دانشجوی محترم ضمن تشکر از تماس شما با این مرکز، متن هایی از این قبیل هر از چند گاه در فضای مجازی منتشر می شوند و هدفی جز تحریک احساسات ایرانیان و تقابل آنها با نظام اسلامی ندارد، مهم ترین ابزاری هم که از آن در این مسیر بهره می گیرند متن هایی است که با منطق مغالطه، تحریف و جعل، به صورت زیبایی طراحی شده و همچون ماری خوش رنگ و لعاب، مخاطبین را مسحور خویش می سازد، از جمله این متن ها، متنی است که شما برای این مرکز ارسال کرده اید، در این متن ایرانیان به گونه ای تصویر شده اند که گویی روزگاری خود را با کشورهای قدرتمند یا پیشرفته جهان مقایسه می کردند و از اینکه مثل آنها نیستند اظهار نارضایتی می کردند و طبیعتا آرزویشان این بود که به این کشورها برسند، اما امروزه به چنان انحطاطی رسیده اند که خود را با کشورهایی که درگیر جنگ و تخریب شده اند مقایسه می کنند و از اینکه مثل آنها نیستند اظهار خوشحالی می کنند و این نشانه انحطاط و پس رفت ما ایرانی هاست، نکته مهم این داستان پردازی این است که حتی اگر اصل چنین مقایسه کردنی در طول زمان، درست باشد، اما با توجه به اینکه وجه شبهه و مقایسه، تفاوت می کند، لذا نتیجه ای که طراح متن در حال القاء آن است به دست نمی آید. توضیح این مطلب اینکه در هر مقایسه ای علاوه بر طرفین مقایسه، یک رکن تحت عنوان وجه شبه یا جهت مقایسه وجود دارد و معمولا برای اینکه مقایسه به بهترین شکلی صورت گیرد، طرف دوم مورد مقایسه، بالاترین رتبه از نظر وجه شبه و جهت مقایسه، انتخاب می شود و یا موردی انتخاب می شود که مخاطب نسبت به آن وجه شبه و جهت مقایسه در آن مورد، اطلاع کافی دارد، به عنوان مثال اگر بخواهیم منطقه ای را به لحاظ سرسبزی و زیبایی مورد مقایسه قرار دهیم، آن را با مناطقی که سرسبزی و زیبایی آنها نمونه است مقایسه می کنیم و مثلا می گوییم فلان منطقه، عین جنگل های شمال، زیبا و پردرخت است. اما چنین مقایسه ای بدین معنا نیست که آن منطقه از هر نظر از جمله میزان رطوبت و بارندگی، درجه حرارت، بعد و نزدیکی مسافت، نوع محصولات باغی که در آن به عمل می آید و … نیز مثل جنگل های شمال است.
با توجه به آنچه گفته شد، در متنی که در فضای مجازی منتشر شده است، گفته شده است که روزگاری ایرانیان کشور خود را با کشورهای پیشرفته همچون کره مقایسه می کردند و از اینکه شبیه این کشور نشده اند ناراحت می شدند، در این بخش، وجه شبه، پیشرفت آن کشور می باشد، به عبارتی ایرانیان وقتی می خواستند میزان پیشرفت خود را تحلیل کنند و قله هایی که باید بدان برسند را معرفی می کردند، کشوری مثل سوئیس و کره را مثال می زدند و از اینکه هنوز بدان مرحله نرسیده اند ناراحت بودند، اما نکته ای که در اینجا مغفول مانده این است که ایرانی ها هنوز هم وقتی می خواهند خود را از جهت مساله پیشرفت، مقایسه نمایند، خود را با کشورهای پیشرفته جهان مقایسه کرده و مثلا از اینکه هنوز نتوانسته اند به دستاوردهای تکنولوژیک کشورهایی همچون ژاپن، کره، مالزی، سوئیس و … دست پیدا کنند ناراحتند و به همین دلیل تلاش های فراوانی می کنند تا خود را به این مرحله برسانند و خوشبختانه در این مسیر گام های خوبی برداشته اند، تا جایی