قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۳/۱۰/۲۸
–
۱۱۳۷ بازدید
در روایت، مقصود از بنده شدن همه چیز، چیست؟ هر کس خدا را بندگی کند، خداوند همه چیز را بنده او گرداند. امام حسین(ع)
مراد از عبودیت اشیا فرمان بری آنها است به عبارت دیگر کسی که به حقیقت عبودیت برسد، صاحب مقام ولایت تکوینی می شود، یعنی به مقامی می رسد که بر تمامی موجودات ولایت پیدا می کند و موجودات حتی حیوانات وجمادات از وی اطاعت می کنند، صاحب همت می شود و هر چه را که اراده کند در عالم محقق می شود. امام صادق(ع) فرمودند: العبودیّة جوهرة کنهها الرّبوبیّة ـ عبودیّت (بندگی) حقیقتی است که کنه و باطن آن ، ربوبیّت می باشد. (مصباح الشریع، ص 597، باب صدم)؛ یعنی عبد حقیقی، مظهر اسم ربّ می شود و آثار ربّ از وجود او نمایان می گردد.
پس چون امر کند به دریا، دریا شکافته شود؛ و چون امر کند به ماه، به دو نیم گردد. دروازه خیبر را به یک دست از جای برکند و به کناری پرتاب نماید. سنگ ریزه را فرمان دهد تا سخن گوید. مرده را زنده نماید؛ و … . و همه ی اینها از آن جهت قادر باشد که اسماء الهی در او ظهور نموده است.
این مضمون سخن امام حسین (ع) در حدیث قدسی نیز آمده است که خداوند می فرماید: عبدی أطعنی أجعلک مثلی، أنا حیّ لا اموت اجعلک حیّا لا تموت، أنا غنیّ لا أفتقر أجعلک غنیّا لا تفتقر، انا اقول للاشیاء کن فیکون و انت تقول للاشیاء کن فیکون؛
بنده ی من! مرا اطاعت کن تا تو را مثل خود سازم. من زنده ای هستم که نمی میرم، تو را هم زنده ای قرار دهم که نمیری. من دارایی هستم که فقیر نمی شوم، تو هم چنان سازم که فقیر نگردی. من هر چه را اراده کنم می شود، تو را هم چنان قرار دهم که هر چه بشود. (الجواهر السنیة؛ کلیات حدیث قدسى؛ ص709)
اگر انسان اراده اش فانی در اراده خدا شد، آنگاه اراده اش با اراده الهی وحدت پیدا می کند و با چنین اراده ای رفتارهای خارق عادت از او سر می زند. تمام کارهای خارق عادت که از اولیای الهی سر زده است از انواع معجزات و کرامات همه محصول قوت اراده ایشان بوده است. در حقیقت اراده انسان کامل است که این کارها را انجام می دهد.
انسان کامل کسی است که از مرتبه بشریت صعود کرده و کمال انسانیت در او شکوفا شده باشد، شکوفایی انسانیت به شکوفایی صفت اراده در او است.
بالاترین مقام انسان، مقام ولایت تکوینی است که تصرف در ماده کائنات است و این تصرف معلول قوت اراده و فنای اراده انسان در اراده الهی می باشد.
در حدیث قرب نوافل از قول پیامبر (ص) آمده است: بندگان مى توانند با انجام واجبات خود را نزد من محبوب کنند و هر کس واجبات را انجام دهد نزد من از همگان محبوب تر مى باشد. بنده من مى خواهد با انجام مستحبات خود را نزد من محبوب کند، و هر گاه من او را محبوب خود قرار دهم در این هنگام گوش او خواهم شد که با آن مى شنود، و دیدگان او مى شوم که به وسیله آن خواهد دید و زبان او خواهم شد که با آن سخن خواهد گفت. من دست او خواهم شد که با آن هر چیزى را برمى دارد، و پاهایش مى شوم که به هر جا مى رود. هر گاه مرا بخواند اجابت مى کنم و اگر از من چیزى بخواهد عطا مى کنم، و در قبض روح مؤمن همواره مردد هستم، او از مرگ کراهت دارد و من هم نمى خواهم او ناراحت گردد (بحار الأنوار، ج 67، ص22)
بر همین اساس است که امیرمومنان(ع) فرمودند: أَنَا عِلْمُ اللَّهِ وَ أَنَا قَلْبُ اللَّهِ الْوَاعِی وَ لِسَانُ اللَّهِ النَّاطِقُ وَ عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا یَدُ اللَّهِ ـ منم علم خدا و منم قلب الله پرگنجایش؛ و منم زبان گویای خدا؛ و منم چشم نظاره گر خدا؛ و منم همسایه ی خدا؛ و منم دست خدا (بحار الأنوار ،ج 24،ص200) پس آنکه عبد حقیقی خدا گردد، ذات او خدایی می شود؛ و فعل خدا و ربوبیّت او از وجود او تراوش می نماید.
