با سلام، همانگونه که می دانید استفاده از انرژی هسته ای یک حق مسلمی است که هم قوانین بین المللی مجوز آن را به کشور ما داده اند و هم ضرورت ها و نیاز های جامعه اقتضای بهره گیری از آن را دارد و به همین دلیل رهبران نظام اسلامی از سال ها قبل و تقریبا از سال های آغازین پیروزی انقلاب اسلامی به دنبال بهره گیری از این انرژی پاک بوده اند و مقام معظم رهبری نیز به عنوان رهبر عالی نظام بر این مساله همواره تاکید داشته و دارند و این تاکیدات ، دیدگاه اصولی ایشان است که هرگز رنگ کهنگی یا تغییر به خود نخواهد دید. نکته دیگری که در ارتباط با پرونده هسته ای کشورمان وجود دارد این است که دشمنان پیشرفت نظام اسلامی به دلایل گوناگون سالهاست در صددند تا جلوی فعالیت های صلح آمیز هسته ای کشورمان را بگیرند و به همین دلیل در تبلیغات خود معمولا تلاش می کنند تا نیات کشورمان را از دست یابی به این فناوری زیر سوال ببرند . از طرفی آنان در طی سال های گذشته با این بهانه ، فشارهای سنگینی را به کشورمان وارد کرده اند تا شاید بتوانند جلوی فعالیت های صلح آمیز کشورمان را بگیرند. آنها با توجه به ساختار های غلط و ظالمانه حاکم بر سازمان های بین المللی ، در این مدت با استفاده از ابزارهای زور و فشار از جمله سیطره ای که بر سازمان هایی همچون آژانس انرژی اتمی و یا شورای امنیت سازمان ملل متحد دارند جمهوری اسلامی ایران را در معرض انواع فشارها قرار داده اند و این فشارها به گونه ای بوده است که آنها از آن به عنوان «تحریم های فلج کننده» یاد می کنند. با این حال این تحریم ها هر چند آسیب هایی برای کشور ما داشت اما واقعیت این است که بررسی اوضاع کشور حاکی از این است که بر خلاف ادعاهای سردمداران غربی ، فلج کننده نبوده است. از طرفی جمهوری اسلامی ایران تلاش می کند تا در فضای جامعه جهانی در صلح و آرامش از حقوق خود استفاده کند، لذا یکی از ظرفیت های مهمی که در راستای استیفای حقوق هسته ای کشورمان و نیز کاهش فشارها بر ملت ایران مورد استفاده قرار گرفت عبارت بود از ظرفیت دیپلماتیک که دستگاه سیاست خارجی کشورمان تلاش کرد تا با استفاده از این ظرفیت ، هم حقوق هسته ای خود را استیفا نماید و به ابهام انگیزی ها و شبهه سازی های غربی ها پاسخ دهد و هم اینکه از بار فشارهای موجود بکاهد. در این میان آنچه باعث شده است تا دشمنان تاکنون در فشارهای خود بر علیه ملت ایران و توقف فعالیت های هسته ای کشورمان به شکست برسند عبارت است از مقاومت ملت ایران و تدابیر هوشمندانه در شرایط فشار از سوی نظام و این سیاست اصولی چه در گذشته و چه در حال حاضر و حتی با تغییر دولت ها همچنان ادامه دارد. در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران در تداوم مذاکراتی که برای حل و فصل پرونده هسته ای در حال انجام دادن است تلاش می کند تا بار دیگر ضمن اثبات حسن نیت خود جلوی بهانه گیری های غربی ها را بگیرد و در واقع ضمن اثبات حسن نیت ، به راستی آزمایی غربی ها بپردازد و به همین دلیل حاضر شده است تا در جریان مذاکرات بخشی از فعالیت های خود را کاهش داده و یا به حالت تعلیق در آورد و در مقابل غربی ها نیز تعهداتی را در قبال ایران انجام دهند و آنچه در مراکز هسته ای کشورمان رخ داده است عبارت است از این موضوع که نباید آن را به معنای برچیدن فعالیت های هسته ای کشور دانست، به ویژه اینکه این اقدامات کاملا موقتی هستند و قابل بازگشت و در صورتی که طرف غربی به تعهدات خود عمل ننماید قطعا جمهوری اسلامی ایران نیز به راحتی می تواند سر خانه اول خود بازگشته و فعالیت های خود را ادامه دهد. از این رو این تدبیر مسئولان درگیر در پرونده هسته ای یک تدبیر موقت و با اهداف خاص و سازنده است که حتی اگر شکست بخورد، یک پیروزی دیگری در دل آن وجود دارد و آن عبارت است از اثبات چند باره غیر قابل اعتماد بودن غرب و به ویژه آمریکا. در مورد