قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
دانشجوی محترم، ضمن تشکر از تماس شما با این مرکز، در پاسخ به این سوال لازم است چند نکته را متذکر شویم:
نکته اول در مورد اصل سوال است، چرا که ما معتقدیم این سخن که ایران اصلا قادر به تولید خودروی خوب نیست، با واقعیت ها سازگاری ندارد، البته این سخن به معنای تایید کامل کیفیت خودرو در ایران و یا ابراز رضایت از صنعت خودرو نمی باشد، بلکه بدین معناست که علیرغم بسیاری از کمبودها و عقب ماندگی ها در زمینه صنعت خودرو در ایران، باز هم پیشرفت های فراوانی در زمینه صنعت خودرو داشته ایم، این مساله زمانی حائز اهمیت است که خود را با کشورهای اطراف، مقایسه نماییم که بسیاری از آنها اساسا فاقد چیزی به نام صنعت خودرو هستند و برخی از آنها نیز که دارای چنین صنعتی هستند و حتی گام های خوبی در زمینه صادرات انجام داده اند، عمدتا کشورهایی هستند که خط تولید خودروسازان بزرگ سایر کشورها را تقویت نموده اند همچون ترکیه. فیات تیپو، رنو مگان، تویوتا ch-r، هوندا سیتی، فورد ترانزیت، رنو کلیو، هیوندای اکسنت و مرسدس بنز تراوگو تنها بخشی از محصولات مهمی است که در ترکیه تولید می‌شوند(در مورد صنعت خودروی ترکیه و نشان هایی که دی این کشور تولید می شود رک: سایت عصر ایران، https://www.asriran.com/fa/news/697666). این قبیل خودروها همانگونه که از نامشان مشخص است، هرگز نشانگر تقویت و توانمندی کشور ترکیه در صنعت خودرو نیست، بلکه این کشور صرفا محلی برای تقویت این نام های بزرگ می باشد. به هر حال جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر در زمینه صنعت خودرو گام های بلندی برداشته است، به طوری که بر خلاف این کشورها، خودروهایی را طراحی و ساخته است که از طراحی پلت فرم تا موتور آن تمام ایرانی است و در سایر خودروهایی نیز که در فرایند مشارکت با خودروسازان برتر دنیا تولید می شود، تلاش می شود تا هم فناوری آنها به ایران انتقال یابد و هم قطعات مورد نیاز آنها از طریق قطعه سازان داخلی تامین شود و در این راستا غول های عظیم قطعه سازی در کشور به وجود آمده اند که همین مساله نشان از توانمندی ایران در این صنعت می باشد، چرا که قطعه سازی مهم ترین رکن پیشرفت صنعت خودرو در هر کشوری می باشد. در همین راستا در گزارشی که در ماهنامه اندیشه گستر سایپا چندین سال پیش به نقل از ایندیپندنت منتشر شد، اینگونه به این مساله اشاره شده بود: « واقعیت این است که صنعت خودروی ایران با تولید سالانه بیش از یک میلیون اتوبوس، کامیون و سواری درحال حاضر شانزدهمین صنعت بزرگ خودروسازی جهان است…. این برای صنعتی که از سال ۱۹۵۷ میلادی (۱۳۳۶ هجری شمسی) با مونتاژ جیپ شروع کرد و هم اکنون نیز با تحریم ایالات متحده روبه‌روست نتیجه بدی نیست.
بر اساس نظر پروفسور تام دونلی رئیس مطالعات پژوهش‌های صنعت خودرو از دانشگاه اقتصاد کاونتر انگلستان، ایران بازیگر اصلی خاور میانه بوده و با هدف‌گذاری برای تولید بیش از ۶/۱ میلیون خودرو در سال میلادی جدید در این فکر است که با بزرگان این صنعت دست و پنجه نرم کند. اگر ایران به این هدف دست یابد، همتای انگلستان خواهد شد.»(ماهنامه اندیشه گستر سایپا، مارکپای سینگ، مترجم غلامرضا یوسفی فر، رئیس اداره مونتاژ ریو، منبع: ۱۷ JULY ۲۰۰۷، نقل از سایت ویستا، https://vista.ir/article/273666) البته باز هم تاکید می شود چنین نگاهی به صنعت خودرو در ایران، هرگز به معنای نادیده گرفتن ضعف های موجود در این زمینه نمی باشد و ما تا رسیدن به نقطه ایده آل فاصله فراوانی داریم، با این حال، وضعیت ما منفی و زیر صفر هم نمی باشد.
