قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۱۰/۱۹
–
۴۰۱۴۸ بازدید
اگر پسر جوانی, پسر نوجوانی دیگر را به خاطر زیبایی چهره دوست داشته باشد و همیشه او موازین شرعی را در این رابطه رعایت کند . وظیفه او چیست؟ آیا این احساس محبت درست است؟
یکی از نیازهای روحی و عاطفی انسان، داشتن دوستان صمیمی است. دوستی رابطه ای است براساس محبت که دو انسان را به هم دیگر ،پیوند می دهد و نیاز عاطفی آن ها را برآورده می سازد. علاوه بر آن، دوستان صمیمی، یار و یاور یک دیگر در حل مشکلات زندگی هستند. بدون داشتن دوستان واقعی، انسان ،هم تنها و بی یاور است و هم از نظر روحی و عاطفی با مشکلات جدّی روبرو است. از این رو در روایات اسلامی نیاز انسان به داشتن دوستان خوب به نیاز انسان به غذا ، تشبیه شده است.
ارزش دوست
دوستی در دوران نوجوانی اهمیت خاصی دارد، زیرا در سنین بلوغ، عواطف انسانی بیدار شده و آماده ی شکل گیری و شکوفایی است و به همین علت، انگیزه ی عاطفی نیرومندی ، نوجوانان را به سوی دوستی با هم سالان ،سوق می دهد. این انگیزه که در سنین کودکی، سطحی و زودگذر بود، اکنون به صورت عمیقی در دورن نوجوان، فعال است و لذا دوستی های نوجوانان ،به زودی به دست فراموشی سپرده نمی شود.
برقراری پیوند دوستی ،در این دوران به شکوفایی و پرورش عواطف نوع دوستی و محبت انسانی کمک می کند و سبب می شود شخصیت اجتماعی نوجوانان شکل گیرد. وقتی علاقه ی قلبی بین دو دوست ایجاد می شود، آن دو از صفات و حالات یک دیگر، تأثیر می پذیرند. این تأثیر، ناآگاهانه و تدریجی است و با گذشت زمان بر میزان آن افزوده می شود و به هم خویی و هم رنگی می انجامد.
در روایتی از امام علی (علیه السلام) به این تأثیر ناآگاهانه و تدریجی اشاره شده است: «لاتَصحَب الشریر فَاِنَّ طبعَکَ یَسرِقُ مِن طبِعه شراً و انت لا تَعلمُ؛ (1) از مصاحبت با مردم فاسد بپرهیز که طبیعتت به طور ناآگاه، ناپاکی و بدی را از طبع او می دزدد، در حالی که تو از آن بی خبری». پس محبت کردن انسانها به یکدیگر جدای از اسلام وایمان دستوری «انسانی» و«اجتماعی » است.
هشدار!
باید مراقب بود که این «محبت کردن» در عین اینکه بسیار تاکید شده همان نقطه ای است که «هوی وهوس »وبه تعبیر دیگر «شیطان»، مترصد است که بتواند آن را به «فساد» و«لجن» بکشاند ! گاهی شیطان انسانها را با به «افراط» کشیدن در دوستی ، فریب می دهد! ، چنین دوستیهایی گاهی به جاهای نادرستی می رسد وشخص ناخواسته ویا بی توجه مبتلا به انحرافات اخلاقی میشود ،به گوشه هایی ازنامه یکی از این افراد توجه کنید:«… من دوستی دارم که احساس میکنم بیش از حد معمول به من وابسته شده به طوریکه شبها در خوابگاه تا دست مرا نگیرد نمیخوابد و هرگاه سعی کنم دست او را نگیرم ناراحت میشود و میگویدقبلا ها بیشتر دست مرا میگرفتی….اگر دوست به من بگوید دوست دارم در آغوشت باشم آیا این هوس است؟….» ببینید؛ مطمئن نیست که اگر اورا در آغوش بگیرد به گناه افتاده! درحالی که به صراحت دستور داده شده دو انسان همجنس در زیر یک روانداز نخوابند ودر آن حال یکدیگر را در بغل نگیرند…
جملاتی که در نامه آمده مانند :«من از2یا3سال پیش عاشق یکی از دوستام(همجنس)شدم.» ویا این جمله « …در حد بغل گرفتن و بوسیدن لب » مارا برآن داشت که از روی خیر خواهی عرض کنیم که چنین دوستیی خدایی وخدا پسند نیست ومطمئن باشید که اگر به همین شکل ادامه پیدا کند به گناهان دیگری نیز کشیده می شود! همان گونه که اکنون با بوسیدن لب به گناه منجر شده! بوسیدن لب دوست ! چنین چیزی جایز نیست . آیا این هوی وهوس نیست؟ عشق وعاشقی هوس نیست؟!
