واژه «خلق»، به معنای اندازهگیری مستقیم است که هم به معنای «آفرینش از عدم» و هم به معنای «آفرینش چیزی از چیز دیگر» به کار میرود. همچنین گفته شده است؛ به معناى «ایجاد چیزى است بر کیفیت مخصوص و روى حکمت و تقدیر معیّن».
کلمه «امر» گاهى به معناى «چیز» و «شأن» بوده که جمع آن «امور» است، و گاهى هم به معناى «دستور دادن و وادار کردن مأمور، به انجام کار مورد نظر» میباشد که جمع آن «اوامر» است. و در عرف دین در معناى «ایجاد و ابداع بدون الگو» استعمال میشود.
کلمه «امر» گاهى به معناى «چیز» و «شأن» بوده که جمع آن «امور» است، و گاهى هم به معناى «دستور دادن و وادار کردن مأمور، به انجام کار مورد نظر» میباشد که جمع آن «اوامر» است. و در عرف دین در معناى «ایجاد و ابداع بدون الگو» استعمال میشود.