سلام و تحیت و قدردانی از مکاتبه ی شما با این مرکز پرسشگر ارجمند، شان نزول ایه در مورد مسلمانانی است که بامشرکین و یهودی ها رابطه خاص بر قرار کرده بودند ، رابطه ای که در آن به گونه ای سرپرستی آنها را برخود قبول نموده و محبتشان در دل آن دسته از مسلمانان نشسته بود و قهرا چنین ارتباطی برای مسلمین زیانبار بود لذا در ایه 28 سوره ی مبارکه آل عمران به آن دسته از مسلمانان هشدار داده شد که شما انان را به عنوان دوست و ولی و سرپرست خودتان انتخاب نکنید به طوری که در امور زندگی از انان تبعیت کنید. با توجه به تفسیر آیه ی شریفه، ناگفته پیداست که مراودات سیاسی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با کشورهایی مانند روسیه و چین و … هیچ ارتباطی با آیه ی شریفه ی فوق پیدا نمی نماید زیرا این مراودات هیچگاه به معنی پذیرش سرپرستی یا محبت پیدا کردن با دشمنان دین خدا نبوده و نیست . لازم است توجه داشته باشید که هیچ ملتی نمی تواند روابط خود با تمام ملت ها و دولت ها را قطع نمایدعلی الخصوص در جهان معاصر که نفع و ضرر کشور ها به گونه ی غیر قابل انکاری در هم تنیده شده است. به همین لحاظ مسلمین نیز نمی توانند به ویژه در عصر حاضر به صورت منزوی و جدای از جامعه ی جهانی زندگی نمایند و به ناچار مجبورند با ملت ها و دولت های دیگر در ارتباط باشند اما آنچه که مهم است رعایت اصول و قواعدی است که در سایه سار آنها ، منافع اساسی مسلمین در اینگونه ارتباطات اسیب نبیند. و با رعایت راهبرد های اساسی اسلام در روابط بین الملل ، هیچ اشکالی متوجه ارتباطات بین المللی آ»ها با سایر دول حتی کفار – غیر از کفار حربی – و مشرکین نخواهد بود. به نظر می رسد توضیح نکاتی هرچند اجمالی پیرامون مبانی سیاست خارجی جمهوری اسلامی خالی از لطف نباشد. جمهوری اسلامی ایران بر اساس قانون اساسی که چکیده و محور اصلی و اهداف، افکار، آرمان ها و ایده آل های ملتی است که تابع مکتب اسلام است و به تعبیر مقام معظم رهبری میثاق بزرگ ملی و دینی و انقلابی ماست، «روزنامه جمهوری اسلامی19/4/79 »، سیاست خارجی خویش را بر اساس نفی هر گونه سلطه جویی و سلطه پذیری، حفظ استقلال همه جانبه و تمامیت ارضی کشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرت های سلطه گر و روابط صلح آمیز متقابل با دول غیر محارب استوار کرده است «قانون اساسی، اصل 152» این مبنا در ارتباطات سیاسی در حقیقت برگردانی از آموزه های دینی ما در ارتباط با سایر ملل و دول می باشد. بر این اساس ارتباط جمهوری اسلامی ایران با سایر دولت ها ، در چارچوب فوق و بنا بر فرموده ی رهبری معظم انقلاب (دام عزه) بر مبنای عزت ، حکمت و مصلحت می باشد. و بدیهی است که تا زمانی که چارچوب فوق و این سه عنصر در ارتباط جمهوری اسلامی ایران با سایر دولت ها احراز گردد، هیچ مانعی بر سر ارتباط با آن دولت ها وجود نخواهد داشت. بنابراین اساس ارتباط جمهوری اسلامی ایران با کشور های غیر مسلمان ، فی نفسه ایرادی نداشته و از نظر شرعی اشکالی متوجه آن نمی باشد. مجددا از مکاتبه ی شما با این مرکز قدردانی می نماییم. منتظر سوالات بعدی شما هستیم.