دوستی های نادرست!
گاهی بعض ازافراد از دوستیهای خود با جنس موافق چنان سخن می گویند که ارتباطشان با دوستشان همانند ارتباط با جنس مخالف است ومی گویند که ما باداشتن چنین دوستانی دیگر تمایل به ازدواج باجنس مخالف را نداریم!!!،لذا به ایشان باید چنین گفت که: میل به جنس مخالف؛ که طبیعی و فطری است جای خود را به رابطه با جنس موافق، (یعنی دوستانتان) داده است و البته رابطه محبتآمیز با دوستانتان، در حدعادی و معمولی آن، طبیعی است؛ اما بیش از آن، وقتی چنین احساساتی درشما به وجود می آیند، یعنی شما دراین رابطه ها افراط کرده اید و از حد و مرز مشروع آن ، فراتر رفته اید. درچنین مواقعی باید رابطه خود را کمتر کنید و سعی کنید از برقراری تماس جسمی تا حد امکان بپرهیزید؛ تا خدای ناکرده مرتکب گناهی نشده باشید.
– بنابراین هر چند شما منظور خاص و انگیزه بدی از این جمله که « پسر جوانی, پسر نوجوانی دیگر را به خاطر زیبایی چهره دوست داشته باشد» ندارید ، اما به هرحال چنین خواسته ای شما را به گناه می اندازد.همانطوری که گفتیم غریزه شما به میل به مخالف، با دوستی کردن با همجنس، ارضا شده است و این خودش فساد آور است !
– نوشته خود را مزین به حدیثی نورانی از پیامبر( ص ) می نمایم، باشد که مارا در مسیر دوستی راهنما باشد، انشاالله « مَثلُ الجَلیس الصّالح مَثَلُ العطّارِ ، اِن لَم یُعطکَ مِن عِطرهِ اصابَکَ مِن ریحِهِ و مَثَلُ الجَلیسِ السّوءِ مَثَلُ القَینِ ، اِن لَم یُحرِق ثَوبکَ اصابَکَ مِن ریحِهِ » ؛ همنشین شایسته ، مانند عطر فروش است . اگر از عطرش به تو ندهد ، بوی عطرش به تو خواهد رسید و همنشین بد ، مانند آهنگر است ، اگر لباست را نسوزاند ، از بویش به تو می رسد . (حکمت نامه جوان ، محمدی ری شهری ص210، ح 357)
یادی از بهترین دوست زندگیم !
خدا رحمت کند استاد فرزانه، حاج آقای مجتهدی تهرانی را ، ایشان دراین باب ،سفارشات زیادی به طلاب می کردند ،حتی طلبه هایی که تازه وارد مدرسه علمیه می شدند ، چون غالبا بچه سال بودند وهنوز محاسنشان رشد نکرده بود ، می فرمود که: با هم سن وسالان خودت، مباحثه کن وهم اتاقی بشو ،وبا طلبه های بزرگتر از خودت هم اتاقی نشو! یادم هست وقتی تازه وارد مدرسه ایشان درتهران شده بودم وهنوز بچه سال بودم ، گاهی به من می فرمود رفیق وهم مباحثه ات را بیاور من ببینم ! همینکه خواستم حجره ای بگیرم ، می فرمود که این حجره خوبه، آن حجره نه، وتوجه اودر خوبی وبدی به همحجره ایها (یعنی هم اتاقیها) بود ، بعد ها متوجه شدم که چرا ایشان اینقدر به این موضوعات توجه می کردند ومن درآن موقع توجهی نداشتم .
معیارقرآنی وروایی در دوستیها!
