روز عاشورا دو بار حمله عمومی صورت گرفت و بیشتر یاران امام در این دو حمله به شهادت رسیدند . مثلا در حمله اول چهل نفر شهید شدند . (بحار الانوار ج 45 ص 64سطر 8 ) بقیه هم در حمله دوم به شهادت رسیدند . جنگ انفرادی در زمانی بود که نظام سپاه امام از هم پاشید و در آن زمان چاره ای جز جنگ انفرادی نبود . حمله اول و دوم بر اساس اصول جنگی بود ، مقدمه ، قلب ،میمنه، میسره و موخره داشت ولی پس از اینکه تعداد زیادی به شهادت رسیدن ، لشکر از هم پاشید .
امام حسین ع صبح روز عاشورا، بعد از ادای نماز صبح، لشکر خویش را که متشکّل از 32 نفر سواره و40 نفر پیاده بود،[1] چنین آراست:
زُهَیرْ بن‌قَیْن را بر جناح راست (میمنه) و حبیب بن‌مُظاهِر را بر جناح چپ (میسره) گماشت. پرچم را به برادرش عبّاس بن‌علی ع سپرد و خیمه‌گاه را پشت سر قرار داد… .[2]عمر بن‌سعد نیز بعد از نماز به آرایش جنگی لشکر خویش پرداخت و پرچم را به دست غلام خویش «دُرَیْد»[3] داد و خود در قلب لشکر قرار گرفت.[4]
پاورقی
1]. بَلاذُری، انساب الاشراف، ج3، ص395؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج5، ص422؛ شیخ مفید،الارشاد،ج2، ص 95.
[2]. طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج 5، ص422؛ شیخ مفید، الارشاد، ج 2، ص 95؛ بَلاذُری، انساب الاشراف، ج 3، ص 395.
[3]. در انساب الاشراف (ج3، ص 395) و الارشاد، (ج 2، ص 96) و الکامل فی التاریخ، (ج 2، ص 561) نام او «دُرَیْد» ذکر شده است.
[4]. خوارزمی، مقتل‌الحسین، ج 2، ص 4.