پرسشگر گرامی جهت در یافت پاسخ به نکانت زیر توجه نمایید :
الف ) آینده مجموعه ای از امروزها است .
آینده، افقی است که رسیدن به آن را هدف قرار داده ایم و نوع زندگی امروزمان را برپایه آن تنظیم کرده ایم. از طرفی آینده، مجموعه ای از امروزهاست و چون قطره قطره جمع گردد، وانگهی دریا شود! به دست آوردن آینده در صورتی ممکن است که امروز را به دست آوریم و ذخیره کنیم. با این تعریف، مهم ترین آفت آینده، از دست دادن اجزای آن (یعنی امروز) است.
آینده مجموعه ای از امروزهاست (نه دیروز و امروز و فردا)، و آفت آن از دست دادن امروز است، این است که آنچه در اختیار ما گذاشته شده است، فقط «امروز» است و تنها راه بهره گیری از زمان، استفاده از امروز است.
امام علی(ع) می فرماید: «گذشته عمر تو رفته است و باقی مانده آن، محلّ تردید است. پس زمانی را که در آن به سر می بری برای عمل، غنیمت شمار».( میزان الحکمة، ج 8، ص 4036، ح 14198 .) و در جای دیگری فرمود: «روزها سه گونه اند: روزی که گذشته و امیدی به آن نداری و روزی که مانده (زمان حال) و گریزی از آن نیست و روزی که می آید و به آن، اطمینان نداری. دیروز، پند و موعظه است و امروز، غنیمت و فردا را نمی دانی از آن کیست».( تحف العقول، ص 220 .)
در صورتی انسان از امروز خود لذت می برد که از آن برای ساختن آینده خود استفاده کند ، بنابراین باید امروز خود را غنیمت شمرد ، امیرالمومنین علی علیه السلام دروصیت به حضرت امام مجتبی علیه السلام در لحظات آخر عمر می فرماید : «کُنْ لِدُنْیاکَ کَأَنَّکَ تَعیشُ اَبَداً وَ کُنْ لِاخِرَتِکَ کَأَنَّکَ تَموتُ غَداً » [ وسائل ، ج /2ص 535، چاپ امیربهادر (حدیث 2 از باب 82 از ابواب مقدمات تجارت)].

ب ) غصة رزقی را که هنوز نیامده است بر امروز خود حمل نکن.
غصة رزق نیامده‌ات را، بر روز آمده‌ات میفزا. که اگر فردای نیامده از عمر تو بود، خداوند رزق و روزی تو را در آن روز می‌رساند. پس امروزت را با غم فردایی که نیامده برای خود سخت نگردان.
ما امروز وظیفه‌ای داریم و برای انجام آن روزمان را شروع کنیم و مسلم آنچه در امروز نیاز داریم، خدای خالقِ امروز برایمان خلق می‌کند، و چون خداوند فردا را خلق کرد، نیاز مربوط به فردای مخلوقاتش را نیز خلق می‌کند. این‌که ما نیازهای فردایِ خود را در پیش خود نداریم چون هنوز فردا را خلق نکرده تا رزق فردا را خلق کند. آری؛ فردا هم باید کاری که به عهدة ماست، انجام دهیم.
ج ) امید به آینده نه ترس از آن
«وَلاَ تَیْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ یَیْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ ؛ از رحمت خدا مأیوس نباشید که همانا از رحمت خدا جز کافران مأیوس نمی باشند.» (یوسف آیه 87)
از ویژگی های بارز اهل ایمان، برخورداری از خوف و رجا است. «رجا» به معنای امیدواری به رحمت گسترده و فضل بیکران الهی است. قرآن کریم یأس از رحمت خدا را حالت قلبی گمراهان می داند: «وَ مَن یَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ ؛ و چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش ناامید می شود؟» (حجر:56) و از آنجا که سبب یأس از پروردگار عالم، اعتقاد نداشتن به قدرت و کرم و رحمت بی پایان اوست، آن را موجب کفر صاحب خود معرفی کرده است (آیه صدر بحث).