نکته دیگر این است که جمهوری اسلامی ایران علاوه بر اینکه در زمینه ساخت موشک، پیشرفت های چشمگیری دارد، در زمینه سایر تجهیزات نظامی هم پیشرفت های شگرفی دارد که برخی از آنها با صنایع خودروسازی می تواند مرتبط باشد و حتی این سوال را تقویت می کند که چرا کشوری که چنین توانمندی دارد در زمینه صنعت خودرو هنوز نتوانسته به چنان توانمندی برسد. به عنوان مثال به لحاظ امنیت بدنه، خودروهای زره پوشی ساخته شده است که در برابر انواع خطرات همچون مین، سلاح های مختلف، بمب ها و … امنیت کامل دارد(رک: خبرآنلاین، خودروهای نظامی زره‌پوش ایران با ویژگی‌های منحصر به‌فرد را ببینید و بشناسید، https://www.khabaronline.ir/news/1312532 )، از طرفی با مراجعه به ماهیت مدیریت حاکم بر دو فضای خودروسازی عادی و خودروسازی نظامی در می یابیم که یکی از آنها تحت مدیریت فرماندهان نیروهای مسلح قرار دارد که آنها نیز تحت مدیریت عالیه فرماندهی کل قوا می باشند، این در حالی است که مدیریت شرکت های خودروساز داخلی که منحصرا دولتی می باشند، بر عهده دولت های منتخب مردم می باشد. بر این اساس به نظر می رسد در کنار دهها مشکل مختلف از جمله تامین ارز، حمایت از قطعه سازان، نحوه قراردادهای میان خودروسازان با شرکت های خودروساز خارجی، تحریم ها و …، آنچه مشکل عمده بر سر راه تقویت خودروسازی کشور می باشد، مبنای فکری حاکم بر این مجموعه ها می باشد؛ فکری که در مجموعه خودروسازی نظامی، به تبع افکار انقلابی رهبران انقلاب، باور به توانمندی داخلی داشته و به همین دلیل با تبدیل تهدیدها و تحریم ها به فرصت پیشرفت بر هر گونه مشکلی در ساخت و پیشرفت تجهیزات نظامی غلبه کرده است، به گونه ای که بیشترین پیشرفت های این صنعت، در اوج تحریم ها صورت گرفته است که نمونه ای از آن زره پوش هایی بود که امسال از آنها رونمایی شد. این در حالی است که چنین باوری هر چند در صنایع خودروسازی نیز کمابیش وجود دارد، اما افکار مایوس کننده نیز همواره از بخش های مختلف و حتی برخی مدیران در حال پمپاژ می باشد، به عنوان مثال یکی از شخصیت هایی که سال ها مسئولیت های مختلف در زمینه توسعه صنایع داشته است ادعا می کند که ایرانیان جز آبگوشت بزباش در هیچ صنعتی قادر به پیشرفت نیستند. چنین افکاری برای توسعه و پیشرفت یک ملت، نقش سمّ قوی و مهلک را ایفا می کند و در کنار موانعی که همواره از آن سخن به میان می آید، به عقب ماندن کشور در همه عرصه ها از جمله خودروسازی منجر می شود. به همین دلیل یکی از راه های موثر برای جبران ضعف ها در این بخش ها، انتخاب مدیرانی است که صرفا به بیگانگان و علم بیگانگان اتکا نداشته باشند، از هنر تبدیل تحریم و تهدید به فرصت برخوردار باشند و به توانمندی ایران و ایرانی باور کامل داشته باشند.
سرانجام آخرین نکته این که خوشبختانه اخباری وجود دارد که نشان می دهد متخصصان صنایع دفاعی در حال حاضر قراردادهایی را امضا می کنند که به جبران ضعف های موجود در صنعت خودرو کمک می کند از جمله ساخت تجهیزات تحریم شده و اگر این روند ادامه یابد، با همکاری بخش دفاعی و صنعت خودروسازی شاهد توسعه و پیشرفت در زمینه صنعت خودرو خواهیم بود.
