1. در روایات بر روزه پنج‌شنبه اول وآخر هر ماه و اولین چهارشنبه بعد از روز دهم ماه تاکید شده است.2. امام صادق (ع) نقل می فرماید : کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) یَصُومُ حَتَّى یُقَالَ لَا یُفْطِرُ ثُمَّ صَامَ یَوْماً وَ أَفْطَرَ یَوْماً ثُمَّ صَامَ الْإِثْنَیْنِ وَ الْخَمِیسَ ثُمَّ آلَ مِنْ ذَلِکَ إِلَى صِیَامِ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ فِی الشَّهْرِ- خَمِیسٍ فِی أَوَّلِ الشَّهْرِ وَ أَرْبِعَاءَ فِی وَسَطِ الشَّهْرِ وَ خَمِیسٍ فِی آخِرِ الشَّهْرِ وَ کَانَ یَقُولُ ذَاکَ صَوْمُ الدَّهْر .رسول خدا (ص) در آغاز همه روزها را به دنبال هم روز می گرفت و سپس یک روز در میان روزه می گرفت و سپس روز دوشنبه و پنجشنبه روزه می گرفت و سپس پنجشنبه اول و آخر ماه و سپس چهارشنبه وسط ماه را روزه می گرفت و می فرمود روزه این سه روز معادل روزه همه روزگار است . ( ر. ک: ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص 79 3 )در روایت نبوى آمده است که هر که روز دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه بگیرد حقّ‌تعالى بیست حاجت از حوائج دنیا و بیست حاجت از حاجت‌هاى آخرت او را برآورد .