که توانسته اند در برخی از زمینه ها از این کشورها نیز جلوتر بیافتند از جمله در زمینه صنایع هوافضا، نانوتکنولوژی، سلول های بنیادی، سد سازی، حفر تونل و راه سازی و … که از بسیاری از این کشورها پیشرفته تر شده اند، برای تقریب به ذهن کافی است نگاهی داشته باشیم به موفقیت اخیر شرکت های ایرانی در اجرای مگاپروژه چندمنظوره در کشور سریلانکا که به دلیل اهمیت آن، رئیس جمهور این کشور، در افتتاح آن حضور داشت، همچنین اخیرا ایرانی ها در مناقصه مگاپروژه های مشابهی در این کشور برنده شدند که شرکت های سوئیسی مشهور، با تمام ادعاهای خود نتوانستند کاری از پیش برده و کنار کشیده اند. لذا در چنین زمینه هایی تعبیر بهتر این است که بگوییم «روزگاری در زمینه حفر تونل، سد سازی و … خود را با سوئیسی ها مقایسه می کردیم و از اینکه همچون آنها نیستیم اظهار تاسف می کردیم، اما خوشبختانه امروزه به مرحله ای از پیشرفت در این زمینه ها رسیده ایم که از این کشورها نیز چند گام جلوتر ایستاده ایم.»
بر این اساس ایرانی ها اگر بخواهند در زمینه پیشرفت های علمی و تکنولوژیک خود را مقایسه قرار دهند باز هم با کشورهای پیشرفته مقایسه می کنند و تلاش می کنند تا به آنها برسند و یا با افتخار تمام، برتری خود را نسبت به آنها اعلام می کنند و اینگونه نیست که از جهت اموری مثل پیشرفت، تکنولوژی و … خود را با کشورهایی همچون عراق و سوریه و افغانستان مقایسه کنند، بلکه مقایسه ای که با این کشورها صورت می گیرد، در زمینه مساله امنیت می باشد و علت این مقایسه نیز این است که اولا این کشورها در پیرامون ما نماد ناامنی هستند و به همین دلیل منطقا در زمینه ناامنی باید با این کشورها که ناامنی شان مشهور است مورد مقایسه قرار گیرند و ثانیا همگان می دانند که این کشورها که در اثر دخالت های نیروهای نظامی آمریکایی و ایجاد دهها گروه تروریستی توسط قدرتهای فرامنطقه ای به نمادهای ناامنی تبدیل شده اند، هدف اصلی ناامنی نبودند و قرار بود که این ناامنی ها به داخل مرزهای جمهوری اسلامی ایران کشیده شود، این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران، در حال حاضر امن ترین کشور منطقه در میان پرآشوب ترین منطقه جهان می باشد و این چیزی شبیه به معجزه می باشد و به همین دلیل طبیعی است که از نظر میزان ناامنی، باید کشور ما با چنین کشورهایی مورد مقایسه قرار گیرد و به خاطر داشتن این همه امنیت، از خدا تشکر نماییم و قدردان حافظان نظم و امنیت کشورمان باشیم، چنانکه در زمان های گذشته نیز اگر می خواستیم کشور خود را از نظر امنیت مورد مقایسه قرار دهیم، با کشورهای مشابه این کشورها مقایسه می کردیم و اگر امنیتی داشتیم شاکر خدا می شدیم. بنابر این هم امروز و هم در گذشته مقایسه ما در زمینه پیشرفت های علمی و تکنولوژیک، با کشورهای پیشرفته صورت می گرفته و می گیرد، چنانکه از نظر وضعیت امنیت، چه در گذشته و چه امروزه با کشورهایی که وضعیت کشور ما را داشته و یا همچون کشور ما هدف مسببان ناامنی می باشند، کشور ما مورد مقایسه قرار می گیرد و آنچه در این مقایسه ها مهم است، توجه به وجه شبه و یا جهت مقایسه می باشد که در این متن مورد غفلت قرار گرفته است.