قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
دوست گرامی. مدعیان عمده طی الارض دو گروهند ؛ عرفای اسلامی و مرتاضان هندی . ما هیچ دلیلی برای نفی طی الارض نداریم ؛ لذا امکان اینکه این امر واقعیت داشته باشد وجود دارد ؛ و چون بسیاری از مدّعیان واقعیت داشتن طی الارض در میان عرفای اسلامی ، افرادی راستگو و متّقی هستند، لذا با اتکا به قول آنها واقعیت داشتن آن را اجمالا می پذیریم . همچنین از برخی نقلها به دست می آید که برخی از عرفای صاحب نام ، واقعیت داشتن طی الارض در میان برخی مرتاضان را هم پذیرفته اند .نظرات در مورد طی الارض.در فلسفه ملاصدرا اثبات شده که عالم خلقت به طور کلی دارای سه مرتبه است ؛ بالاترین مرتبه آن ،عالم عقول است ؛ که عالمی است مجرد از ماده و آثار ماده ؛ و موطن ملائک عظام است ؛ و پایین تر از آن ، عالم مثال است ؛ که آن هم عالمی است مجرد (غیر ماده) ولی برخی از آثار ماده نظیر رنگ و شکل و مقدار در آن موجود است ؛ و پایین تر از عالم مثال ، عالم ماده است که حرکت و زمان از بارزترین خصوصیات آن است ؛ ــــ البته توجه شود که این عوالم به صورت مراتب یک ساختمان یا به صورت کره های تودرتو نیستند؛ بلکه نسبت آنها مثل نسبت صور ذهنی به ذهن و نسبت ذهن به روح است ؛ یعنی همانطور که روح احاطه وجودی بر ذهن دارد و ذهن احاطه وجودی بر صور ذهنی دارد ، عالم عقول هم بر عالم مثال و عالم مثال بر عالم ماده محیط است . ــــ با این مبنا می توان ادعا نمود که طی الارض از طریق سلطه عالم مثال بر عالم ماده ممکن می شود ؛ یعنی همانطور که ذهن ما می تواند در صور ذهنی ما تصرف کند و آنها را در یک لحظه از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل کند ، از راه سلطه بر عالم مثال نیز می توان در عالم ماده تصرّف نمود و اشیاء مادی را به صورت خارق العاده جابجا نمود ؛ چرا که موجودات مثالی علت موجودات مادّیند ؛ و با سلطه بر علّت ، سلطه بر معلول نیز حاصل می شود ؛ امّا اینکه چگونه می توان بر بخشی از عالم مثال سلطه پیدا کرد ، سوالی است که باید از کسانی پرسید که خود اهل طی الارضند ؛ و ظاهراً دو راه برای این امر وجود دارد ؛ یکی ریاضتهای خاصّی است که مرتاضان انجام می دهند ؛ و دیگری راه عبودیت و بندگی خداست که عارفان واقعی اتخاذ کرده اند ؛ اما باید توجه داشت که هر عارفی صاحب طی الارض نمی شود ؛ اساسا اگر عارفی در پی طی الارض باشد عارف نخواهد بود ؛ عارف تنها به دنبال عبودیت حق تعالی است ؛ که در این راه ممکن است قدرت طی الارض نیز به او عطا شود ؛ حتی به برخی قدرت طی السماء نیز عطا می شود ؛ ولی اینها برای عارف حقیقی ، مهم نیست ؛ و آنها را برای خود کرامت نمی داند ؛ آقا سید علی قاضی که خود صاحب طی الارض بود می فرمود: مرتاضان از ریاضت سخت به ریاضت آسان پناه برده اند ؛ پرسیدند ریاضت سخت چیست؟ فرمودند: ریاضت سخت آن است که انسان یک شبانه روز گناه نکند. این سخن آقا سید علی قاضی به ظاهر ساده می نماید ؛ ولی اگر بدانیم که اسراف از گناهان کبیره است ؛ و بزرگترین نعمت انسان عمر اوست ؛ و مصرف درست عمر ، مصرف آن در راه خداست ؛ آنگاه معلوم می شود که ما دائما در بطن بزرگترین گناه یعنی اتلاف عمر زندگی می کنیم ؛ اگر کسی دست از اتلاف عمر بر دارد آنگاه به چیزی فراتر از طی الارض می رسد. یک مرتاض هندی به آیة الله انصاری همدانی گفته بود که می خواهم طی الارض را به شما بیاموزم ؛ ایشان فرموده بود : ما طی الارض لازم نداریم؛ ما بهترش را داریم ؛ ما توحید داریم . یعنی همه عالم زیر پای اهل توحید است .تصرف مثال در ماده چگونه است؟