خانه و محل اقامت امام در مرو، از کانون های مهم رفت وآمد دانشمندان و مردم مشتاق بود. محمدبن عیسی از همراهی خود با یونس بن عبدالرحمن برای رفتن به دیدار با امام رضا(علیه السلام) یاد می کند و می گوید: «به سبب وجود جمعیت فراوان، کنار درِ خانه ی امام ایستادیم. افرادی که پیش از ما منتظر بودند، اجازه ی ورود گرفتند و سپس به ما اجازه ی ورود دادند. آن گاه یونس بن عبدالرحمن همراه آل یقطین وارد شدند و ما نیز با کسب اجازه وارد شدیم. وقتی اجازه ی نشستن دادند، یونس بن عبدالرحمن سؤالاتی مطرح کرد و جواب گرفت.»[ بحار الأنوار، ج49، ص 269. ]حسن بن علی وشاء می نویسد: هنگامی که به منزل علی بن موسی(علیه السلام) رسیدم، مشاهده کردم که رجال کشور و بزرگان و مردم عادی به منزل او رفت وآمد می کنند. در گوشه ای نشستم و با خود فکر کردم من چه وقت می توانم خود را به او برسانم. انتظار من طول کشید و تصمیم گرفتم از منزل بیرون بروم… .[ همان، ص 69. ]ابومونس جلودی در وصف علاقه ی شدید مردم به امام به عنوان حجت الهی، خطاب به مأمون گفت: «یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم، این کسی که پهلوی تو نشسته است، مثل بُت پرستیده می شود.»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج2، ص 161. ]در دوره ی حضور امام در مرو، مأمون تلاش کرد مجالس علمی متعددی ایجاد کند تا مخالفان امام در این مجالس، با امام رضا(علیه السلام)، درباره ی موضوع امامت و نبوت بحث و مناظره کنند.[ نک: عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج2، ص 183. ] این نکته را باید یادآوری کرد که مأمون با هدف تضعیف و فروکاستن جایگاه علمی امام(علیه السلام)، این محافل را دنبال می کرد؛[ نک: شوشتری، مجالس المؤمنین، ج2، ص 274. ] اما تشکیل این مجالس علمی سبب اقبال بیشتر علما و مردم به فراگیری دانش از امام شد، به گونه ای که کارها برخلاف اهداف مأمون سمت وسو پیدا کرد. خانه ی امام کانون رفت وآمد دوستداران حضرت شد؛ همچنین امام زمینه ی نشر مکتب تشیّع را ایجاد کردند.
عبدالسلام بن صالح هروی نقل می کند: به مأمون خبر رسید که امام مجالس بحث کلام برپا کرده است، به گونه ای که مردم جذب دانش او شده اند. مأمون به محمدبن عمر طوسی گفت: «مردم را از مجلس امام طرد کنید.» وقتی امام متوجه این نکته شدند، او را نفرین کردند و از خداوند چنین خواستند: «و انتقم لی ممن ظلمنی و استخف بی و طرد الشیعة من بابی»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج2، ص 170. ]؛ «خدایا، از کسی که به من ظلم کرده و مرا خوار ساخته و شیعیان را از درِ خانه ی من دور کرده است، انتقام بگیر.»
از برنامه های مأمون عباسی برای امام، کنترل رفت وآمدهای امام بود که گزارش کرده اند دراین باره، مأمون از هشام بن ابراهیم عباسی بهره می گرفت، بدین صورت که او را دربان حضرت رضا(علیه السلام) کرد. بنابراین کسی می توانست خدمت حضرت رضا(علیه السلام) برسد که او اجازه دهد. هشام بن ابراهیم بر آن جناب سخت می گرفت، به طوری که بعضی غلامان حضرت نمی توانستند خدمتش برسند. هر حرفی که حضرت رضا(علیه السلام) در خانه ی خود می گفتند، هشام به مأمون و ذوالریاستین (فضل بن سهل) گزارش می داد.[ همان، ص 393.]