نکته اول در مورد اصل سوال است، چرا که ما معتقدیم این سخن که ایران اصلا قادر به تولید خودروی خوب نیست، با واقعیت ها سازگاری ندارد، البته این سخن به معنای تایید کامل کیفیت خودرو در ایران و یا ابراز رضایت از صنعت خودرو نمی باشد، بلکه بدین معناست که علیرغم بسیاری از کمبودها و عقب ماندگی ها در زمینه صنعت خودرو در ایران، باز هم پیشرفت های فراوانی در زمینه صنعت خودرو داشته ایم، این مساله زمانی حائز اهمیت است که خود را با کشورهای اطراف، مقایسه نماییم که بسیاری از آنها اساسا فاقد چیزی به نام صنعت خودرو هستند و برخی از آنها نیز که دارای چنین صنعتی هستند و حتی گام های خوبی در زمینه صادرات انجام داده اند، عمدتا کشورهایی هستند که خط تولید خودروسازان بزرگ سایر کشورها را تقویت نموده اند همچون ترکیه. فیات تیپو، رنو مگان، تویوتا ch-r، هوندا سیتی، فورد ترانزیت، رنو کلیو، هیوندای اکسنت و مرسدس بنز تراوگو تنها بخشی از محصولات مهمی است که در ترکیه تولید می‌شوند(در مورد صنعت خودروی ترکیه و نشان هایی که دی این کشور تولید می شود رک: سایت عصر ایران، https://www.asriran.com/fa/news/697666). این قبیل خودروها همانگونه که از نامشان مشخص است، هرگز نشانگر تقویت و توانمندی کشور ترکیه در صنعت خودرو نیست، بلکه این کشور صرفا محلی برای تقویت این نام های بزرگ می باشد. به هر حال جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر در زمینه صنعت خودرو گام های بلندی برداشته است، به طوری که بر خلاف این کشورها، خودروهایی را طراحی و ساخته است که از طراحی پلت فرم تا موتور آن تمام ایرانی است و در سایر خودروهایی نیز که در فرایند مشارکت با خودروسازان برتر دنیا تولید می شود، تلاش می شود تا هم فناوری آنها به ایران انتقال یابد و هم قطعات مورد نیاز آنها از طریق قطعه سازان داخلی تامین شود و در این راستا غول های عظیم قطعه سازی در کشور به وجود آمده اند که همین مساله نشان از توانمندی ایران در این صنعت می باشد، چرا که قطعه سازی مهم ترین رکن پیشرفت صنعت خودرو در هر کشوری می باشد. در همین راستا در گزارشی که در ماهنامه اندیشه گستر سایپا چندین سال پیش به نقل از ایندیپندنت منتشر شد، اینگونه به این مساله اشاره شده بود: « واقعیت این است که صنعت خودروی ایران با تولید سالانه بیش از یک میلیون اتوبوس، کامیون و سواری درحال حاضر شانزدهمین صنعت بزرگ خودروسازی جهان است…. این برای صنعتی که از سال ۱۹۵۷ میلادی (۱۳۳۶ هجری شمسی) با مونتاژ جیپ شروع کرد و هم اکنون نیز با تحریم ایالات متحده روبه‌روست نتیجه بدی نیست.
بر اساس نظر پروفسور تام دونلی رئیس مطالعات پژوهش‌های صنعت خودرو از دانشگاه اقتصاد کاونتر انگلستان، ایران بازیگر اصلی خاور میانه بوده و با هدف‌گذاری برای تولید بیش از ۶/۱ میلیون خودرو در سال میلادی جدید در این فکر است که با بزرگان این صنعت دست و پنجه نرم کند. اگر ایران به این هدف دست یابد، همتای انگلستان خواهد شد.»(ماهنامه اندیشه گستر سایپا، مارکپای سینگ، مترجم غلامرضا یوسفی فر، رئیس اداره مونتاژ ریو، منبع: ۱۷ JULY ۲۰۰۷، نقل از سایت ویستا، https://vista.ir/article/273666) البته باز هم تاکید می شود چنین نگاهی به صنعت خودرو در ایران، هرگز به معنای نادیده گرفتن ضعف های موجود در این زمینه نمی باشد و ما تا رسیدن به نقطه ایده آل فاصله فراوانی داریم، با این حال، وضعیت ما منفی و زیر صفر هم نمی باشد.