اینکه چرا مقام معظم رهبری بارها تاکید نموده اند که به مذاکرات خوشبین نیستند، باید بگوییم که مواردی وجود دارد که باعث می شود نه تنها مقام معظم رهبری بلکه هر فرد آگاه و هوشیار دیگری به این مذاکرات خوشبین نباشد که در این میان چند عامل را می توان برجسته نمود: 1 – دلایل خصومت آمریکا با ایران ، به عبارت دیگر مشکل ایران و آمریکا مساله هسته ای نبوده و این کشور اثبات نموده است که با ایران وابسته به آمریکا نه تنها مشکلی ندارد بلکه حتی به آن در راه رسیدن به برنامه هسته ای کمک هم می کند ، علاوه بر آن مساله هسته ای ، مساله ای جدید و مربوط به ده سال گذشته می باشد و پیش از آن نیز این کشور با ملت ما مشکل داشت و هر روز بهانه ای جدید در برابر ملت ایران وپیشرفت های آن می تراشید که این امر حاکی از این است که آمریکا با ذات نظامی به نام جمهوری اسلامی ایران مشکل دارد و انرژی هسته ای بهانه ای بیش نیست و در نتیجه این کشور هرگز به دنبال حل و فصل موضوع نبوده و صرفا به دنبال سنگ اندازی می باشد و با توجه به حاکمیت چنین نگاهی در آمریکا ، مذاکره در جهت حل و فصل پرونده هسته ای آینده ای امیدوار کننده ندارد. مقام معظم رهبری هم زمانی که از خوشبین نبودن به این مذاکرات سخن می آورند قطعا با توجه به این موضوع اعلام خوشبین نبودن می نمایند چنانکه معظم له در دیدار با مردم آذربایجان در این زمینه فرمودند:«مکرر گفتیم که مسئله‌ى هسته‌اى بهانه است براى دشمنى؛ مسئله‌ى هسته‌اى هم اگر یک روزى – حتى به فرض محال – بر طبق نظر آمریکا حل بشود، باز یک مسئله‌ى دیگرى دنبال آن مى‌آید؛ الان ملاحظه کنید سخنگویان دولت آمریکا بحث حقوق بشر، بحث موشکى، بحث سلاح و مانند اینها را به میان آوردند.»( http://farsi.khamenei.ir ) 2 – سابقه مذاکرات: یکی از مسائلی که باعث خوش بین نشدن به روند و نتیجه مذاکرات می شود سابقه منفی غربی ها در مذاکرات سابق می باشد ؛ در این زمینه مروری بر عملکرد غربی ها در آغازین سال های مذاکرات حاکی از این است که در گذشته ای نه چندان دور ، غربی ها از مذاکره دم زده و خواستار رسیدن به تفاهم بر سر برنامه هسته ای ایران شدند و در این مسیر تیم مذاکره کننده ایرانی نیز به منظور اثبات حسن نیت و در راستای اعتماد سازی خویش حاضر شد کلیه فعالیت های هسته ای خود را به حالت تعلیق در آورد و حتی پروتکل الحاقی را بدون طی شدن روند رسمیت آن بر اساس قوانین داخلی ، داوطلبانه اجرا کردیم و در مقابل غربی ها نیز متعهد شدند در قبال این اقدامات داوطلبانه ، گام های متقابلی بردارند ولی پس از تعطیلی کامل فعالیت های هسته ای کشورمان ، غربی ها به جای عمل به تعهدات خویش رسما از ایران درخواست کردند تا انرژی هسته ای را فراموش نماید و طبیعی است با توجه به چنین پیشینه ای از طرف های مذاکره کننده خوش بین بودن به نتیجه چنین مذاکراتی خلاف تدبیر خواهد بود و این چیزی است که بارها در سخنان ریاست محترم جمهور و وزیر امور خارجه کشورمان نیز انعکاس داشته است که ما به غربی ها اعتماد نداریم . به عنوان مثال وزیر امور خارجه کشورمان در مصاحبه با نشریه لوموند در این زمینه می گوید : «ایشان [رهبر معظم انقلاب] گفتند که به تیم مذاکره کننده اعتماد دارند و نه به طرف مقابل. ما هم همین بی‌اعتمادی را داریم. در سال‌های اخیر، رفتار غربی‌ها اعتماد ایرانی‌ها را از بین برد، مثلا تحریم‌های متعددی که فراتر از قطعنامه‌های شورای امنیت بود به ایران تحمیل شد. بیماران ایرانی از داروهای مورد نیازشان محروم بودند.»