برای دریافت پاسخ خود لازم است به توضیحات ذیل توجه داشته باشید: در دوران شیر خوارگی و خصوصاً نوزادی، کودک خود را از مادرش جدا نمی بیند. به نحوی که خود و مادر را موجود واحدی می بیند. کودک آن چنان خود را به مادر نزدیک می بیند که وقتی سینه ی مادر را می مکد احساس می کند، دارد مادرش را می خورد. در دوران طفولیت، دیدن یا لمس کردن سینه ی مادر، پاسخ های مکیدن را در کودک پدید می آورد که می توان این خواسته را با شیر دادن به کودک، ارضا کرد. اما در دوران کودکی ( 3 تا 4 سالگی به بعد) دیدن پدر یا مادر برهنه، بر انگیخته شدن و تحریک و میل جنسی کودک را سبب می شود که به هیچ وجه نمی توان در یک زمینه، کودک را ارضا کرد. متأسفانه بعضی از والدین، برهنگی را با تمدن اشتباه می گیرند و فکر می کنند که هر چه برهنه تر باشند متمدن تر هستند. در حضور فرزندان پسر و دختر خود به صورت عریان و نیمه عریان حاضر می شوند. برای از آن ها فکر می کنند با این کار، حساسیت جنسی فرزندانشان کم خواهد شد و چشم فرزندشان از دیدن صحنه ها پر خواهد شد. در صورتی که سن 3 تا 4 سالگی، سن بیداری جنسی و تشکیل خاطرات در ذهن کودکان است و در سن 5 تا 7 سالگی، کودکان، وقتی با بدن برهنه ی والدین مواجه می شوند، کنجکاو می شوند که بدن آن ها چه ویژگی هایی دارد و همین ممکن است خطرآفرین و نگران کننده باشد. میزان پوشش در خانواده های مختلف، با فرهنگ ها و اعتقادات مختلف، متفاوت است. رعایت پوشش مناسب بر اساس الگوهای اخلاقی و اسلامی در خانوده بسیار مهم و با ارزش است و ثبات و آرامش و امنیت در خانواده ایجاد می کند. پوشش مناسب نه تنها سبب آرامش والدین می شود بلکه رشد طبیعی کودکان را نیز تضمین می کند. بر عکس، عریان و نیمه عریان بودن، پوشیدن لباس های تنگ و چسبان که اعضای بدن را به صورت برجسته نشان می دهد، در حضور فرزندان که به سن تمیز رسیده اند. خصوصاً فرزندان غیر هم جنس، می تواند بسته به سنین متفاوت آن ها، تبعات و اثرات منفی متفاوتی به جای بگذارد. شایسته است والدین با نشان دادن حساسیت و رعایت پوشش مناسب در حضور کودکان و در ارتباط با غیرمحارم، کودکان را از سن 4 سالگی به بعد با محارم و غیرمحارم آشنا کنند. میزان پوشش مناسب و عدم تماس بدن با نامحرم را باید به وضوح برای کودکان توضیح داد. در ادامه به دو نکته اشاره می شود:
1- تعویض لباس: لازم است پدر و مادر جهت تعویض و پوشیدن لباس با رفتن در یک اتاق دربسته یا قرار گرفتن پشت پرده یا دیوار خود را مستور کنند و به بچه های خود نیز این روش را بیاموزند. چنان که قرآن دستور می دهد که فررزندان نباید شاهد تعویض لباس والدین باشند.(1)
2- پوشش: مراقبت در پوشش باید امری جدی تلقی گردد. ما می دانیم والدین و فرزندان محرم یکدیگرند، ولی این محرمیت ما را مجاز نمی کند که در برابر یکدیگر به هر گونه ای بخواهیم عمل کنیم. این خطای بزرگی برای پدر است که در حضور فرزندان خود، با شلوار کوتاه و مانند آن ظاهر شود. و نیز این خطای غیر قابل توجیهی است که مادری در حضور فرزندان دبستانی و بالاتر، با دامنی کوتاه و با بدنی برهنه حاضر شود.(2) یکی از اشتباهات بعضی والدین این است که تصور می کنند بچه ها چیزی نمی فهمند لذا با پوشش نامناسب در جلو فرزندان خود ظاهر می شوند. غافل از اینکه کودک آنچه را می بیند در حافظه خود ضبط کرده و روزی نمونه آن را از خود بروز خواهد داد. چشم و گوش فرزندان، چون دریچه ای باز است. ذهن آنها چون دوربین عکاسی است، که هر چه می بیند در آن منعکس شده و ثبت می گردد.(3)
– حاصل سخن اینکه: در خلوت با همسر پوششی باز داشته باشید و در خلوت های خود کاملاً متفاوت باشید؛ فضای خواب را کاملاً دور از فرزندان خود داشته باشید. هنگام رسیدگی و تربیت فرزندان، از شوهر خود غافل نمانید. البته منظورمان از جملات بالا، سخت گیری و دچار مشکلات شدن شما نیست، بلکه به گونه ای لباس بپوشید که فرزندتان دقت های خاص برایش ایجاد نشود و زمینه های مشکلات دیگر فراهم نشود.
– معرفی منابعی جهت دریافت اطلاعات بیشتر:
1- نقش مادر در تربیت، دکتر علی قائمی، انتشارات امیری، تهران.
2- اسلام و تربیت کودکان، دکتر احمد بهشتی، ج ۲، سازمان تبلیغات، قم. پی نوشت ها : 1. نور، آیه 58. 2. علی قائمی، خانواده و فرزندان در دور ه ابتدایی، کتاب سوم آموزش خانواده، ص 143، انتشارات انجمن اولیاء مربیان.
3. فرهادیان، رضا، آنچه والدین و مربیان باید بدانند، رئوف، قم، ۱۳۷۰، ص ۳۸.