اینکه آیه می‌فرماید عهد من به ستمکاران نمی‌رسد،‌ به این معنی نیست که فرزندان حضرت ابراهیم علیه السلام ستمکار بوده‌اند،‌ بلکه آیه در جواب درخواست حضرت ابراهیم که از اعطای مقام امامت به ذریه‌اش پرسید، یک قانون کلی را بیان می‌فرماید. آن قانون کلی این است که ملاک اعطای مقام امامت، ظالم نبودن است، نه ذریه پیامبر بودن؛ یعنی به صرف اینکه کسی فرزند پیامبر باشد، دلیل نمی‌شود که او هم شایستگی امامت را داشته باشد، بلکه فقط کسی لیاقت امامت را دارد که هیچ گونه ظلم و گناهی مرتکب نشده باشد.