براى تعبیر از او به کار برد (آنچه به کار برد)، پرتوى است، مثالى است، شبحى است یا سایه اى. این همه پیش از آن بوده که آفرینشى در کار باشد و مخلوقی وجود داشته باشد و اکنون نیز همان گونه است که بوده است.»[ تحف العقول عن آل الرسول(صلی الله علیه و آله و سلم)، ص 423.]