زيرا مرحوم آقا سيّد جمال الدّين مدّتى بود كه به بيمارى پروستات مبتلا و بسترى بودند، و از طرفى براى يكى از فرزندان ايشان حادثه مولمه اى پيش آمده بود كه موجب نگرانى ايشان و اهل منزل شده بود، و از طرفى فقر و مضيقه به شدّت اهل خانه را تحت تأثير قرار داده بود.
هنگامى كه خدمت ايشان رسيدم ديدم در بستر خوابيده و صحيفه سجّاديّه را مى خوانند و همين طور گريه مى كنند؛ من رفتم و كنار ايشان نشستم و از اين وقايعى كه براى ايشان پيش آمده بود مى خواستم ابراز تأسّف و تألّم كنم كه ديدم ايشان صحيفه را بستند و رو كردند به من، فرمودند:
آقا سيّد محمّد حسين! كسى كه عرفان ندارد، نه دنيا دارد و نه آخرت! مرا كه مى بينى با اين گرفتارى ها خوشم و هيچ احساس ناراحتى و شِكوه ابداً و ابداً ندارم.
هوالعليم .كتاب “شريف نورملكوت قرآن “از ‘قسمت انوارالملكوت ‘، تأليف : “حضرت علّامه آية الله حاج سيّد محمّد حسين حسيني طهراني “( قدس الله نفس الزكيه )