پیر گوشی

با بالا رفتن سن شاهد تغییراتی در عملکرد بدن تان خواهید بود. کاهش قدرت شنوایی نیز یکی از همین تغییرات است. کاهش قدرت شنوایی مرتبط با سن یکی از شرایطی است که برای بسیاری از افراد مسن اتفاق می افتد. تقریباً از هر 2 سالمند بالای 65 سال یکی از آنها دچار درجه ای از افت شنوایی شده است.

نام دیگر کاهش قدرت شنوایی مربوط به سن پیر گوشی یا presbycusis است. اگرچه که از دست رفتن قدرت شنوایی یا کاهش آن تهدید جدی  برای زندگی فرد به وجود نمی آورد ولی در صورت عدم درمان می تواند کیفیت زندگی او را تا حد زیادی کاهش دهد.1
 

علت پیر گوشی

کاهش قدرت شنوایی مرتبط با افزایش سن به مرور زمان بیشتر و بیشتر شده و میزان این کاهش افزایش خواهد یافت. تغییرات متعددی در داخل گوش میانی می تواند منجر به بروز این مشکل شود. این تغییرات شامل موارد زیر می شود:

تغییر در ساختار گوش داخلی فرد

تغییر در وضعیت جریان خون گوش داخلی

اختلال در عصب های مسئول شنوایی

تغییر در شیوه پردازش کلام و صدا توسط مغز

آسیب رسیدن به مویین های بسیار کوچک داخل گوش که وظیفه انتقال صدا به مغز را دارند.

همچنین از دست رفتن قدرت شنوایی با بالا رفتن سن ممکن است به دلایل زیر باشد:

دیابت

جریان خون ضعیف

در معرض صداهای بلند قرار گرفتن

استفاده از داروهای به خصوص

سابقه خانوادگی، کم شنوایی یا از دست رفتن شنوایی

سیگار کشیدن.1

علائم پیرگوشی

موارد شایع ترین نشانه های کاهش شنوایی مربوط به سن در زیر است:

شنیدن صدا به طور نامفهوم

تشخیص صدای “س” و و “ت” دشوار است.

درک مکالمات دشوار است، به ویژه هنگامی که صدای پس زمینه وجود دارد .

صدای مردان راحت تر از زنان شنیده میشود.

بعضی از صداها به نظر می رسد بیش از حد بلند و آزار دهنده است.

وزوز گوش (زنگ در گوش) ممکن است در یک یا هر دو گوش رخ دهد.

علائم کاهش شنوایی مرتبط با سن ممکن است با سایر شرایط یا مشکلات پزشکی شبیه باشد.همیشه برای ارائه تشخیص به پزشک خود مراجعه کنید.2
 

توصیه هایی برای جلوگیری از پیرگوشی

پیرگوشی و افت شنوایی مرتبط با سن، کاهش شنوایی تدریجی در هر دو گوش اتفاق میافتد. این یک مشکل رایج مربوط به پیری است.

اگر دچار کم شنوایی ناگهانی شدید، به مراقب بهداشتی خود مراجعه کنید، زیرا ممکن است یک مشکل جدی برای شنوایی ایجاد شود.

اجتناب از قرار گرفتن در معرض انفجار و صدای بلند که می تواند به کاهش شنوایی کمک کند.

این یک وضعیت برگشت پذیر نیست، بنابراین پیشگیری مهم است.
 

مراحل بعدی

قیل از مراجعه به پزشک سوالات خود را آماده کنید و در شرایط لازم شخصی را با خود همراه داشته باشید.

در ملاقات، نام داروهای جدید، درمانها یا آزمایشات و هر دستورالعمل جدید را بنویسید.

اگر قرار ملاقات دیگری نیاز است، تاریخ، زمان و هدف بازدید بنویسید.2
 

تشخیص پیرگوشی

اگر فرد سالمندی دچار کم شنوایی تدریجی در هر دو گوش شود، پزشک به احتمال زیاد به پیرگوشی مشکوک می‌شود.

قبل از تشخیص پیرگوشی، پزشک ابتدا مجرای گوش و پرده گوش را معاینه می‌کند تا انسداد در اثر تجمع جرم گوش، التهاب و عفونت در گوش نباشد. در صورت نیاز به بررسی‌های بیشتر، پزشک معمولاً فرد را به شنوایی‌شناس ارجاع می‌دهد.

شنوایی‌شناس با انجام تست شنوایی‌سنجی و سایر آزمون‌های شنوایی نوع و میزان کم شنوایی را مشخص می‌کند و بررسی می‌کند که آیا فرد مبتلا به پیرگوشی است.3

درمان پیرگوشی

درمان موفقیت‌آمیز برای پیرگوشی معمولاً به زمان و صبر نیاز دارد. رویکردی که متخصصان حوزه‌های مختلف سلامت را درگیر کند می‌تواند سودمند باشد.

