پرسشگر گرامی جهت دریافت پاسخ به نکات زیر توجه نمایید :
الف ) وظیفه مهم
آرزوی شهادت در راه خدا بسیار پسندیده است و نشان از روحیه ایمانی و جهادی دارد, اما وظیفه مهم ما گام برداشتن در راه نورانی شهدا و الگو قرار دادن آنها در زندگی است. دعا سلاح مومن است . نباید از این سلاح و آثار آن غافل شد. اما بانید دفاع از دین و ارزش های الهی و اسلامی و انجام وظایفی که از طرف خداوند به عنوان مسلمان مؤمن بر عهده ما گذاشته شده و منطبق کردن برنامه زندگی با دستورات دین و قرآن و سنت معصومین (ع) همان راه روشن و سعادت بخش شهدا است.اگر در این راه گام برداریم در مسیر شهادت قرار گرفته ایم و از ثواب و پاداش شهیدان بهره مند می شویم هر چند به شهادت هم نرسیم. باید روحیه شهید و شهادت را همواره در وجود خویش حفظ کنیم و این وظیفه مهم کنونی ما است. اگر در راه شهدا و در مسیر تحقق بخشیدن به هدف عالی آنها که همان حاکمیت دین الهی و دستورات قرآن و ایجاد جامعه ای توحیدی و اسلامی گام برداشتیم، به مسؤلیت مهم خود عمل شویم هر چند به ظاهر به شهادت هم نرسیم. تاکید می‌کنم: ما در همه‌ی عرصه‌ها مامور به وظیفه‌ایم و لو نتیجه‌ی دلخواه ما حاصل نشود.
ب ) راه شهادت
اگر انسان بخواهد اجر و پاداش شهید را داشته باشد بهترین راه این است که راه و هدف عالی و آسمانی آنها را دنبال کند و در تحقق آرمان های متعالی آنها بکوشد. و به صفات عالی و اخلاق انسانی آنها متصف شود و در راه تلاش و کوشش برای تحقق اهداف نورانی آنها قدم بردارد. و همانطور که شهدا در مقطع زمانی خود به وظایفشان عمل کردند و از ناموس و دین خود به نحو احسن دفاع کردند، شما نیز باید وظیفه خود را بشناسید و به آن عمل کنید.
دین عمدتا عبارت است از توحید و ولایت، و شهدا برای تحقق توحید در جامعه، تحت فرماندهی ولایت، به جبهه مبارزه با باطل و شیطان رفته اند و شهید شده اند، بنابراین راه فراهم کردن این زمینه، در جبهه حق بودن و عمل کردن به وظایف دینی و الهی و دفاع از اسلام در جبهه های مختلف و به خصوص جبهه فرهنگی و ولایت پذیری است .
برای یک دانشجوی خوب و دین مدار و متعهدی چون شما در شرایط فعلی درس خواندن به منظور تقویت بنیه علمی کشور اسلامی و کسب عزت و اقتدار علمی و اجتماعی و فرهنگی و سیاسی برای میهن اسلامی همراه با حفظ تقوا و نورانیت دل یکی از مصادیق مهم در راه شهدا بودن است. خوب درس خواندن و فرد موثری بودن برای کشوری اسلامی، که خون بهای پاک شهیدان است، بهترین خدمت به شهدا و در راه آنها قرار گرفتن است. و بهترین مصداق انجام وظیفه است.
شهادت موجب آمرزش گناهان می شود. شهید از سوال قبر محفوظ است و فشار قبر ندارد و در بهشت با حوریان هم آغوش است. شهید حق شفاعت دارد. شهدا از اولین کسانی اند که وارد بهشت می شوند و همه به مقام شهیدان غبطه می خورند
ج ) درخواست غلط و وظیفه ما
انسان مومن با دیدن ناهنجاریها و پدیده هایی که با دین و اسلام ناسازگار است، باید در اندیشه ریشه کن کردن آنها و خشکاندن ریشه آنها باشد نه اینکه در مواجهه با آنها تنها ناراحت شود و میدان را خالی کند. اگر درخواست شهادت از سوی برخی افراد برای راحت شدن از دیدن این امور ناشایست و نامطلوب باشد این نوعی فرار کردن از زیر بار مسئولیت، و عافیت طلبی است .
پیروی از هوا و هوس و بدحجابی و دین گریزی امر تازه ای نیست بلکه همه انبیا و اولیای خداوند با آن مواجه بوده اند ولی آنها همه توان و همت خود را برای رفع گناه و هدایت گمراهان و منحرفان به کار می گرفتند و این خود از موارد و مصادیق جهاد در راه خدا است .
