تعبیر «اهل البیت» در روایت «سلمان منّا اهل البیت» انتساب نسبى یا سببى سلمان به رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلّم نیست که در مباحث فوق حتی کسانی همچون همسران رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلّم از جمله امّ سلمه نمی‌توانست مشمول آن گردد. بلکه در این روایت و یا روایات دیگری که در رابطه با مقام سلمان ذکر شده به معنای نزدیکی به رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلّم از حیث عقیده و اخلاق و اعمال می‌باشد.
از این رو پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم در حق سلمان فارسى عجمى می‌فرماید:
سلمان منّا اهل البیت
پس در حقیقت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلّم با این جمله خود ملاک اهلیت به دست ما می‌دهند.
برای تائید این مطلب می‌توان به این روایت از امام صادق علیه السّلام استناد جست:
العیاشی : عن أبی عبیدة عن أبی جعفر علیه السلام قال : من أحبنا فهو منا أهل البیت قلت : جعلت فداک منکم ؟ قال : منا والله أما سمعت قول إبراهیم علیه السلام (من تبعنی فإنه منى)
امام باقر علیه السّلام فرمودند: هرکس ما را دوست بدارد از ماست. عرض کردم: فدایت شوم آیا از شما می‌باشد؟ فرمود: به خدا سوگند از ماست. آیا این سخن خداوند از قول ابراهیم را نشنیده‌ای؟ که می‌فرماید: هر کس از من پیروی نماید از من است.(الشیعة فی أحادیث الفریقین سید مرتضى أبطحی ص 339)
و یا در روایتی دیگر می‌فرماید:
عن محمد الحلبی عن أبی عبد الله علیه السلام قال: من اتقى الله منکم وأصلح فهو منا أهل البیت قال: منکم أهل البیت؟ قال منا أهل البیت قال فیها إبراهیم: (فمن تبعنی فإنه منى) قال عمر بن یزید: قلت له من آل محمد؟ قال: أی والله من آل محمد أی والله من أنفسهم اما تسمع الله یقول: (ان أولى الناس بإبراهیم للذین اتبعوه) وقول إبراهیم: (فمن تبعنی فإنه منى).
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هرکس از شما (شیعیان) که تقوا پیشه سازد و خود را اصلاح نماید از ما اهل بیت است . راوی گفت: از شما اهل بیت است؟ فرمود: آری از ما اهل بیت است.در آیه شریفه آمده است هرکس از من تبعیت کند از من است. باز عمر بن یزید سئوال کرد: آیا از آل محمد است؟ فرمود: آری به خدا قسم از آل محمد است از خود آنها . آیا نشنیده‌ای قول خداوند را که می‌فرماید: سزاوار ترین افراد به ایراهیم کسانی هستند که از او تبعیت می‌کنند و یا سخن ابراهیم در قرآن را که : هر کس از من تبعیت کند از من است.(تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی، ج 2، ص 231)
در روایت دیگری که شیخ مفید رضوان اللّه علیه در کتاب اختصاص آورده می‌خوانیم: نزد حضرت صادق علیه السّلام از جناب سلمان و جعفر طیار یاد شد و بعضى جعفر را بر سلمان تفضیل دادند و ابو بصیر نیز در آن مجلس حاضر بود.
بعضى گفتند: سلمان مجوسى بود مسلمان شد. پس حضرت صادق علیه السّلام از جای بلند شد و به حالت غضبناک خطاب به ابا بصیر فرمود:
یا ابا بصیر جعله اللّه علویا بعد ان کان مجوسیا و قرشیا بعد ان کان فارسیا فصلوات اللّه على سلمان و ان لجعفر (علیه السّلام) شانا یطیر مع الملئکة فى الجنة .
فرمود: اى ابا بصیر خدا سلمان را از طایفه علوى قرار داد. بعد از آنکه در زمره مجوسى محسوب بود اگرچه در واقع به مذهب آنها نبود. و قرار داد او را از طایفه قرشى بعد از آنکه فارسى بود پس صلوات خدا بر سلمان باد . و به درستى که حضرت جعفر شأنى دارد که با ملائکه در بهشت طیران نماید.(الاختصاص، شیخ مفید، ص 341 .)
و نیز در رجال کشى روایت شده: نزد حضرت باقر علیه السّلام ذکر سلمان فارسى شد پس حضرت فرمود:
مه لا تقولوا سلمان الفارسى و لکن قولوا سلمان المحمدى ذلک منا اهل البیت .
ساکت شوید نگوئید سلمان فارسى بلکه بگوئید سلمان محمدى این به جهت آنست که از ما اهل بیت مى باشد. (روضة الواعظین، فتال نیسابوری، ص 283 .)
پیوندهاى مادى (نسب خویشاوندى دوستى و رفاقت) در مکتبهاى آسمانى همیشه تحت الشعاع پیوندهاى معنوى است.
در این مکتب نور چشمى و امتیاز خویشاوندى در برابر پیوند مکتبى و معنوى مفهومى ندارد.
آنجا که رابطه مکتبى وجود دارد سلمان فارسى دور افتاده که نه از خاندان پیغمبر صلّی الله علیه و آله وسلّم و نه از قریش و نه حتى از اهل مکه بود بلکه اصولا از نژاد عرب نبود طبق حدیث «سلمان منا اهل البیت » جزء خاندان رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلّم ‌ محسوب مى شود ولى فرزند واقعى و بلا فصل پیامبرى همچون نوح بر اثر گسستن پیوند مکتبیش با پدر آن چنان طرد مى شود که با « إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ» روبرو مى گردد.
ممکن است چنین مساله مهمى براى آنها که مادى مى اندیشند گران آید اما این واقعیتى است که در تمام ادیان آسمانى به چشم مى خورد.
به همین دلیل در احادیث اهل بیت علیه السّلام در باره شیعیانى که تنها نام تشیع بر خود مى گذارند و اثر چشمگیرى از تعلیمات و برنامه هاى عملى اهل بیت علیه السّلام در زندگانى آنها دیده نمى شود جمله هاى صریح و تکان دهنده اى مى خوانیم که بیانگر همان روشى است که قرآن در آیات فوق پیش گرفته است.
از امام على بن موسى الرضا ع نقل شده که روزى از دوستان خود پرسید:
مردم این آیه را چگونه تفسیر مى کنند « إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صالِحٍ» یکى از حاضران عرض کرد: بعضى معتقدند که معنى آن این است که فرزند نوح (کنعان) فرزند حقیقى او نبود. امام فرمود:
کلا لقد کان ابنه و لکن لما عصى اللَّه نفاه عن ابیه کذا من کان منا لم یطع اللَّه فلیس منا.
نه چنین نیست او براستى فرزند نوح بود اما هنگامى که گناه کرد و از جاده اطاعت فرمان خدا قدم بیرون گذاشت خداوند فرزندى او را نفى کرد همچنین کسانى که از ما باشند ولى اطاعت خدا نکنند از ما نیستند. (عیون أخبار الرضا (ع)، شیخ صدوق، ج 1، ص 258 .)