از جمله برنامه‌های حضرت مهدی(عج) اجرای اصل مساوات است. این اصل در آیات قرآن و احادیث پیامبر اکرم(ص) و امامن معصوم(ع)، فراوان مورد تأکید قرار گرفته و ابعاد و جوانب آن شکافته شده و تبیین گشته است.
درباره‌ی دوران ظهور و تحقّق اصل مساوات و گسترش برادری و برابری در سراسر اجتماعات، احادیثی رسیده است که از بیان و محتوای آنها می‌توان کشف کرد که در دوران امام زمان(عج)، مساوات اجتماعی در سطحی بسیار عالی عینیّت می‌یابد که شاید چگونگی آن و فراگیری و عمق نفوذ آن در این روزگاران برای ما با ذهنیّت‌های موجود، پذیرفتنی نباشد.پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «به مهدی بشارتتان می دهم. او از میان امّت من برانگیخته می‌شود… ساکنان آسمان و زمین از او خوشنود خواهند بود. او مال را درست تقسیم می‌کند. مردی پرسید: درست چیست؟ فرمود: میان همه به‌طور مساوی».
در آن دوران، آن ‌قدر وضع اقتصادی رونق می‌ گیرد که مردم هر اندازه بخواهند به آنان عطا می ‌شود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «إِنَّ فِی أُمَّتِی الْمَهْدِیَّ… فَیَجِی‌ءُ إِلَیْهِ الرَّجُلُ فَیَقُولُ یَا مَهْدِیُّ أَعْطِنِی قَالَ فَیَحْثِی لَهُ فِی ثَوْبِهِ مَا اسْتَطَاعَ أَنْ یَحْمِلَهُ»؛ همانا مهدی امّت من…. شخصی به محضر او می‌آید و می‌گوید: ای مهدی! به من چیزی بده! مرا چیزی ببخش!‌ پس آن حضرت به ‌اندازه‌ای که آن مرد بتواند بردارد و حمل کند [ثروت و مال] در دامان او می‌ریزید.بحار الانوار، ج 52، ص 39.
این انفاق آن ‌قدر ادامه می‌ یابد که فقیری یافت نمی‌شود: «إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ سَوَّی بَیْنَ النَّاسِ حَتَّی لَا تَرَی مُحْتَاجاً إِلَی الزَّکَاةِ»؛ چون قائم ما ظهور کند آن ‌گونه بین مردم به مساوات رفتار نماید که نیازمند به زکات دیده نشود. بحار الانوار، ج 52، ص 390.
مقام معظم رهبری درباره فقرزایی می‌فرماید: «در یک روایت دیگر باز ناظر به وضع اقتصادی می ‌فرماید: “یُسَوِّی بَیْنَ النَّاسِ حَتَّی لَا تَرَی مُحْتَاجاً إِلَی الزَّکَاةِ»؛ بین مردم، چنان مساوات در امور مالی و اقتصادی را برقرار خواهد کرد، که یک نفر فقیری که شما بتوانید زکات مالتان را به او دهید، پیدا نخواهید کرد.”اینجا زکات طبعاً مصروف خواهد شد برای مصارف عمومی و فقرا به دیگر داده نمی ‌شود؛ چون آن روز فقیری در دنیا نیست؛‌ و از این قبیل روایات که ترسیم‌ کننده یک بهشت اسلامی و یک دنیای واقعی، مثل بقیه مدینه فاضله ‌هایی هم که بعضی ‌ها درست کردند، خیالی و توهّماتی نیست،‌ نه. همان شعارهای اسلامی است که همه‌اش هم علمی است؛‌ و ما در جمهوری اسلامی احساس می‌ کنیم که حقیقتاً یک دستِ قدرتمند و یک دل و اندیشه‌ ای که متصل به وحی و تأیید الهی است و یک معصوم یقیناً می‌تواند در دنیا یک چنین وضعی را به وجود بیاورد و بشریت هم از آن استقبال خواهد کرد. این وضعیّت آن دنیا است». انسان 250 ساله، ص 342.
و این انفاق ‌ها با مساوات انجام می ‌پذیرد؛‌ چنان ‌که امام باقر (علیه السلام) فرمود: «اِذَا قَامَ قَائِمُنَا فَاِنَّهُ بِالسَّوِیَّةِ وَ یَعْدِلُ فِی خَلْقِ الرَّحْمَانِ الْبِرَّ مِنْهُمْ وَ الْفَاجِرَ»؛ چون قائم ما قیام کند به ‌طور مساوی تقسیم می ‌کند و در میان خلق خدا ـ نیک و بد ـ به عدالت رفتار می‌نماید. این مساوات رهبری جامعه مهدوی بین مردم،‌ زمینه مساوات ‌گرایی انسان‌ ها می ‌شود. علل الشرایع، شیخ صدوق، مکتبة الداوری، قم، اوّل، بی‌تا، ص 161.
امام باقر (علیه السلام) در یک روایت دیگر می‌فرماید: “حَتَّی إِذَا قَامَ الْقَائِمُ جَاءَتِ الْمُزَایَلَةُ وَ أَتَی الرَّجُلُ إِلَی کِیسِ أَخِیهِ فَیَأْخُذُ حَاجَتَهُ فَلَا یَمْنَعُهُ»؛ وسائل الشیعة، حرّ عاملی، آل البیت، قم، اوّل، 1409ق، ج 5، ص 121. زمانی که قائم، قیام نماید شخص نیازمند از جیب برادرش بدون هیچ مانعی حاجت خود را برمی‌دارد؛ این اشاره به اخلاق برابری ‌طلبی و مساوات‌ گرایی انسان‌ ها است؛ ایثار و گذشت انسان ‌هاست؛ نجات دل انسان ‌ها از تسلطِ بُخل و حرص، که بزرگ‌ترین وسیله برای بدبخت کردن انسان‌ ها بوده، بشیر یک چنین حالتی است. برادری به سراغ جیب برادر دیگرش می‌رود و از او به‌ قدر نیاز خویش برمی‌دارد و او مانعش نمی ‌شود. این در حقیقت، نشان ‌دهنده آن نظام سالم اسلامی اخلاقی اقتصادی اجتماعی آن روز است؛ یعنی زور و اجباری در کار نیست، خود انسان ‌ها از آن بخل انسانی و حرص انسانی نجات پیدا می‌کنند و یک چنین بهشت انسانیتی به وجود می‌آید». انسان 250 ساله، ص 341.