کلیپ اشاره شده در سوال، دریافت و مشاهده گردید.آنچه سخنران محترم به عنوان پیشگویی های امیرالمؤمنین (علیه السلام) و تطبیق آن بر آرم و لگوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مطرح می کند بر حسب تحقیق صورت گرفته، در منابع حدیثی و روایی اعم از روایات شیعه و اهل تسنن دیده نشده است. به صورت دقیق و مفصل تر به لحاظ سندی باید گفت که روایت مورد اشاره در کتاب «عقائد الامامیه الاثنی عشریه» به زبان عربی اثر سید ابراهیم موسوی زنجانی، (1) دیده شده است که این کتاب در سال 1371 شمسی در شهر بیروت و کشور لبنان به چاپ رسیده است.
مؤلف برای روایت سندی ذکر نکرده و صرفاً با نقل قولی از جلد دوم کتاب «من کنت مولاه فهذا مولاه» اثرعبدالمنعم الکاظمی، صفحه 296 کتاب که این کتاب نیز به نقل از مجله «العرفان» (2) لبنان، که این مجله نیز نقل قول می کند از کتاب ” الجفر” چاپ شده در 1340 از “راشد حدرج” ساکن داکار سنگال نقل کرده، روایت فوق را بیان می نماید.
بنابراین چنین روایتی در منابع روایی یافت نشده و نقل قول آن بدون سند و مدرک معتبر در کتاب های معاصر، ارزش علمی و حدیثی خاصی ندارد.
اما به لحاظ محتوایی تطبیق این روایت خاص و بدون سند و مدرک، بر شرایط و اقتاضائات جامعه امروزی و آینده کشورها و ملت فلسطین، بسیار دشوار می باشد چرا که در طول تاریخ مکرراً چنین شرایطی برای اعراب، مردم فلسطین و سایر کشورها به وجود آمده است.
در پایان با توجه به این که چنین روایتی در منابع نقل نشده و متنی برای بیان وجود ندارد به همان مقدار که در کتاب عقائد الامامیه الاثنی عشریه بیان شده، اکتفاء می شود:
«قال امیرالمؤمنین (علیه السلام): و ستأتی الیهود من العرب لإنشاء دولتهم بفلسطین، قال الناس: یا ابالحسن أنّی تکون العرب؟ أجاب (علیه السلام) آنذاک تکون مفککة القوى مفککة العرى غیر متکاتفة و غیر مترادفة. ثم سئل (علیه السلام):
أ یطول هذا البلاء؟ قال: لا حتى إذا أطلقت العرب أعنتها و رجعت إلیها عوازم احلامها عندئذ یفتح على یدهم فلسطین و تخرج العرب ظافرة و موحدة، و ستأتی النجدة من العراق کتب على رایاتها القوة، و تشترک العرب و الإسلام کافة لتخلص فلسطین معرکة و أی معرکة فی جل البحر تخوض الناس فی الدماء و یمشی الجریح على القتیل.
ثم قال (علیه السلام): و ستفعل العرب ثلاثا و فی الرابعة یعلم اللّه ما فی نفوسهم من الثبات و الایمان فیرفرف على روسهم النصر: ثم قال: و ایم اللّه یذبحون ذبح النعاج حتى لا یبقى یهودی فی فلسطین» (3)
بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که احادیث مربوط به بشارات و علائم ظهور، به اجمال از اخبار آینده خبر داده، و دقیق و واضح نیستند. تطبیق آن ها بر حوادث خارجی که اتفاق افتاده اند و یا محقق خواهند شد، به صورت ظنّی و گمانی است. چه بسا بر اتفاقاتی تطبیق داده شده اند، ولی گذر زمان، نشان داده که منظور آن وقایع نبوده و باید منتظر وقایع دیگری بود.
در قرآن هم تصریح شده که یهود در آخر الزمان بعد از این که قدرت و شوکتی یافتند، مقهور مسلمانان می شود و از آنان شسکت می خورد و به وسیله مسلمانان منکوب می شوند. اما این که این آخر الزمان چه زمانی هست، معلوم نیست. به احتمال هایی که داده می شود، نمی توان اعتنا کرد.
همچننی باید بدانیم یکی از مهمترین نکات و فواید احادیث مربوط به ظهور، زنده نگهداشتن امید در دل مسلمانان است که به یأس و نا امیدی نرسند و خود را همیشه برای ظهوری که هر لحظه ممکن است اتفاق بیفتد، آماده کنند.
پاورقی:
(1) ر.ک: کتاب «عقائد الامامیه الاثنی عشریه، اثر سید ابراهیم موسوی زنجانی، انتشارات اعلمی بیروت، ج 1، ص 270.
(2) ر.ک: مجله العرفان، ج 9، مجلد شماره 53، ماه ذی القعده. که متن کتاب «عقائد الامامیه الاثنی عشریه» صدر روایت یاد شده چنین است:
«فی الجزء الثانی من کتاب من کنت مولاه فهذا مولاه تألیف عبد المنعم الکاظمى ص 296 ناقلا عن مجلة العرفان اللبنانیة فی الجزء التاسع مجلد 53 لشهر ذی القعدة 385 الموافق 966 ناقلا عن کتاب الجفر المطبوع سنة 1340 عن راشد حدرج نزیل دکار فی السنکال و إلیکم نص ما جاء فی هذا العدد من مجلة العرفان ص 954/ 955:….. الخ»
(3) ر.ک: سید ابراهیم موسوی زنجانی، عقائد الإمامیة الإثنی عشریة، بیروت، اعلمی، ج 1، ص 270.