آیا شما از این واقعیت اطلاع دارید که مایعات درون بدن ما باید ماهیت قلیایی بیشتری نسبت به ماهیت اسیدی یا خنثی داشته باشند؟ بله درست است. آبی که می‌نوشیم سطح پی اچ درون بدن ما را تعیین می‌کند. پس این امر بدین معنی است که باید از رژیم‌های غذایی قلیایی و یا آب آشامیدنی قلیایی بیشتر استفاده کنیم. اما نحوه‌ی تهیه‌ی این آب‌ها به چه صورت است؟ اجازه دهید در این مقاله مراحل گام به گام تهیه‌ی آب قلیایی را از پایه شرح دهیم.
 

سطح پی اچ – درباره‌ی قلیایی و اسیدیته

سطح پی اچ معیاری از میزان قلیایی یا اسیدی بودن یک محلول است. سطح پی اچ به سادگی بر اساس مقیاس صفر تا 14 اندازه گیری می‌شود. محلول‌های با پی اچ بیشتر از 7 به عنوان محلول‌های بازی یا قلیایی طبقه بندی می‌شوند، در حالی‌که محلول‌های با پی اچ کمتر از 7 به عنوان محلول‌های اسیدی در نظر گرفته می‌شوند. در این رابطه آب خالص خنثی می‌باشد، یعنی نه بازی و نه قلیایی است و بنابراین سطح پی اچ آب دقیقا برابر با 7 است. اما، ما به راحتی می‌توانیم آب قلیایی را در خانه تهیه کنیم. در ادامه نحوه‌ی تهیه‌ی این نوع آب را شرح می‌دهیم.
 

فرایند تهیه‌ی آب قلیایی

با استفاده از اطلاعات بالا به راحتی درمی‌یابیم که آب با پی اچ بالای 7 ماهیت بازی دارد. با این‌حال، برای مصرف امن انسان، سطح پی اچ آب نباید بیشتر از 5/8 باشد. در شرایط شیمیایی این نوع آب با حل کردن هیدرات یک اکسید فلزی به دست می‌آید. اکسیدهای فلزی به واسطه‌ی احتراق فلزات در حضور اکسیژن تشکیل می‌شوند. برای مثال، هنگامی‌که سدیم می‌سوزد، این فرایند منجر به تشکیل سدیم اکسید با فرمول شیمیایی Na2O می‌گردد. اکنون یک هیدرات توسط واکنش شیمیایی آن با آب تشکیل می‌شود.
 
واکنشی که رخ می‌دهد در معادله‌ی زیر توضیح داده شده است.

Na2O + H2O → 2 NaOH  (سدیم هیدروکسید)
 
سدیم هیدروکسید حاصل چیزی نیست جز یک باز یا یک قلیا. بنابراین، محلول حاصل به یک محلول بازی تبدیل خواهد شد. بنابراین، همه‌ی ما نیاز به تهیه‌ی مستقیم یا غیر مستقیم آب قلیایی که یک اکسید فلزی است، داریم. به منظور تهیه‌ی غیر مستقیم آب قلیایی، ما از برخی ترکیبات دیگر جهت انجام این کار استفاده می‌کنیم، چون توصیه به تهیه‌ی اکسید فلزی با سوختن خود فلز نمی‌شود. این امر به دلیل دمای بالای مورد نیاز برای احتراق فلزات می‌باشد. بهترین روش جهت دستیابی به آب قلیایی در خانه، استفاده از جوش شیرین است که یک کالای موجود در هر خانه‌ای می‌باشد.
 
از نظر شیمیایی، جوش شیرین بیکربنات سدیم یا هیدروژن کربنات سدیم با فرمول شیمیایی NaHCO3 است. جوش شیرین یک ترکیب بلورین است که هنگامی‌که سدیم هیدروکسید با فرمول شیمیایی NaOH با آب و دی اکسید کربن به منظور تشکیل سدیم هیدروژن کربنات واکنش می‌دهد، شکل می‌گیرد.
 
هنگامی‌که جوش شیرین در آب حل می‌شود، سدیم هیدروژن کربنات پیوند یونی خود را از دست داده و یون‌های سدیم و هیدروژن کربنات تشکیل می‌شود.

