یکی از اصول اساسی توحید، این است که همه قدرت ها در این جهان از قدرت پروردگار سرچشمه می گیرد، حتی سوزندگی آتش و برندگی شمشیر بی اذن فرمان او نمی باشد. جهان آفرینش، جهان اسباب و مسببات است. البته برخی سبب ها مادی است و برخی غیر مادی است. اراده حکیمانه خداوند بر این تعلق گرفته است که هر پدیده و حادثه ای از علت ویژه خود صادر گردد و درعین حال، نظام علت و معلول ها همگی به خدا منتهی شده و از او قدرت و نیرو می گیرند. او است که سبب را می آفریند و به آن قدرت و نیرو می بخشد و آن را برای ایجاد معلول ویژه خود آماده می سازد. در حقیقت مؤثر واقعی، در تمام نظام جهان یکی است و نظام جهان که به صورت اسباب و مسببات جلوه گری دارند، همگی از او استمداد گرفته و به او منتهی می شوند.
(اصالت روح، ایت الله سبحانی، ص 241، مؤسسه امام صادق).
عدل و ظلم ، موجب پاداش و عذابند. لذا تصور رابطه علت و معلولی در عمل دیگری و صدمه یا فایده دیگران تابعی از آنست. از طرفی چون اختیار یا تکوین یک چیز نعمتی خدادادی است پاداش عامل خیر یا متضررین از نعمت مختار بودن انسان علاوه بر مجازات خطاکار ، بعهده خدای متعال است.