پیوند پوست

پیوند، با هدف انتقال هر گونه بافت در بدن و تغذیه بافت بدون اتصال عروقی و عصبی، در نظر گرفته می شود. با ترمیم رگ ها در ناحیه ای از بدن که این قطعه بافت حمل می شود، امکان تغذیه وجود ندارد. این بافت ها به واسطه روشی به نام انتشار از بافت های اطراف و رگ های مویرگی آنها تغذیه می شود و شکل گیری عروق جدید در طول زمان مشاهده می شود.

پیوند ها، در ضخامت نازک و مقادیر کم به منظور جلوگیری از مشکلات تغذیه ای استفاده می شود. در نهایت، هدف آن حفظ و پذیرش بیشترین مقدار در قسمت جدید است. اغلب بافت هایی که از پیوند استفاده می شود پوست، غضروف، استخوان، رگ، عصب، فاسیا، چربی، درم، ریشه مو، بستر ناخن و سلول های بنیادی است.
 
به طور کلی، یک نمونه بافت به عنوان پیوند استفاده می شود، اما در برخی موارد ۳-۲بافت به صورت همزمان به عنوان پیوند استفاده می شود. بافت هایی که پیوند کامپوزیتی نامیده می شوند، بیشتر به شکل درموفیت ( چربی زیر جلدی)، پوست و غضروف (منحنی گوش) استفاده می شود.1
 

انواع پیوند پوست

دو نوع کلی پیوند پوست وجود دارند که عبارتند از:
 

پیوند با لایه بالایی پوست

پیوند با لایه بالایی پوست، شامل برداشتن لایه بالایی پوست یا همان اپیدرم و همچنین بخشی از لایه عمیق پوست است که درم نامیده می شود. این لایه ها از محل اهدا کننده گرفته می شود. سپس در منطقه ای که پوست آسیب دیده است قرار می گیرد. پیوند با لایه بالایی پوست، معمولاً از قسمت جلویی یا خارجی ران، شکم، باسن یا کمر برداشته می شوند.

از پیوند با لایه بالایی پوست، برای پوشاندن مناطق وسیع استفاده می شود. این پیوندها شکننده بوده و معمولاً ظاهری براق یا صاف دارند. همچنین ممکن است از پوست مجاور کم رنگ تر به نظر برسند. پیوند با لایه بالایی پوست، به راحتی رشد نمی کنند، بنابراین کودکانی که تحت این جراحی قرار می گیرند ممکن است با بزرگتر شدن به پیوندهای پوستی دیگری نیاز داشته باشند.

پیوند با لایه بالایی پوست، متداول ترین روش پیوند بافت در جراحی پلاستیک است. با این حال، پیوند ضخامت شکاف احتمالاً منجر به انقباض زخم، زخم هایپرتروفیک، بی نظمی رنگدانه ها می شود و بیشتر مستعد ضربه هستند.

پیوند با ضخامت کامل

پیوند با ضخامت کامل، شامل برداشتن همه اپیدرم و درم از ناحیه اهدا کننده است. پوست مورد نیاز برای این جراحی ها معمولاً از شکم، کشاله ران، بازو یا ناحیه بالای ترقوه گرفته می شود.

از پیوندهای با ضخامت کامل به طور کلی برای زخم های کوچک در قسمت های بسیار قابل مشاهده بدن مانند صورت استفاده می شود. برخلاف گرافت های با ضخامت شکاف، گرافت های تمام ضخامت به خوبی با پوست اطراف خود ترکیب می شوند و نتیجه زیبایی بیشتری خواهند داشت.

از پیوندهای با ضخامت کامل بیشتر در صورت و دست استفاده می شود. در نظر گرفتن قوام، ضخامت، رنگ و بافت با نقص های روی سطح صورت بسیار مهم است. به عنوان مثال، پوست پلک، که نازک است و تعداد کمی غده دارد، بهتر است با پوست پلک مخالف جایگزین شود. در حالی که پوست بینی ضخیم و دارای عناصر غده ای زیاد است و بهتر است با پوست ضخیم تری از ناحیه چین بینی یا ناحیه شنوایی قدامی پوشانده شود.