(عصر ایران) 3 – خلف وعده های جدیدی که نشانه تداوم بی اعتمادی ها بوده و خود به خود زمینه بدبینی را فراهم می آورد؛ به طوری که حتی اگر از خلف وعده های سابق غربی ها نیز بگذریم ، آنان حتی پس از شرایط جدید و توافقات اخیر نیز همچنان به خلف وعده می پردازند چنانکه بلافاصله پس از توافق اخیر ژنو که مقرر بود هیچ تحریم جدیدی وضع نشود وزارت خزانه داری آمریکا چند روز پس از توافق و نیز چند روز پس از اجرای توافق ، اقدام به تحریم اشخاص حقیقی و حقوقی نمود که این اقدام ، حتی باعث اعتراض کشورهایی همچون روسیه و چین نیز گردید و وزیر امور خارجه روسیه رسما اعلام کرد که این تحریم ها نقض توافق ژنو می باشد. بر این اساس با توجه به عدم پایبندی آمریکا به تعهدی که خود امضا کرده است، آن هم در آغازین گام های آن ، چگونه می توان نسبت به آینده مذاکرات خوشبین بود ؟! 4 – نیات شوم غربی ها که گاه خواسته یا ناخواسته از زبان غربی ها خارج می شود، بر این اساس مذاکره از منظر ملت و رهبران نظام اسلامی با این هدف است که ملت ایران به حق مشروع و قانونی خود دست یابد و در عین حال غربی ها هم به زعم خود نگرانی هایشان رفع شود ولی با مروری بر مواضع غربی ها می توان دریافت که هدف غربی ها از این مذاکرات ، نه دادن حق ایران و یا رفع نگرانی ها بلکه برچیدن برنامه هسته ای کشورمان می باشد چنانکه جی گارنی سخنگوی کاخ سفید و نیز جان کری وزیر امور خارجه آمریکا رسما هدف از توافق ژنو را برچیدن فعالیت های هسته ای کشورمان اعلام کردند و اوباما نیز در نشست لابی صهیونیست ها از آرزوی خود مبنی بر برچیدن کلیه پیچ و مهره های مرتبط با فعالیت هسته ای ایران سخن به میان آورد که با توجه به چنین نیات شومی، بدبینی تنها گزینه ای است که می توان نسبت به آینده مذاکرات داشت. مقام معظم رهبری در رابطه علت عدم اعتماد به دشمن در عین عدم مخالفت با مذاکره می فرمایند: آمریکایى‌ها با کمال وقاحت دارند میگویند «اگر در قضیّه‌ى هسته‌اى ایران کوتاه هم بیاید، تحریمها یکجا و همه برداشته نخواهد شد»، این را صریح دارند میگویند. این نشان‌دهنده‌ این است که به این دشمن نمیشود اطمینان کرد نمیشود اعتماد کرد. من با مذاکره کردن مخالف نیستم؛ مذاکره کنند؛ تا هروقت میخواهند مذاکره کنند! من معتقدم باید دل را به نقطه‌هاى امیدبخش حقیقى سپرد، نه به نقطه‌هاى خیالى نه به نقطه‌هاى خیالى، آنچه لازم است این است. خب، مسئولین کشور بحمدالله مشغولند، تلاش میکنند، کار میکنند، بنده هم عقیده‌ام این است که همه باید به دستگاه‌هاى مسئول کمک کنند، به دولت همه باید کمک کنند؛ چون کار سخت است، دشوار است.(بیانات مقام معظم رهبری در دیدار مردم قم، 17 دیماه 93) نکته قابل توجه اینکه سیره و خط مشی رهبری این است که تا زمانی که اقدامی انحرافی که باعث به خطر افتادن یقینی منافع ملی کشور می گردد رخ نداده است هرگز شخصا وارد نمی شوند و حتی از اقدامات مسئولانی که با احتمال موفقیت (حداقل از نظر خودشان)، تلاش هایی انجام می دهند حمایت هم می کنند و به همین دلیل شاهد بودیم که چندین بار از تلاش های تیم هسته ای حمایت کردند. اما زمانی که ایشان احساس کنند که برخی تصمیمات باعث به خطر افتادن منافع ملی کشور می گردد، قاطعانه وارد عمل شده و تصمیمات مقتضی را اتخاذ می کنند چنانکه در جریان پرونده هسته ای در سال 82 شاهد آن بودیم که ایشان تصمیمات هیات مذاکره کننده وقت و پیمان سعد آباد را تا زمان روشن شدن حسن نیت غربی ها در مذاکرات تلویحا تایید نمودند اما زمانی که غربی ها به تعهدات خود عمل نکرده و حتی مطالبات خود را افزایش هم دادند شخصا وارد شده و خواستار فک پلمپ تاسیسات هسته ای، آن هم در دولتی که خود بانی پلمپ شده بود گردیدند. از این رو هیچ نگرانی بابت تداوم فعالیت های هسته ای کشورمان وجود ندارد و با توجه به اینکه برخی تعلیق های اخیر هم محدود می باشد، هم موقت و هم برگشت پذیر و نیز با توجه به اینکه طبق مواضع مسئولان مذاکره کننده، قطعا در راه حل نهایی جامعه، راه کاری برای بازگشت همین تعلیق ها به حالت عادی پیش بینی خواهد شد لذا هیچ نگرانی وجود نداشته و نیازی هم به واکنش رهبری وجود ندارد و رهبری صرفا هر زمان که ضرورت اقتضا کند به صورت مستقیم وارد عرصه می شوند.