اولا اینطور نبوده که ائمه (ع) دائما و تمام لحظات زندگی از علم لدنی و امامت استفاده کنند. ثانیا اگر امام شرکت نمی کردند همه می‌گفتند حضرت علی علیه السلام مقصر هستند. امام شرکت کرد تا بهانه ها از دست دشمن گرفته شود، ثالثا علاوه بر اینها کسی نمی توانست خلاف دستور خلیفه دوم عمل کند و گر نه کشته می شد، جا دارد به خطبه‌های مربوطه در نهج‌البلاغه مثل خطبه شقشقیه مراجعه کنید.