علت‌ شب ادراری بزرگسالان

اگر در بزرگسالی دچار شب‌ ادراری شده‌اید، با پزشک‌ تان مشورت کنید.

ممکن است از پزشک‌تان بشنوید که مشکل‌ تان شب ادارای (این نامی است که پزشکان برای این وضعیت انتخاب کرده‌اند) است.

این مشکل ممکن است به‌خاطر دلایل زیر برایتان ایجاد شده باشد:
 

۱. کلیه‌ هایتان بیشتر از حالت عادی ادرار تولید می‌کنند

هورمونی به نام ADH وجود دارد که به کلیه‌ها فرمان می‌دهد که ادرار کمتری تولید کنند و به‌ طور طبیعی در شب، میزان کمتری از این هورمون ترشح می‌ شود.

هنگامی که با مشکل شب ادراری مواجه می‌ شوید، احتمالا مقدار کافی از این هورمون در بدن‌تان تولید نمی‌شود یا کلیه‌هایتان به‌درستی به آن پاسخ نمی‌ دهند.

نوع خاصی از دیابت که به آن دیابت بی‌ مزه گفته می‌ شود نیز می‌ تواند روی سطح ترشح ADH تأثیر بگذارد و باعث شود ادرار بیشتری تولید کنید.
 

۲. مثانه‌ تان نمی‌ تواند مقدار کافی ادرار در خود نگه دارد

هنگامی که فضای کافی برای نگه داشتن ادرار وجود نداشته باشد طبیعی است که مقداری از آن نشت کند.
 

۳. مثانهٔ بیش‌فعال (OAB)

هنگامی که آمادهٔ ادرار کردن می‌شوید، ماهیچه‌های مثانه‌تان به‌صورت طبیعی منقبض می‌ شود.

در حالت مثانهٔ بیش‌فعال این ماهیچه‌ها بیش‌ازحد معمول یا در مواقع نادرست منقبض می‌شوند.
 

۴. بعضی دارو‌ها

برخی از دارو‌هایی که مصرف می‌کنید ممکن است باعث تحریک مثانه‌تان شوند.

برای مثال انواع قرص خواب‌آور یا ضدروان‌پریشی مانند:

کلوزاپین

ریسپریدون

همچنین شب‌ ادراری‌ تان ممکن است به‌خاطر وضعیتی باشد که توانایی بدن‌ تان را در ذخیره کردن و نگه‌ داری ادرار تحت‌ تأثیر قرار داده است.

برای مثال سرطان مثانه و سرطان پروستات می‌توانند باعث ایجاد چنین مشکلی شوند.

همچنین برخی از بیماری‌های مربوط به مغز و ستون فقرات مانند تشنج، اسکلروز چندگانه یا بیماری پارکینسون می‌توانند علت شب ادراری باشند.

برخی از علت‌های ممکن دیگر

انسداد مجرای پیشاب (لوله‌ای که ادرار را از مثانه خارج می‌کند)؛

یبوست؛

آپنه خواب؛

افتادگی لگن؛

اشکال در ساختار مثانه یا دیگر اندام مربوط به ادرار؛

بزرگ شدن پروستات؛

سنگ یا عفونت در دستگاه ادرار. 1

علائم شب ادراری چیست؟

اکثر بچه ها تا ۵ سالگی کنترل ادار را یاد گرفته اند اما تاریخ دقیقی برای توسعه کامل کنترل مثانه وجود ندارد.

شب ادراری ممکن است در برخی کودکان ۵ تا ۷ ساله نیز به عنوان یک مشکل همچنان باقی بماند.

پس از ۷ سالگی، تعداد کمی از کودکان نیز هستند که هنوز جای خود را خیس می کنند.
 

تشخیص شب ادراری

بسته به شرایط، پزشک ممکن است هر کدام از موارد زیر را برای تشخیص علت اصلی شب ادراری و‌ کمک به درمان توصیه کند:
 

معاینه ی فیزیکی
 

صحبت در مورد علائم بیمار، مصرف مایعات، سابقه خانوادگی، عادات روده و مثانه، و مشکلات مربوط به شب ادراری

آزمایش ادرار برای ارزیابی عفونت یا دیابت

عکس رادیوگرافی یا دیگر آزمایشات تصویربرداری از کلیه ها یا مثانه برای بررسی ساختار سیستم ادراری

سایر آزمایشات ادراری یا ارزیابی ها، در صورت نیاز
 

عوارض شب ادراری چیست؟

شب ادراری بدون بیماری های زمینه ای، هیچ خطری برای سلامتی ایجاد نمی کند.

