وقتی فاضلاب مردسالاری در دربی بالا می‌زند

عصراسلام: در میان این کری خوانی که مبتنی بر ضعیف نشان دادن تیم حریف و قوی نُمودن تیم خودی است، نکته ای آزاردهنده و تاسف آور نمودار می شود که  ظاهرا در فرهنگ کری خوانی فوتبالی عادی و مجاز است، و آن نامیدن مربی یکی از تیم ها به نامی زنانه و منتسب کردن او به صفات و ویژگی های زنانه است. 

در این خرده فرهنگ فوتبال که زیر مجموعه فرهنگ مردسالار و زن ستیز جامعه ایران است، ارزش های مردانگی و هر آنچه مربوط به نرینگی است تقدیس می شود و زنانگی و نشانه هایش تحقیر و تخفیف. در این خرده فرهنگ مرد آن است که ساحت مردانه اش از هر آنچه مربوط به زنان است پاک و بری باشد، چون زن بودن دلالت بر ضعف، ناتوانی و پلیدی و شر دارد. بنابراین اگر یک پرسپولیسی بخواهد نهایت نفرت و انزجارش را نسبت به مربی تیم حریف ابراز کند، کوشش می‌کند که مردانگی او را نشانه برود و با فرناز کردن فرهاد و نسبت دادن فیزیولوژی طبیعی زنانه یعنی قاعدگی و حاملگی به او، بدترین تحقیر و توهین ممکن را حواله اش کند.

در میانه هیجان فوتبال و اوج گرفتن احساسات هواداران که دامنه اش به شخصیت های سیاسی و اجتماعی نیز می رسد، آنچه اهمیت ندارد و عادی است، این تحقیر و خوار داشتن زنان است که نه واکنشی بر می انگیزد و نه کسی را به فکر می اندازد که این فرهنگ نرینه محور تبعیض آمیز را مورد انتقاد قرار دهد. 

وقتی در دربی پایتخت این فاضلاب مردسالاری بالا می زند، نه باشگاه فرهنگی ورزشی اعتنایی دارد، نه رسانه هایی که حامل این کری خوانی های آغشته به لجن مردسالاری اند توجهی به موضوع دارند و نه مرجعی هست که به هوادار فوتبال آموزش بدهد که زن بودن نه شرم آور است و نه می‌تواند دستمایه تحقیر و توهین باشد و به او بیاموزد که این توهین، توهین به یک نفر نیست، توهین به زنان و توهین به انسان است.

نویسنده: سیمین کاظمی

کانال مطالعات زنان