در سوره الزخرف / 67 دارد :«الْأَخِلاَّءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقِینَ »این آیه ،ازدلیل دوستی دوستانى که در مسیر گناه و فساد، و یا زرق و برق دنیا، دست مودت به هم مى دهند پرده برداشته، مى گوید: الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ: دوستان دنیا در آن روز، بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ: بعضى از ایشان مر بعضى را دشمن باشند، إِلَّا الْمُتَّقِینَ: مگر پرهیزکاران از اهل ایمان که ایشان در قیامت نیز دوستان یکدیگرند! تبدیل شدن این گونه دوستیها به عداوت در آن روز طبیعى است، چرا که هرکدام از آنها دیگرى را عامل بدبختى و بیچارگى خود مى شمرد، تنها پرهیزکارانند که پیوند دوستى آنها جاودانى است، چرا که بر محور ارزشهاى جاودانى ، دور مى زند، و نتایج پر بارش در قیامت آشکارتر مى شود.
آیه شریفه آگاهى است که تمام دوستى ها روز قیامت مبدل به دشمنى گردد الا دوستى که براى خدا و در راه خدا باشد، لذا حضرت پیغمبر صلى اللّه علیه و آله فرمود: «احب فى اللّه و ابغض فى اللّه» دوستى کن درراه خدا و دشمنى نما درراه خدا.
و حضرت صادق علیه السّلام فرمود:« الا کل خلة کانت فى الدنیا فى غیر اللّه فانها تصیر عداوة یوم القیمة» : آگاه باشید هر دوستى که در دنیا براى غیر خدا باشد ، آن دوستى، دشمنى روز قیامت مى گردد.
وحضرت علی علیه السلام می فرماید :« أَحْبِبْ حَبیبَکَ هَوْنًا ما عَسى أَنْ یَعْصِیَکَ یَوْمًا ما. وَ أَبْغِضْ بَغیضَکَ هَوْنًا ما عَسى أَنْ یَکُونَ حَبیبَکَ یَوْمًا ما.»با دوستت آرام بیا،( دردوستیت بااو تعادل را حفظ کن)، بسا که روزى دشمنت شود؛و با دشمنت آرام بیا (دردشمنیت بااو تعادل را حفظ کن)، بسا که روزى دوستت شود.
برای آگاهی بیشتر لطفا به کتب زیر مراجعه نمایید :
– دوستی در قرآن و حدیث , نوشته آقای ری شهری
– دوستی و دوستان , نوشته آقای سید هادی مدرس , ترجمه حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر, از انتشارات آستان قدس رضوی , 1376
– آئین دوستی (دوست یابی) نوشته دیل کارنگی , انتشارات پیمان 1378
– آئین دوستی در اسلام , نوشته آقای بابازاده
ارزش دوست
دوستی در دوران نوجوانی اهمیت خاصی دارد، زیرا در سنین بلوغ، عواطف انسانی بیدار شده و آماده ی شکل گیری و شکوفایی است و به همین علت، انگیزه ی عاطفی نیرومندی ، نوجوانان را به سوی دوستی با هم سالان ،سوق می دهد. این انگیزه که در سنین کودکی، سطحی و زودگذر بود، اکنون به صورت عمیقی در دورن نوجوان، فعال است و لذا دوستی های نوجوانان ،به زودی به دست فراموشی سپرده نمی شود.
برقراری پیوند دوستی ،در این دوران به شکوفایی و پرورش عواطف نوع دوستی و محبت انسانی کمک می کند و سبب می شود شخصیت اجتماعی نوجوانان شکل گیرد. وقتی علاقه ی قلبی بین دو دوست ایجاد می شود، آن دو از صفات و حالات یک دیگر، تأثیر می پذیرند. این تأثیر، ناآگاهانه و تدریجی است و با گذشت زمان بر میزان آن افزوده می شود و به هم خویی و هم رنگی می انجامد.
در روایتی از امام علی (علیه السلام) به این تأثیر ناآگاهانه و تدریجی اشاره شده است: «لاتَصحَب الشریر فَاِنَّ طبعَکَ یَسرِقُ مِن طبِعه شراً و انت لا تَعلمُ؛ (1) از مصاحبت با مردم فاسد بپرهیز که طبیعتت به طور ناآگاه، ناپاکی و بدی را از طبع او می دزدد، در حالی که تو از آن بی خبری». پس محبت کردن انسانها به یکدیگر جدای از اسلام وایمان دستوری «انسانی» و«اجتماعی » است.