با این حال، شب ادراری می تواند مشکلاتی را برای کودک شما ایجاد کند، از جمله:

احساس گناه و خجالت، که می تواند منجر به کم‌ شدن اعتماد به نفس کودک‌ شما شود.

از دست دادن فرصت هایی برای فعالیت های اجتماعی مانند رفتن به اردو

ایجاد راش و‌دانه های پوستی در باسن و ناحیه تناسلی کودک – به خصوص اگر کودک شما با لباس خیس خوابیده است. 2

چه موقع برای درمان شب ادراری به پزشک مراجعه کنیم؟

در اکثر کودکان شب ادراری خود به خود برطرف می شود اما برخی کودکان نیاز به کمک دارند.

در برخی موارد نیز، شب ادراری ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی نیاز دارد.

با این وجود در هر کدام از موارد زیربا پزشک کودکان مشورت کنید:

فرزند شما هنوز بعد از سن ۷ سالگی دچار شب ادراری است.

کودک شما پس از چند ماه نداشتن شب ادراری، دوباره شروع به خیس کردن جای خود می کند.

اگر شب ادراری همراه با ادرار دردناک، تشنگی غیر عادی، ادرار صورتی یا قرمز، مدفوع سخت یا خروپف است.

راه‌ های درمان شب ادراری بزرگسالان چیست و چطور می‌توانید با آن مقابله کنید؟

ممکن است پزشک‌تان به شما توصیه کند که درمان را با تغییر برخی از عادت‌های روازنه و شبانه‌ تان آغاز کنید:
 

۱. سعی کنید به شکلی منظم ادرار کنید

در طول روز و شب، ساعت‌ های مشخصی برای دستشویی رفتن داشته باشید.

کم‌کم زمان بین دفعات رفتن به دستشویی را افزایش دهید؛ برای مثال هر دفعه ۱۵ دقیقه به فاصله بین دستشویی رفتن‌ خود اضافه کنید.

با انجام این کار مثانه شما یاد می‌گیرد که ادرار بیشتری را در خود نگه دارد.
 

۲. قبل از رفتن به رختخواب چیزی ننوشید

به این ترتیب بدن‌تان ادرار زیادی تولید نمی‌کند. از خوردن نوشیدنی‌های دارای کافئین و الکل خودداری کنید؛ چراکه باعث تحریک مثانه می‌ شوند.
 

۳. از زنگ ساعت استفاده کنید

ساعت‌ تان را برای بیدار شدن از خواب در شب تنظیم کنید و به دستشویی بروید.
 

۴. از یک هشدار دهنده شب ادراری استفاده کنید

این وسیله را به لباس زیر یا روکش تشک‌تان متصل کنید تا به‌محض اینکه شب ادراری‌تان آغاز شد به شما خبر بدهد.
 

۵. مصرف دارو

داروهای زیادی وجود دارد که به درمان شب ادراری کمک می‌کنند. دسموپرسین مقدار ادراری را که کلیه‌ها تولید می‌کنند، کاهش می‌دهد.

داروهای دیگری نیز وجود دارد که می‌توانند بیش‌فعال بودن ماهیچه‌های مثانه را کنترل کنند، برای مثال ممکن است پزشک‌تان مصرف یکی از داروهای زیر را به شما پیشنهاد کند:

داریفناسین؛

ایمیپرامین؛

اکسی بوتینین؛

تولترودین؛

تروسپیوم کلرید؛

فروستودین؛

سولیفناسین.

اگر مصرف دارو یا سایر درمان‌ها مؤثر نبود، ممکن است پزشک‌تان یکی از روش‌های زیر را پیشنهاد دهد:
 

۶. بزرگ کردن مثانه

با این روش طی یک عمل جراحی، حجم مثانه افزایش داده می‌شود تا بتواند مقدار ادرار بیشتری در خود نگه دارد.
 

۷. تحریک عصبی لگن

این روش به درمان مثانهٔ بیش‌ فعال کمک می‌ کند. برای انجام این کار پزشک‌ تان یک دستگاه کوچک درون بدن‌تان قرار می‌دهد که سیگنال‌هایی به اعصاب پایین کمر‌ می‌فرستد و به کنترل جریان ادرار کمک می‌کند.
 

8. برداشتن بخشی از مثانه

این عمل جراحی اصلی برای درمان مثانه‌ٔ بیش‌فعال است. در این جراحی بخشی یا همهٔ ماهیچه‌ای که اطراف مثانه‌ قرار گرفته، برداشته می‌شود تا جلوی ادرارهای بی‌ موقع گرفته شود. 3

پی نوشت:
1.www.drdr.ir
2.www.doctoreto.com
3.www.chetor.com