در فصوص محی الدین عربی آمده است: العارف یخلق بهمته ما یکون له وجود من خارج محل الهمه. عارف با اراده اش می تواند به خلق اشیاء بپردازد، البته باذن الهی این کارها را انجام می دهد، اما هر چه باشد محصول قوت اراده عارف و سالک از طریق وحدت با اراده خالق است. (فصول الحکم محی الدین عربی، فص اسحاقی)
پس چون امر کند به دریا، دریا شکافته شود؛ و چون امر کند به ماه، به دو نیم گردد. دروازه خیبر را به یک دست از جای برکند و به کناری پرتاب نماید. سنگ ریزه را فرمان دهد تا سخن گوید. مرده را زنده نماید؛ و … . و همه ی اینها از آن جهت قادر باشد که اسماء الهی در او ظهور نموده است.
این مضمون سخن امام حسین (ع) در حدیث قدسی نیز آمده است که خداوند می فرماید: عبدی أطعنی أجعلک مثلی، أنا حیّ لا اموت اجعلک حیّا لا تموت، أنا غنیّ لا أفتقر أجعلک غنیّا لا تفتقر، انا اقول للاشیاء کن فیکون و انت تقول للاشیاء کن فیکون؛
بنده ی من! مرا اطاعت کن تا تو را مثل خود سازم. من زنده ای هستم که نمی میرم، تو را هم زنده ای قرار دهم که نمیری. من دارایی هستم که فقیر نمی شوم، تو هم چنان سازم که فقیر نگردی. من هر چه را اراده کنم می شود، تو را هم چنان قرار دهم که هر چه بشود. (الجواهر السنیة؛ کلیات حدیث قدسى؛ ص709)
اگر انسان اراده اش فانی در اراده خدا شد، آنگاه اراده اش با اراده الهی وحدت پیدا می کند و با چنین اراده ای رفتارهای خارق عادت از او سر می زند. تمام کارهای خارق عادت که از اولیای الهی سر زده است از انواع معجزات و کرامات همه محصول قوت اراده ایشان بوده است. در حقیقت اراده انسان کامل است که این کارها را انجام می دهد.
انسان کامل کسی است که از مرتبه بشریت صعود کرده و کمال انسانیت در او شکوفا شده باشد، شکوفایی انسانیت به شکوفایی صفت اراده در او است.
بالاترین مقام انسان، مقام ولایت تکوینی است که تصرف در ماده کائنات است و این تصرف معلول قوت اراده و فنای اراده انسان در اراده الهی می باشد.
در حدیث قرب نوافل از قول پیامبر (ص) آمده است: بندگان مى توانند با انجام واجبات خود را نزد من محبوب کنند و هر کس واجبات را انجام دهد نزد من از همگان محبوب تر مى باشد. بنده من مى خواهد با انجام مستحبات خود را نزد من محبوب کند، و هر گاه من او را محبوب خود قرار دهم در این هنگام گوش او خواهم شد که با آن مى شنود، و دیدگان او مى شوم که به وسیله آن خواهد دید و زبان او خواهم شد که با آن سخن خواهد گفت. من دست او خواهم شد که با آن هر چیزى را برمى دارد، و پاهایش مى شوم که به هر جا مى رود. هر گاه مرا بخواند اجابت مى کنم و اگر از من چیزى بخواهد عطا مى کنم، و در قبض روح مؤمن همواره مردد هستم، او از مرگ کراهت دارد و من هم نمى خواهم او ناراحت گردد (بحار الأنوار، ج 67، ص22)
بر همین اساس است که امیرمومنان(ع) فرمودند: أَنَا عِلْمُ اللَّهِ وَ أَنَا قَلْبُ اللَّهِ الْوَاعِی وَ لِسَانُ اللَّهِ النَّاطِقُ وَ عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا یَدُ اللَّهِ ـ منم علم خدا و منم قلب الله پرگنجایش؛ و منم زبان گویای خدا؛ و منم چشم نظاره گر خدا؛ و منم همسایه ی خدا؛ و منم دست خدا (بحار الأنوار ،ج 24،ص200) پس آنکه عبد حقیقی خدا گردد، ذات او خدایی می شود؛ و فعل خدا و ربوبیّت او از وجود او تراوش می نماید.
در فصوص محی الدین عربی آمده است: العارف یخلق بهمته ما یکون له وجود من خارج محل الهمه. عارف با اراده اش می تواند به خلق اشیاء بپردازد، البته باذن الهی این کارها را انجام می دهد، اما هر چه باشد محصول قوت اراده عارف و سالک از طریق وحدت با اراده خالق است. (فصول الحکم محی الدین عربی، فص اسحاقی)
فصل هشتم
نیت و انگیزه بندگی