هشدار!
باید مراقب بود که این «محبت کردن» در عین اینکه بسیار تاکید شده همان نقطه ای است که «هوی وهوس »وبه تعبیر دیگر «شیطان»، مترصد است که بتواند آن را به «فساد» و«لجن» بکشاند ! گاهی شیطان انسانها را با به «افراط» کشیدن در دوستی ، فریب می دهد! ، چنین دوستیهایی گاهی به جاهای نادرستی می رسد وشخص ناخواسته ویا بی توجه مبتلا به انحرافات اخلاقی میشود ،به گوشه هایی ازنامه یکی از این افراد توجه کنید:«… من دوستی دارم که احساس میکنم بیش از حد معمول به من وابسته شده به طوریکه شبها در خوابگاه تا دست مرا نگیرد نمیخوابد و هرگاه سعی کنم دست او را نگیرم ناراحت میشود و میگویدقبلا ها بیشتر دست مرا میگرفتی….اگر دوست به من بگوید دوست دارم در آغوشت باشم آیا این هوس است؟….» ببینید؛ مطمئن نیست که اگر اورا در آغوش بگیرد به گناه افتاده! درحالی که به صراحت دستور داده شده دو انسان همجنس در زیر یک روانداز نخوابند ودر آن حال یکدیگر را در بغل نگیرند…
جملاتی که در نامه آمده مانند :«من از2یا3سال پیش عاشق یکی از دوستام(همجنس)شدم.» ویا این جمله « …در حد بغل گرفتن و بوسیدن لب » مارا برآن داشت که از روی خیر خواهی عرض کنیم که چنین دوستیی خدایی وخدا پسند نیست ومطمئن باشید که اگر به همین شکل ادامه پیدا کند به گناهان دیگری نیز کشیده می شود! همان گونه که اکنون با بوسیدن لب به گناه منجر شده! بوسیدن لب دوست ! چنین چیزی جایز نیست . آیا این هوی وهوس نیست؟ عشق وعاشقی هوس نیست؟!
دوستی های نادرست!
گاهی بعض ازافراد از دوستیهای خود با جنس موافق چنان سخن می گویند که ارتباطشان با دوستشان همانند ارتباط با جنس مخالف است ومی گویند که ما باداشتن چنین دوستانی دیگر تمایل به ازدواج باجنس مخالف را نداریم!!!،لذا به ایشان باید چنین گفت که: میل به جنس مخالف؛ که طبیعی و فطری است جای خود را به رابطه با جنس موافق، (یعنی دوستانتان) داده است و البته رابطه محبتآمیز با دوستانتان، در حدعادی و معمولی آن، طبیعی است؛ اما بیش از آن، وقتی چنین احساساتی درشما به وجود می آیند، یعنی شما دراین رابطه ها افراط کرده اید و از حد و مرز مشروع آن ، فراتر رفته اید. درچنین مواقعی باید رابطه خود را کمتر کنید و سعی کنید از برقراری تماس جسمی تا حد امکان بپرهیزید؛ تا خدای ناکرده مرتکب گناهی نشده باشید.
– بنابراین هر چند شما منظور خاص و انگیزه بدی از این جمله که « پسر جوانی, پسر نوجوانی دیگر را به خاطر زیبایی چهره دوست داشته باشد» ندارید ، اما به هرحال چنین خواسته ای شما را به گناه می اندازد.همانطوری که گفتیم غریزه شما به میل به مخالف، با دوستی کردن با همجنس، ارضا شده است و این خودش فساد آور است !
– نوشته خود را مزین به حدیثی نورانی از پیامبر( ص ) می نمایم، باشد که مارا در مسیر دوستی راهنما باشد، انشاالله « مَثلُ الجَلیس الصّالح مَثَلُ العطّارِ ، اِن لَم یُعطکَ مِن عِطرهِ اصابَکَ مِن ریحِهِ و مَثَلُ الجَلیسِ السّوءِ مَثَلُ القَینِ ، اِن لَم یُحرِق ثَوبکَ اصابَکَ مِن ریحِهِ » ؛ همنشین شایسته ، مانند عطر فروش است . اگر از عطرش به تو ندهد ، بوی عطرش به تو خواهد رسید و همنشین بد ، مانند آهنگر است ، اگر لباست را نسوزاند ، از بویش به تو می رسد . (حکمت نامه جوان ، محمدی ری شهری ص210، ح 357)
یادی از بهترین دوست زندگیم !