NaHCO3 → Na+ + HCO3
 
اکنون، یون‌های هیدروژن کربنات به منظور تشکیل کربنیک اسید با فرمول شیمیایی H2CO3 با آب واکنش می‌دهند که تجزیه‌ی بیشتر این واکنش باعث ارائه‌ی دی اکسید کربن و آب می‌شود. برخی معادلات شیمیایی رخ داده در این رابطه به شرح زیر می‌باشد:

NaHCO3 + H2O → Na+ + HCO3- + H2O ______________ (1)
 
HCO3- + H2O → H2CO3 + OH- __________________ (2)
 
سدیم تشکیل شده در معادله ی (1) و هیدروژن اکسید تشکیل شده در معادله‌ی (2) یک پیوند یونی را با هم برقرار کرده و تشکیل سدیم هیدروکسید می‌دهند.

Na+ + OH- → NaOH
 
 به منظور حفظ سطوح پی اچ امن، نباید بیشتر از 10 گرم جوش شیرین را به یک لیتر آب اضافه کنید. می‌توانید سطح پی اچ را با افزودن و یا کاهش دادن غلظت قلیا یعنی سدیم هیدروکسید در آب تغییر دهید. در خانه، محصولات بسیار زیادی مانند پودر شوینده یا هر نوع استات، سولفات یا کربناتی که می‌تواند برای این هدف مورد استفاده قرار گیرد، وجود دارد. آب صابون نیز خاصیت بازی دارد، اما مناسب مصرف انسان نیست. شما می‌توانید از یک کاغذ تورنسل که به راحتی در فروشگاه‌ها موجود است، جهت بررسی میزان قلیائیت یک محلول استفاده کنید. در صورتی‌که رنگ کاغذ تورنسل هنگامی که در تماس با محلول قرار گرفت، به رنگ آبی تغییر کرد، پس محلول ما قلیایی می‌باشد و در صورتی‌که کاغذ تورنسل در تماس با محلول، قرمز رنگ شد، محلول اسیدی است.
 
هنگام کار با محلول‌های بازی یا اسیدی، شدیداً توصیه می‌شود که از دستکش استفاده کرده و از تماس مستقیم با این محلول‌ها به ویژه در صورتی‌که محلول قوی باشد، جداً خودداری شود. در هنگام تماس با آب قلیایی احساس سوزش به فرد دست می‌دهد، اما این محلول‌ها همانند محلول‌های اسیدی که باعث خوردگی پوست می‌شوند، احساس سوختگی در هنگام تماس با پوست ایجاد نمی‌کنند. می‌توانید سطح پی اچ را با افزودن و یا کاهش دادن غلظت قلیا یعنی سدیم هیدروکسید در آب تغییر دهید. در هنگام تماس با محلول‌های قلیایی احساس سوزش به سرعت کاهش می یابد، چون این مواد سلول‌های عصبی را به سرعت نابود کرده و بنابراین سیگنال‌های درد از طریق مغز دریافت نمی‌شود. امیدواریم شیوه‌ی تهیه‌ی آب قلیایی و نحوه‌ی حفظ تعادل اسید و قلیا در بدن را به خوبی فراگرفته باشید.
 

راه حل آسان برای تهیه آب قلیایی در خانه

با توجه به پژوهش‌های صورت پذیرفته، از جمله فواید آب قلیایی می‌توان به دفع آسان‌تر سموم بدن ، بهبود عملکرد روده، بهبود سیستم ایمنی بدن، بهبود عملکرد کبد و  حتی توقف رشد سلول های سرطانی اشاره نمود.
 

روش اول: لیمو ترش

یک پارچ دو لیتری را پر از آب کنید. یک عدد لیمو ترش را بدون  فشار دادن به هشت قطعه بریده و آن را در پارچ بریزید و اجازه دهید به مدت 8 الی 10 ساعت در دمای اتاق در آب غوطه ور باشند.
 

روش دوم : جوش شیرین

این روش برای افرادی که در رژیم کم سدیم به سر می برند (مانند بیماری های قلبی و فشارخون) توصیه نمی‌شود.
 
به میزان یک هشتم قاشق چای خوری جوش شیرین در یک لیوان آب (250 سی سی) ریخته و به خوبی هم بزنید تا کریستال‌های جوش شیرین بطور کامل حل شود و سپس آن را بنوشید.
 

نکته مهم:

آب قلیایی تهیه شده در هر دو روش نیم ساعت قبل از غذا و یا دو ساعت بعد از غذا میل شود تا تداخلی در فرایند گوارشی بدن ایجاد نکند.
 
منبع: سایت بازل