امید به خداوند سرمایه همه انبیای الهی و حرکتهای توحیدی در طول تاریخ بوده است. از این رو امیرالمومنین علی(ع)، ناامیدی را بزرگترین بلا و آسیب معرفی می نمایند: «اعظم البلاء انقطاع الرجاء» (غررالحکم) و در حدیثی دیگر می فرمایند: «ناامیدی قاتل صاحب خویش است.» (همان)
ترس از آینده ، مایه نگرانی، باعث اتلاف عمر و سد راه فعالیت های مفید و ثمربخش است. آتیه هر انسانی به وضع کنونی او بستگی دارد. کسی که از فرصت موجود به درستی استفاده می کند و وظایف امروز خود را به خوبی انجام می دهد، علی القاعده فردایی خوب و درخشان خواهد داشت. بدبختانه ترس از آینده در وضع موجود اخلال می کند، آدمی را از فعالیت صحیح باز می دارد، در حال حاضر ناراحتی و رنج روحی به بار می آورد و فردا را تیره و تار می سازد.
قالَ عَلِی علیه السلام : «حَلاوَةُ الاْءَمْنِ ینَکدُها مَرُّ الْخَوْفِ وَ الْحَذَرِ»؛( غرر الحکم، ص 381)
علی علیه السلام فرمود: «شیرینی آرامش فکر و ایمنی خاطر را، تلخی ترس و برحذر بودن، تیره و کدر می سازد».
د) امید به آینده و ترس از آینده متفاوت است .
با توجه به مطالب بالا به فکر آینده بودن و امید به آینده داشتن و تلاش و زحمت جهت روزی با ترس از آینده متفاوت است ، در روایات زیادی به اهمیت کار و تلاش برای روزی حلال اشاره شده است ، چنانکه : حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید : « الْعِبَادَةُ عَشَرَةُ أَجْزَاءٍ تِسْعَةُ أَجْزَاءٍ فِی طَلَبِ الْحَلَال » عبادت ده جز است که نه جز آن در کار و تلاش برای به دست آوردن روزی حلال است .[ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ج 13، ص 12 ]
در جای دیگر می فرمایند : « طَلَبُ الْحَلَالِ فَرِیضَةٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَة » کار کردن برای کسب روزی حلال بر هر زن و مرد مسلمان واجب است . [ جامع الاخبار (شعیری) ص 139] ترس از آینده موجب نگرانی و اتلاف عمر و سد راه فعالیت های مفید آینده می شود ، اما امید به آینده با توکل بر خدا موجب استفاده صحیح از عمر و انجام فعالیت های ثمربخش می شود .
البته دنبال رزق و روزی رفتن و امید به آینده داشتن نباید به صورتی باشد ، که انسان خود را اسیر آرزو‌های بلند نماید . مهم این است که امروز را از ترس به‌دست نیاوردن رزق، از دست ندهد، آن هم رزق فردایی که هنوز نیامده است تا رزقش بیاید.
ما انتظار داریم خداوند رزق فردایمان را که نیامده امروز بدهد، در حالی که او بنا دارد رزق فردا را، فردا بدهد و بنا به فرمایش رسول‌خدا(ص) اگر بنده هم عجله کند، خداوند عجله نمی‌کند «فَاِنَّ اللهَ عَزّوَ جَلَّ لا تَعْجَلُ بِعَجَلَةِ اَحَدٍ»( نهج‌الفصاحه، حدیث شماره 2527) یعنی خداوند عزّوجل با عجلة بنده، عجله نمی‌کند، و همان موقعی که باید رزق بنده‌اش را برساند، می‌رساند.
از برنامه‌ریزی‌ برای وظایفی که باید آینده به دوش گرفت کسی ضربه نمی‌خورد، از این‌که نسبت به رزق آینده حریص است و می‌خواهد رزق آینده را امروز به‌دست آورد، ضربه می‌خورد و داستان آن گونه می‌شود که یک عمر غصة فردایی را می‌خورد که هنوز نیامده بود. غصة رزق فردا موجب می‌شود که امروزت را از دست بدهی.