غیبت نخبگان ادبی در رسانه ملی

عصراسلام: در سرزمین شعر و ادب وقتی درهای رسانه ملی به روی بزرگان علم و فرهنگ  بسته می‌شود، اولین پیامد ناگوارش این خواهد شد که تریبون در دست ‌افرادی قرار می گیرد که نه رسم ایمان و امانتداری عالمان را دارند و نه اشراف و احاطه آنها بر زوایای تاریخ علم این سرزمین را.

پرشمارند اهالی علم و فرهنگ که این سالها از رسانه رسمی کشور روی برتافته‌اند و عطای آنتن و دوربین را به لقایش بخشیده‌اند فقط به این دلیل که برنامه‌های تخصصی و علمی به دست گروه‌  مدعیان کم مایه و جوانان متعصب سیاستزده سپرده شده است تا هر آنچه خواست و میل جناح‌های قدرت از قواره فرهنگ‌ و تاریخ ببرند و بدوزند. 

در کمال تعجب بتازگی نسل کودکان و نوجوانان به عنوان «گروه هدف» این برنامه ها انتخاب شده است و تلاش می‌شود آنها سرگذشت تاریخ و علم در ایران و جهان را با عینک ایدئولوژیک آنها فرابگیرند.

با چنین سازماندهی شگفت انگیز که سیاستگذاران تلویزیون برای بخش‌های آموزشی این رسانه تعریف کرده‌اند، هر روز و همیشه باید انتظار تحریف و دستکاری دل آزار در متون علم و اندیشه را داشت 

جالب آنکه پس از بروز هر تحریف و به راه افتادن موج اعتراض ادعا می شود، اشتباه در کار و بار اهل رسانه اجتناب ناپذیر و بخشودنی است. غافل از اینکه در رسانه ملی منابع و عوامل تحریف تاریخ سکاندارند و وقتی کار سترگ «تبیین و تحلیل» تاریخ و فرهنگ ایران و جهان به دست کم مایگان و جوانان جویای نام و نشان سپرده می شود دیگر چه جای عذر و بهانه. 

پیداست خطاهایی که از زیان و قلم این دست افراد خام دست یا خام اندیش صادر می شود هزینه‌هایی در حد بی اعتمادی نخبگان و دورافتادگی اقوام و تزلزل در انسجام ملی ببار می‌آورد.

اتفاق دردسرساز اخیر در برنامه آموزشی تلویزیون که مایه آزردگی و اعتراض اهالی فرهنگ‌ آذربایجان شده را باید از این منظر وارسی و آسیب شناسی کرد، مدرس جوان و کم مایه مدرسه آموزشی تلویزیون نمی داند حکیم محمد فضولی چند سال قبل از صائب تبریزی فوت کرده است لذا او در بحثی بی ربط و مضحک می گوید، این شاعر نامی آذربایجان، به این دلیل نام فضولی گرفته است که اشعار صائب را به سرقت برده و بنام خود به آذری ترجمه کرده است(  حکیم فضولی در سال ۹۶۴ هجری قمری وفات یافته و ۳۶ سال بعد یعنی سال ۱۰۰۰ هجری قمری صائب تبریزی متولدشده است).

روشن است اشتباهی چنین غم انگیز در برنامه بظاهر علمی و تخصصی رسانه حاکمیتی چه پیامدی ببار می آورد و تحقیر و تخفیف شأن بزرگان ادب این سرزمین چه لطمه‌هایی بر باورها و وفاداری  ملی و میهنی وارد می‌کند.

اندوه بالاتر این است که این راه و رسم پر خطا در زمامداران جام جم را پایانی نیست و کارگزارانش بی آنکه در پی راه علاج واقعه بروند با چند سطر توضیح و توجیه می کوشند روی این زخم را بپوشانند.