همه احکام و دستورات اسلام در جهت رشد و تعالی انسان تشریع شده و در صورت عمل به آنها نفع و فایده اش نصیب خود انسان خواهد شد. گرچه همه این احکام یک مجموعه است و در صورتی به نتیجه کامل می رسد که به تمام دستورات عمل شود. در نتیجه نماز بدون روزه، یا روزه بدون نماز هیچ کدام به تنهایی نتیجه مطلوب خود را نخواهند داشت. از طرفی نیز بسیاری از مصالح احکام بر ما پنهان و پوشیده است. قیاس در احکام الهی نیز جایز نیست. یکی از مصالح روزه صحت بدن است . ترک آن موجب ضرر بر بدن است.لذا کفاره دارد. در نهایت اینکه چرا براى ترک روزه جریمه قرار داده شده ، باید گفت به نوعی مصلحت از دست رفته روزه هاى ترک شده، با انجام کفاره آن قابل دستیابى و بازیافت مىباشد ولى اگر کسى نماز را عمدا ترک کند مصلحتى از دستش مىرود که با هیچ چیز قابل جبران نیست به طورى که در روایات بیان گشته که «فمن ترک الصلوة متعمدا فقد کفر کسى که نمازش را عمدا ترک کند کافر مىگردد» یا «فَمَن ترکَ صلاتَهُ متعمدا فقد هَدَمَ دینَه کسى که نمازش را عمدا ترک کند دین خود را منهدم گردانیده»، آرى، نماز نه بار مالى دارد مانند خمس و زکات و نه بار سختى جسم دارد مانند جهاد و روزه بلکه بار عقیدتى و تعبّد و بندگى محض دارد و لذا سنگینترین جریمهها براى تارک نماز در نظر گرفته شده است.