خدا رحمت کند استاد فرزانه، حاج آقای مجتهدی تهرانی را ، ایشان دراین باب ،سفارشات زیادی به طلاب می کردند ،حتی طلبه هایی که تازه وارد مدرسه علمیه می شدند ، چون غالبا بچه سال بودند وهنوز محاسنشان رشد نکرده بود ، می فرمود که: با هم سن وسالان خودت، مباحثه کن وهم اتاقی بشو ،وبا طلبه های بزرگتر از خودت هم اتاقی نشو! یادم هست وقتی تازه وارد مدرسه ایشان درتهران شده بودم وهنوز بچه سال بودم ، گاهی به من می فرمود رفیق وهم مباحثه ات را بیاور من ببینم ! همینکه خواستم حجره ای بگیرم ، می فرمود که این حجره خوبه، آن حجره نه، وتوجه اودر خوبی وبدی به همحجره ایها (یعنی هم اتاقیها) بود ، بعد ها متوجه شدم که چرا ایشان اینقدر به این موضوعات توجه می کردند ومن درآن موقع توجهی نداشتم .
معیارقرآنی وروایی در دوستیها!
در سوره الزخرف / 67 دارد :«الْأَخِلاَّءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقِینَ »این آیه ،ازدلیل دوستی دوستانى که در مسیر گناه و فساد، و یا زرق و برق دنیا، دست مودت به هم مى دهند پرده برداشته، مى گوید: الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ: دوستان دنیا در آن روز، بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ: بعضى از ایشان مر بعضى را دشمن باشند، إِلَّا الْمُتَّقِینَ: مگر پرهیزکاران از اهل ایمان که ایشان در قیامت نیز دوستان یکدیگرند! تبدیل شدن این گونه دوستیها به عداوت در آن روز طبیعى است، چرا که هرکدام از آنها دیگرى را عامل بدبختى و بیچارگى خود مى شمرد، تنها پرهیزکارانند که پیوند دوستى آنها جاودانى است، چرا که بر محور ارزشهاى جاودانى ، دور مى زند، و نتایج پر بارش در قیامت آشکارتر مى شود.
آیه شریفه آگاهى است که تمام دوستى ها روز قیامت مبدل به دشمنى گردد الا دوستى که براى خدا و در راه خدا باشد، لذا حضرت پیغمبر صلى اللّه علیه و آله فرمود: «احب فى اللّه و ابغض فى اللّه» دوستى کن درراه خدا و دشمنى نما درراه خدا.
و حضرت صادق علیه السّلام فرمود:« الا کل خلة کانت فى الدنیا فى غیر اللّه فانها تصیر عداوة یوم القیمة» : آگاه باشید هر دوستى که در دنیا براى غیر خدا باشد ، آن دوستى، دشمنى روز قیامت مى گردد.
وحضرت علی علیه السلام می فرماید :« أَحْبِبْ حَبیبَکَ هَوْنًا ما عَسى أَنْ یَعْصِیَکَ یَوْمًا ما. وَ أَبْغِضْ بَغیضَکَ هَوْنًا ما عَسى أَنْ یَکُونَ حَبیبَکَ یَوْمًا ما.»با دوستت آرام بیا،( دردوستیت بااو تعادل را حفظ کن)، بسا که روزى دشمنت شود؛و با دشمنت آرام بیا (دردشمنیت بااو تعادل را حفظ کن)، بسا که روزى دوستت شود.
برای آگاهی بیشتر لطفا به کتب زیر مراجعه نمایید :
– دوستی در قرآن و حدیث , نوشته آقای ری شهری
– دوستی و دوستان , نوشته آقای سید هادی مدرس , ترجمه حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر, از انتشارات آستان قدس رضوی , 1376
– آئین دوستی (دوست یابی) نوشته دیل کارنگی , انتشارات پیمان 1378
– آئین دوستی در اسلام , نوشته آقای بابازاده
