مسجد، خانه‌ی خداست و ربطی به شیعه و سنّی ندارد. تعبیر «مسجد شیعه» و «مسجد سنّی» تعبیری غیر اسلامی است. هر مسلمانی ـ چه شیعه و چه سنّی ـ مُجاز است که در هر مسجدی نماز به جا آورد. لذا اگر مسلمان سنّی، وارد مسجدی شد که شیعیان ساخته‌اند و در آن مسجد، نماز خواند، کسی حقّ ندارد مانع او شود؛ کما اینکه اگر مسلمان شیعه، وارد مسجدی شد که سنّی‌ها ساخته‌اند و در آن مسجد، نماز خواند، کسی حقّ ندارد مانع او شود.
کمک کردن شیعیان به اهل سنّت، برای ساختن مسجد هم اشکالی ندارد؛ به شرط آنکه آن مسجد را ناصبی‌ها نسازند؛ چرا که ناصبی‌ها در مسجد، افکار ضدّ شیعی را ترویج می‌کنند و قصدشان تفرقه افکنی است. خداوند متعال این گونه مساجد را در قرآن کریم، «مسجد ضرار» نامیده است.
« وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ کُفْراً وَ تَفْریقاً بَیْنَ الْمُؤْمِنینَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَیَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ ـــــ و آنهایى که مسجدى اختیار کردند که مایه زیان و کفر و پراکندگى میان مؤمنان است، و [نیز] کمینگاهى است براى کسى که قبلاً با خدا و پیامبر او به جنگ برخاسته بود، و سخت سوگند یاد مى کنند که جز نیکى قصدى نداشتیم. و[لى ] خدا گواهى مى ‌دهد که آنان قطعاً دروغگو هستند.» (التوبه:107)
مسجد ضرار را هر کسی بسازد نباید کمکش کرد، چه شیعیان بسازند و چه سنّی‌ها و چه غیر اینها.