قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۱۰/۲۷
–
۴۷۵ بازدید
شخصی می خواهد جهنمی شود ودیگران رابه جهنم ببرد چراازاد نیست؟
بهشت امر وجودی است، و جهنم، نمود نداشته های انسان است، یعنی امر عدمی است؛ مثل کوری و کری و شلی که امور عدمی اند. لذا آنکه صالح است به او بهشت می دهند، که نمود داشته های خودش است؛ و اگر صالح نیست، به او چیزی نمی دهند، و همین نداشتن، یعنی جهنم. پس او آزاد است؛ یعنی خودش را به خودش وامی گذارند تا با نداشته هایش بسازد؛ و نادارای زجرآور است.
فلسفه وجودی دوزخ و بهشت و ثواب و عقاب در پرتو عدالت الهی معنا پیدا می کند زیرا در این جهان انسانها در انتخاب و انجام کارهای خوب و بد آزادند از یک سو کسانی یافت می شوند که تمام عمر خود را صرف عبادت خدا و خدمت به بندگان می کنند و در سویی دیگر تبهکارانی هستند که برای رسیدن به هوس های شیطانی خود بدترین ستم ها را بر دیگران و خود روا می دارند اما
می بینیم که در این جهان و نیکوکاران و تبهکاران به پاداش و کیفری که در خور اعمالشان باشد نمی رسند و چه بسا تبهکارانی که از نعمت های بیشتری برخوردارند و اساسا زندگی دنیا ظرفیت پاداش و کیفر بسیاری از کارها را ندارد مثلا شخصی که هزاران نفر را بی گناه به قتل رسانده است نمی توان او را جز یکبار قصاص کرد و قطعا سایر جنایاتش بی کیفر می ماند در صورتی که مقتضای عدل الهی این است که هر کس کوچکترین کار خوب یا بدی انجام دهد به نتیجه آن برسد پس باید سرای درگیری برای تحقق عینی عدالت الهی باشد.
(مصباح یزدی، محمدتقی، آموزش عقاید، ج 3، ص 39، سازمان تبلیغات اسلامی، ج 1، 1370).
بیان عذاب ها و نعمت ها دارای دو حیثیت و دو وجه است و به عبارتی خود دارای دو بار معنایی است.
نخست:
حیثیت اطلاع رسانی و خبر دهی از راه های پیش رو که این امر نه تنها باعث سلب اختیار وی نمی شود بلکه نشانگر احترام به عنصر اختیار و انتخاب انسان است زیرا اختیار و انتخاب در صورتی معنا می یابد که انسان بر سر دو راهی سرنوشت قرار گیرد و با شناخت کافی از هر دو راه و نتایج و فواید و مضرات آن دو، یکی را برگزیند از این رو خدای متعال سرانجام انتخاب هر یک از هر دو راه زندگی بشری را بیان کرده تا وی بتواند با آگاهی کامل یکی از این دو راه را برگزیند.
دوم:
حیثیت تشویق و برحذر داشتن تهدید است که باز این امر نیز باعث سلب اختیار بشری نمی شود و اتفاقا این امر شایسته و بایسته است همانگونه که از یک دوست خوب و ناصح دلسوز شایسته و بایسته است که مسیر صحیح را معرفی کرده و ما را نسبت به آن تشویق کند و از قرار گرفتن در مسیر ناشایست بر حذر دارد همین امر در مورد خداوند منان که از هر دوستداری نسبت به ما مهربانتر و نزدیک تر است به گونه ای پر رنگ تر معنا می یابد و در عین حال نیز این امر موجب سلب اختیار بشری نمی گردد، از این روست که می بینیم در جهان امروزی بسیاری از مردم در عین اطلاع از مسیر ناهموار و عاقبت هولناک گناه باز لذات زودگذر آن را بر نعمت های جاودان الهی ترجیح داده و این مسیر ناصواب رابرمی گزینند .
فلسفه وجودی دوزخ و بهشت و ثواب و عقاب در پرتو عدالت الهی معنا پیدا می کند زیرا در این جهان انسانها در انتخاب و انجام کارهای خوب و بد آزادند از یک سو کسانی یافت می شوند که تمام عمر خود را صرف عبادت خدا و خدمت به بندگان می کنند و در سویی دیگر تبهکارانی هستند که برای رسیدن به هوس های شیطانی خود بدترین ستم ها را بر دیگران و خود روا می دارند اما
می بینیم که در این جهان و نیکوکاران و تبهکاران به پاداش و کیفری که در خور اعمالشان باشد نمی رسند و چه بسا تبهکارانی که از نعمت های بیشتری برخوردارند و اساسا زندگی دنیا ظرفیت پاداش و کیفر بسیاری از کارها را ندارد مثلا شخصی که هزاران نفر را بی گناه به قتل رسانده است نمی توان او را جز یکبار قصاص کرد و قطعا سایر جنایاتش بی کیفر می ماند در صورتی که مقتضای عدل الهی این است که هر کس کوچکترین کار خوب یا بدی انجام دهد به نتیجه آن برسد پس باید سرای درگیری برای تحقق عینی عدالت الهی باشد.
(مصباح یزدی، محمدتقی، آموزش عقاید، ج 3، ص 39، سازمان تبلیغات اسلامی، ج 1، 1370).
بیان عذاب ها و نعمت ها دارای دو حیثیت و دو وجه است و به عبارتی خود دارای دو بار معنایی است.
نخست:
حیثیت اطلاع رسانی و خبر دهی از راه های پیش رو که این امر نه تنها باعث سلب اختیار وی نمی شود بلکه نشانگر احترام به عنصر اختیار و انتخاب انسان است زیرا اختیار و انتخاب در صورتی معنا می یابد که انسان بر سر دو راهی سرنوشت قرار گیرد و با شناخت کافی از هر دو راه و نتایج و فواید و مضرات آن دو، یکی را برگزیند از این رو خدای متعال سرانجام انتخاب هر یک از هر دو راه زندگی بشری را بیان کرده تا وی بتواند با آگاهی کامل یکی از این دو راه را برگزیند.
دوم:
حیثیت تشویق و برحذر داشتن تهدید است که باز این امر نیز باعث سلب اختیار بشری نمی شود و اتفاقا این امر شایسته و بایسته است همانگونه که از یک دوست خوب و ناصح دلسوز شایسته و بایسته است که مسیر صحیح را معرفی کرده و ما را نسبت به آن تشویق کند و از قرار گرفتن در مسیر ناشایست بر حذر دارد همین امر در مورد خداوند منان که از هر دوستداری نسبت به ما مهربانتر و نزدیک تر است به گونه ای پر رنگ تر معنا می یابد و در عین حال نیز این امر موجب سلب اختیار بشری نمی گردد، از این روست که می بینیم در جهان امروزی بسیاری از مردم در عین اطلاع از مسیر ناهموار و عاقبت هولناک گناه باز لذات زودگذر آن را بر نعمت های جاودان الهی ترجیح داده و این مسیر ناصواب رابرمی گزینند .