افرادی که می‌توانند در تهیه و اجرای یک برنامه درمانی مؤثر و شخصی کمک کنند، شامل متخصصان زیر می‌شوند:

پزشک متخصص گوش و حلق و بینی

شنوایی‌شناس

متخصص طب سالمندی

بسیاری از مبتلایان به بیماری پیرگوشی بعد از گذشت چند سال، به‌محض پیشرفت علائم، به دنبال درمان هستند. ممکن است افراد از میزان کم شنوایی خود آگاه نباشند زیرا این امر به‌تدریج اتفاق می‌افتد.

همچنین کم شنوایی اغلب اجتناب‌ناپذیر تلقی می‌شود. برخی افراد نمی‌دانند که می‌توان پیرگوشی را درمان کرد. برخی از افراد به دلیل آنچه دیگران درباره آن‌ها فکر می‌کنند تمایلی به استفاده از سمعک ندارند. در بعضی موارد هم افراد فقط در صورت اصرار اعضای خانواده به دنبال معالجه هستند.

هیچ داروی تأیید‌شده‌ای وجود ندارد که بتواند ضعف شنوایی به دلیل پیرگوشی را بازگرداند. نوع کم شنوایی در اثر پیرگوشی معمولا کم شنوایی حسی‌عصبی است. اثرات این نوع کم شنوایی بر زندگی روزمره را می‌توان با مدیریت علائم، استفاده از سمعک و در موارد شدید با جراحی کاهش داد.

شنوایی سنجی (ادیومتری)

گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 

تکنیک‌های مدیریت

افرادی که مشکل شنوایی دارند و از سمعک استفاده نمی‌کنند، معمولاً بیشتر به نکات دیداری اعتماد می‌کنند. این نکات می‌تواند شامل لب خوانی و تفسیر وضعیت و حرکات باشد.

معمولاً هنگام صحبت کردن باید روبروی فرد مخاطب قرار گرفت. دوری از موقعیت‌های پُر سر و صدا و اطمینان از روشنایی کافی می‌تواند با اطمینان خاطر مشارکت در گفت‌وگوها را آسان‌تر کند.

در مورد مشکل شنوایی خود با خانواده و دوستان صحبت کنید و از آن‌ها بخواهید که از روش‌هایی که به ارتباط بهتر کمک می‌کنند، استفاده کنند تا برقراری ارتباط و زندگی راحت‌تر شود.
 

وسایل کمک شنیداری

سمعک‌ها برای افرادی که شنیدن آن‌ها در موقعیت‌های پُر سر و صدا مشکل است می‌تواند مفید باشد. سمعک وسیله الکترونیکی است که در داخل یا پشت گوش قرار می‌گیرد.

سمعک دارای میکروفون، تقویت‌کننده و رسیور (بلندگو) است. میکروفون صدا را دریافت می‌کند، تقویت‌کننده صدا را تقویت می‌کند و رسیور آن را به گوش منتقل می‌کند.

افراد مبتلا به پیرگوشی می‌توانند از سمعک‌های نامرئی و پشت گوشی استفاده کنند. در مواردی که بینایی و مهارت دست فرد سالمند ضعیف است، سمعک پشت گوشی انتخاب بهتری است.

سایر وسایل کمک شنوایی که به این افراد کمک می‌کند، عبارتند از؛ رابط تلویزیون، رابط موبایل، ریموت میکروفون و حلقه القایی (Loop).

حلقه القایی نوعی سیستم صوتی است که معمولاً در اماکن عمومی استفاده می‌شود. این وسیله سیگنال مغناطیسی ایجاد می‌کند، شخصی که از سمعک استفاده می‌کند، می‌تواند این سیگنال را به‌صورت بی‌سیم دریافت کند.

حلقه القایی برای اماکن عمومی مانند دفاتر خدمات پیشخوان، اداره پست، فروشگاه، بانک یا سینما استفاده می‌شود. همچنین می‌توان در کلاس‌های درس از آن استفاده کرد.

دستگاه‌هایی که صدا را به متن تبدیل می‌کنند و زیرنویس برای تلویزیون و فیلم‌ها نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.

کاشت حلزون

کاشت حلزون می‌‎تواند به افرادی که مشکل شنوایی شدید تا عمیق و عمیق دارند، کمک کند‌. از یک ردیف الکترود در گوش داخلی برای دور زدن قسمت آسیب‌دیده استفاده می‌شود. سیگنال‌های الکتریکی به‌طور مستقیم سلول‌های عصبی باقی‌مانده در حلزون را تحریک می‌کنند.

در بیشتر افراد مبتلا کم شنوایی عمیق، کاشت حلزون باعث بهبود شنوایی می‌شود، به‌ویژه اگر سمعک بی‌اثر باشد.3

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.namnak.com
3.www.samaksaee.com