محل مشترک اهدا کننده در جراحی دست شامل نواحی چین مچ دست و چین آرنج است. پیوند با ضخامت کامل برای اکثر زخم ها در کودکان ترجیح داده می شود. زیرا پیوندها با کودک در حال رشد، رشد می کنند و خطر انقباض اسکار را کاهش می دهند.2
 

از پیوند پوست در کدام موارد استفاده می شود؟

اغلب پیوند های مورد استفاده در جراحی پلاستیک، پیوند پوست هستند. گرافت پوست در میان مردم به عنوان پیوند پوست شناخته می شود. پیوند پوست در مواردی که کمبود بافت ممکن است رخ دهد استفاده می شود:

پس از سوختگی های عمیق

در بستن زخم های باز پس از عمل جراحی تومور پوست

 زخم های مزمن

در زخم هایی که پس از جراحی دست نمی توانند با بافت اطراف بسته شوند

قسمت هایی که به علت تروما پوست کمی دارند

زخم های باز پس از انقباض.1
 

فواید پیوند پوست (گرافت پوستی)

حفظ عملکرد پوست

جلوگیری از بد شکلی، جمع شدگی و تغییر حالت اندام

جلوگیری از ایجاد گوشت اضافی در زخم

بهبود سریع تر پوست

کاهش خطر عفونت3

عوارض پیوند پوست (گرافت پوستی)

خونریزی،   عفونت،   آسیب   های   عصبی،   پس   زدن   پیوند   از عوارض  پیوند  است  و  فرد  باید  تا  ماهها  از  پوست خود  محافظت کامل را عمل آورد.

موفقیت  پیوند  هنگامی  است  که  خون  رسانی  و  شرایط  ایجاد جریان  خون  از  منطقه  گیرنده  برای  پوست  پیوندی  فراهم  شود که برای این منظور از دو روش باز و بسته استفاده می شود .

در  نوع  باز،  روی  محل  پیوند  شده  با  گاز  مرطوب  پوشانده نگه داشته می شود و هر 2تا 3ساعت یکبار تعویض می شود و مرتباً  مرطوب  نگه  داشته  می  شود  .48تا  72ساعت  اول  باید پیوند بی حرکت باشد و این روش کمک می کند که پیشرفت خونرسانی  پوست،  زیر  نظر  باشد  و  اگر  در  زیر  پیوندخون  یا ترشح جمع شود بتوان آن را تخلیه کرد و پیوند را به جای اول خود بر گرداند .

در روش بسته، ناحیه عمل شده بی حرکت می شود و در افراد مسن و  بچه ها که به خوبی همکاری ندارند استفاده می شود .یک بانداژ فشاری با فشار مختصر  روی پیوند انجام می شود تا امکان جمع شدن ترشحات در زیر پیوند به حداقل برسد .اولین تعویض پانسمان  5-3روز بعد از عمل  انجام می شود.محل پیوند اگر ترشح یا بوی بد داشت تعویض پانسمان زودتر انجام می شود  .

اگر  پیوند  از  محل خود  جداست  با  گاز  مرطوب  شده به  وسیله سرم نمکی آن  را  مرطوب نگه می داریم تا مجدداً پزشک آن را در محل خود قرار دهد در  طی 5-3 روز اول جا به جا کردن بیمار باید با احتیاط انجام شود . تا حد امکان عضو پذیرنده باید بالا تر قرار داده شود تا از فشار روی ناحیه، جلوگیری شود.

بعد  از  7-5 روز  می  توان عضو  پیوند  شده  را  ورزش  داد. عضو  از  جهت  خونریزی  و عفونت ، بو و ترشحات نامطبوع تحت نظر باشد.3

پینوشتها
1.www.zakhmplus.com
2.www.pezeshket.com
3.www.tavanafarin.com