واژه «طائفه» از ریشه «طوف» به معنای راه رفتن و چرخیدن به دور چیزی است؛ چه مادی باشد و چه غیر مادی. اسم فاعل این ماده نیز «طائف» به معنای چیزی یا کسی است که به دور چیزی میگردد. و در برخی موارد، نشاندهنده سلطه و نفوذ آن بر چیزی است که حول آن میگردد.[1]
اما کلمه «طائفه»، هنگامی که در مورد انسان به کار میرود، به معنای گروهی از انسانها است. اما اگر در مورد اشیاء به کار برده شود، به معنای بخشی از آن شیء است.[2]
هرچند درباره آیه 2 سوره نور؛[3] بر اساس برخی روایات، حضور حتی یک نفر هم منجر به آن میشود که به توصیه قرآن مبنی بر حضور طائفهای از مؤمنان در اجرای حد عمل شود،[4] ولی بیشتر مفسرین، آنرا به گروهی از مردم تفسیر کردهاند[5] که برخی طائفه را گروهی بیش از چهار نفر و برخی دیگر نیز آن را گروهی بیش از ده نفر اعلام کردهاند.[6]
اما کلمه «طائفه»، هنگامی که در مورد انسان به کار میرود، به معنای گروهی از انسانها است. اما اگر در مورد اشیاء به کار برده شود، به معنای بخشی از آن شیء است.[2]
هرچند درباره آیه 2 سوره نور؛[3] بر اساس برخی روایات، حضور حتی یک نفر هم منجر به آن میشود که به توصیه قرآن مبنی بر حضور طائفهای از مؤمنان در اجرای حد عمل شود،[4] ولی بیشتر مفسرین، آنرا به گروهی از مردم تفسیر کردهاند[5] که برخی طائفه را گروهی بیش از چهار نفر و برخی دیگر نیز آن را گروهی بیش از ده نفر اعلام کردهاند.[6]