آدمى نوعاً در پایان زندگى طبیعى و یا در اثر حوادث ناخواسته جان خود را از دست مى دهد و غالباً بر آن امر رضایت نداشته و مرگ را بالاجبار پذیرا مى گردد، ولى شهید (شاهد بر آرمان خود) کسى است که تمام وجود خود را در راه آرمان الهى خود به کار مى گیرد. این افراد را نمى توان با افرادى که مرگ گریبانگیر آنان مى شود یک سطح دانست، لذا خداوند در قرآن مى فرماید: «به آنانى که در راه خدا کشته شده اند مرده نگوئید، بلکه آنان زنده هایى هستند که در نزد پروردگارشان روزى مى خورند.»(بقره، آیه 150)
بهترین درخواست این است که انسان حسن عاقبت و سلامت دین و دنیا و بودن در راه شهیدان و منحرف نشدن از راه و فراموش نکردن هدف و آرمان های آنها را از خداوند درخواست نماید.
با این توضیح نسبتاً مختصر تا حدودی به مقوله شهادت و اجر و منزلت شهید و راه های رسیدن به این فیض عظیم آشنا شدید، چیزی که می ماند همت و پشت کار مضاعف شما است، که شما را در کسب مقام شهادت رهنمون می شود.
شهادت به حکم این که عملى آگاهانه و اختیارى است و در راه هدفى مقدّس است و از هر گونه انگیزه ى خودگرایانه منزّه و مبراست، تحسین برانگیز و افتخارآمیز است و عملى قهرمانانه تلقّى مى شود و این شهید است که به این مقام مقدس دست یافته است. در میان انواع مرگ و میرها ارزش این نوع از مرگ از حیات و زندگى عادی و بدون هدف الهی برتر و مقدّس تر است.
د ) فضیلت علم آموزی
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید : «و من یخرج من بیته مهاجرا الی الله و رسوله ثم یدرکه الموت فقد وقع اجره علی الله؛ و هر کس از خانه خود به سوی خدا و پیامبرش برای هجرت خارج شود و در راه بمیرد، اجرش با خداست.»(نساء/ 100)
یک سلسله احادیث داریم در باب فضیلت
1 . قال رسول الله صلی الله علیه و آله : من طلب الشّهاده صادقا اعطیها و لولم تصبه.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود : هر کس از روی صدق شهادت را طلب کند، خداوند به او ((ثواب)) آن را عطا خواهد کرد، هر چند به شهادت نرسد. ( کنز المعال، ج4، ص421، حدیث11210 )
2 . قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «و الذی نفسی بیده ما من متعلم یختلف الی باب العلم الا کتب الله له بکل قدم عبادة سنة و بنی الله له بکل قدم مدینة فی الجنة. ( بحار الانوار ج 1 ص 184)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: قسم به خدا، هیچ دانش آموزی به سوی کسب علم و دانش نمی رود مگر اینکه خداوند متعال به هر قدمی عبادت یکسال را بر او می نویسد و شهری در بهشت بر او بنا می کند.
هـ ) دعا برای طلب شهادت
شاید در کتب ادعیه، سرفصلی با این عنوان وجود نداشته باشد، امّا ضمن دعاهای مختلف کوتاه و بلند، مضامینی در این مورد مشاهده می شود که می توان همان بخش از دعا را در نماز خوانده و رسیدن به فوز شهادت را از پروردگار درخواست کرد. برخی از این دعاها عبارتند از:
1. “اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَةِ وَ الشَّهَادَةِ فِی سَبِیلِک”.[1]
2. “وَ اجْعَلِ الْوَفَاةَ نَجَاةً لِی مِنْ کُلِّ شَرٍّ وَ اخْتِمْ لِی عَمَلِی بِالشَّهَادَة”.[2]3. ” إِلَهِی وَ خَالِقِی وَ مَوْلَایَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اخْتِمْ لِی بِالشَّهَادَةِ وَ الرَّحْمَة”.[3]4. ” فَإِذَا کَانَ مَا لَا بُدَّ مِنْهُ الْمَوْتُ فَاجْعَلْ مَنِیَّتِی قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ بِیَدِ شِرَارِ خَلْقِکَ مَعَ أَحَبِّ خَلْقِکَ إِلَیْکَ مِنَ الْأُمَنَاءِ الْمَرْزُوقِینَ عِنْدَکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین “.[4]5. “وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِی قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ مَعَ أَوْلِیَائِکَ تَحْتَ رَایَةِ نَبِیِّک”.[5]
6. ” وَ لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ حَجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ وَ قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ مَعَ وَلِیِّکَ فَوَفِّقْ لَنَا”.[6]7. “وَ ارْزُقْنِی أَشْرَفَ الْقَتْلِ فِی سَبِیلِکَ أَنْصُرُکَ وَ أَنْصُرُ رَسُولَکَ أَشْتَرِی الْحَیَاةَ الْبَاقِیَةَ بِالدُّنْیَا.”[7]پی نوشتها :
[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 95، ص 367، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 هـ ق.
[2]. همان، ج 91، ص 239.
[3]. همان، ج 94، ص 331.
[4]. همان، ج 94، ص 261.
[5]. همان، ج 94، ص 376.
[6]. همان، ج 95، ص 117.
[7]. همان، ج 91، ص 239.