روایتی در باره این که ذو الفقار دو لبه بوده و وجه نام گذاری آن به ذو الفقار همین بوده ، نیافتیم .
.«ذو الفَقار» به معنای «صاحب فقرات» است. در برخی منابع، این شمشیر با گودی‌های کوچک تزئینی و با تیغه‌ای دارای شیاری بلند و باریک از کنار دسته تا نوک که شیارهایی باریک از آن به طرف سوی نوک شمشیر داشته، تعریف شده ‌است. همچنین در حدیثی منتسب به امام ششم، دلیل نامگذاری آن شباهت شیارهایش به مهره‌های کمر است. در حدیثی منتسب به امام پنجم، در باره دلیل نامگذاری این شمشیر آمده ‌است: «علی علیه ‌السلام با شمشیر ذو الفقار به هیچ کس ضربتی نزد، مگر این که او را در دنیا از خانواده و زن و فرزندانش جدا کرد و در آخرت او را از بهشت جدا کرد. ( 1 )
از حضرت صادق (ع) نقل است که: «آن شمشیر را از آن جهت ذو الفقار مى گفتند که در طول آن گره هایى مانند فقرات کمر بود».
در تاریخ ابن ابى یعقوب آمده است : «درازى ذو الفقار، هفت وجب و پهناى آن، یک وجب بود است». (2 )
پی نوشت ها
1. ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
2. سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، ج 5، ص 557، قم، چاپ دوم، 1376 ش.
است ( پایگاه ملی پاسخگویی به سوالات دینی )