نکته دیگر این است که جمهوری اسلامی ایران علاوه بر اینکه در زمینه ساخت موشک، پیشرفت های چشمگیری دارد، در زمینه سایر تجهیزات نظامی هم پیشرفت های شگرفی دارد که برخی از آنها با صنایع خودروسازی می تواند مرتبط باشد و حتی این سوال را تقویت می کند که چرا کشوری که چنین توانمندی دارد در زمینه صنعت خودرو هنوز نتوانسته به چنان توانمندی برسد. به عنوان مثال به لحاظ امنیت بدنه، خودروهای زره پوشی ساخته شده است که در برابر انواع خطرات همچون مین، سلاح های مختلف، بمب ها و … امنیت کامل دارد(رک: خبرآنلاین، خودروهای نظامی زره‌پوش ایران با ویژگی‌های منحصر به‌فرد را ببینید و بشناسید، https://www.khabaronline.ir/news/1312532 )، از طرفی با مراجعه به ماهیت مدیریت حاکم بر دو فضای خودروسازی عادی و خودروسازی نظامی در می یابیم که یکی از آنها تحت مدیریت فرماندهان نیروهای مسلح قرار دارد که آنها نیز تحت مدیریت عالیه فرماندهی کل قوا می باشند، این در حالی است که مدیریت شرکت های خودروساز داخلی که منحصرا دولتی می باشند، بر عهده دولت های منتخب مردم می باشد. بر این اساس به نظر می رسد در کنار دهها مشکل مختلف از جمله تامین ارز، حمایت از قطعه سازان، نحوه قراردادهای میان خودروسازان با شرکت های خودروساز خارجی، تحریم ها و …، آنچه مشکل عمده بر سر راه تقویت خودروسازی کشور می باشد، مبنای فکری حاکم بر این مجموعه ها می باشد؛ فکری که در مجموعه خودروسازی نظامی، به تبع افکار انقلابی رهبران انقلاب، باور به توانمندی داخلی داشته و به همین دلیل با تبدیل تهدیدها و تحریم ها به فرصت پیشرفت بر هر گونه مشکلی در ساخت و پیشرفت تجهیزات نظامی غلبه کرده است، به گونه ای که بیشترین پیشرفت های این صنعت، در اوج تحریم ها صورت گرفته است که نمونه ای از آن زره پوش هایی بود که امسال از آنها رونمایی شد. این در حالی است که چنین باوری هر چند در صنایع خودروسازی نیز کمابیش وجود دارد، اما افکار مایوس کننده نیز همواره از بخش های مختلف و حتی برخی مدیران در حال پمپاژ می باشد، به عنوان مثال یکی از شخصیت هایی که سال ها مسئولیت های مختلف در زمینه توسعه صنایع داشته است ادعا می کند که ایرانیان جز آبگوشت بزباش در هیچ صنعتی قادر به پیشرفت نیستند. چنین افکاری برای توسعه و پیشرفت یک ملت، نقش سمّ قوی و مهلک را ایفا می کند و در کنار موانعی که همواره از آن سخن به میان می آید، به عقب ماندن کشور در همه عرصه ها از جمله خودروسازی منجر می شود. به همین دلیل یکی از راه های موثر برای جبران ضعف ها در این بخش ها، انتخاب مدیرانی است که صرفا به بیگانگان و علم بیگانگان اتکا نداشته باشند، از هنر تبدیل تحریم و تهدید به فرصت برخوردار باشند و به توانمندی ایران و ایرانی باور کامل داشته باشند.
سرانجام آخرین نکته این که خوشبختانه اخباری وجود دارد که نشان می دهد متخصصان صنایع دفاعی در حال حاضر قراردادهایی را امضا می کنند که به جبران ضعف های موجود در صنعت خودرو کمک می کند از جمله ساخت تجهیزات تحریم شده و اگر این روند ادامه یابد، با همکاری بخش دفاعی و صنعت خودروسازی شاهد توسعه و پیشرفت در زمینه صنعت خودرو خواهیم بود.