درباره این باره، ، نظرات گوناگونى ارائه شده است. یکى از آن نظریه ها، نظریه اعدام و ایجاد است که از ناحیه محى الدین بن عربى ابراز شده و بزرگانى نیز آن را پذیرفته اند. طبق این نظریه، شخص ، خود را در مکان مبدأ «اعدام» و در مکان دلخواه «ایجاد» مى کند. توضیح فلسفی این نظریه این است که طبق نظریه حرکت جوهری ، ماده ،آن به آن ، صوری را از فاعل حرکت که موجودی مثالی است ، دریافت می کند ؛ صاحب طی الارض که بر عالم مثال تسلط دارد ، و صور وجود خود را در اختیار دارد ، در یک آن ماده بدن خود را نابود کرده و در آن بعدی در مکانی دیگر صورت جدید را به ماده ای دیگر افاضه می کند ؛ و چون شیئیت هر چیزی به صورت آن است نه به ماده آن ، لذا آن موجود جدید نیز خود او خواهد بود . نظر دیگر در این باره این است که صاحب طی الارض با قدرتی که از راه ارتباط با عالم مثال به دست آورده است می تواند با سرعت زیادی جسم خود را حرکت دهد ؛ و در عرض چند ثانیه از مکانی به مکان دیگر منتقل شود؛ نظر سوم این است که عالم ماده سه بعدی یا چهار بعدی نیست بلکه ابعاد بیشتری دارد ؛ مثلا پنج بعدی یا شش بعدی است ؛ و عارف یا مرتاض با ریاضتهای خاصی که تحمّل نموده ، قادر است این ابعاد پنهان از حواس عادی بشری را مشاهده نماید ؛ لذا می تواند با استفاده از قابلیتهای این ابعاد و با تغییراتی در بدن مادی خود راههای دور را نزدیک نماید؛ این نظریه گرچه از همه نظریه ها غریبتر به نظر می رسد، ولی از یک طرف با نظریات فیزیکدانها که مدّعی اند عالم مادّه ، ده بعدی یا یازده بعدی است ، مطابق است ، و از طرف دیگر با ادعای برخی عرفا که فرموده اند طی الارض پیچیده شدن زمین در زیر پای شخص است ، مطابقت دارد ؛ لذا اگر ثابت شود که عالم ماده بیش از چهار بعد (فضا ـ زمان) دارد؛ می توان گفت که عارف یا مرتاض در اثر ارتباط با عالم مثال می تواند از این ابعاد پنهان از حواس ما استفاده کند و مسیرهای میانبری را طی نماید.برخی نیز ادِّعا کرده اند که در طیّ الارض شخص با بدنی غیر مادّی در مکانی دیگر حاضر می شود .حال سوال این است که کدام قول درست است؟با توجه به این که اکثر این اقوال از کسانی است که خود ، اهل طیّ الارض هستند شاید بتوان گفت که همه یا اکثر این اقوال می تواند درست باشد ؛ یعنی برای طیّ الارض راههای متعدّدی وجود دارد ؛ و هر کدام از دارندگان طیّ الارض روش طیّ الارض خود را توضیح داده اند.
کرامت و راه رسیدن به آن:
قبل از همه چیز بهتر است بدانیم که چرا خدای متعال به بندگان کرامت می دهد و چه می شود که به انسان کرامتی همچون طی الارض و چشم برزخی اعطاء می شود. و سپس بدانیم که آیا ما هم می توانیم مثل آنها باشیم؟ چگونه؟
این کرامات را خدا به هر بنده ای اعطا نمی کند و به کسانی هم که اعطا کرده آنها هرگز از خدا نخواسته اند که به آنها این کرامات را اعطا کند یعنی هدفشان رسیدن به این چیزها نبوده بلکه هدفشان رسیدن به حقیقت انسانیت و انفصال کامل از عالم حیوانی بود. لذا در رسیدن به این امور از کوچکترین تلاشهائی دریغ نکرده اند و چه تلخی ها و سختی هائ را به جان نخریده اند و چه آسایشها و راحتیهای حتی مباح و حلال را برای خودشان حرام نکرده اند در کتاب شریف معراج السعاده در فصلی به نام « مطالعه احوال صالحین» در ص 706چنین می آورد:
ربیع بن خثیم گوید که: «به نزد اویس رفتم دیدم نماز صبح را خوانده و نشسته مشغول دعا بود.با خود گفتم: در گوشه اى بنشینم تا از دعا فارغ شود.پس مشغول دعابود تا ظهر داخل شد برخاست و نماز ظهر را ادا کرد بعد از آن مشغول تسبیح و تهلیل شد تا نماز عصر، و بعد از نماز عصر به اوراد مشغول شد تا نماز مغرب و عشا را بجا آورد و به عبادت اشتغال نمود تا طلوع صبح، و نماز صبح را خواند و نشست به دعاخواندن، که اندکى چشم او میل به خواب کرد گفت: خدایا پناه مى برم به تو از چشمى که پر خواب مى کند» .
و در آثار رسیده که: «مردى با زنى تکلم کرد و دست بر ران او گذاشت و دفعة هشیار شده ندامت به او روى داد دست خود را بر آتش نهاد تا همه گوشت آن برفت » .
«و دیگرى به زنى نگاه کرد، همان دم آگاه شد چنان مشتى بر چشم خود زد که کورشد»
. «و شخصى دیگر نگاه به نامحرمى نمود پس با خود قرار داد بست که تا زنده است آب سرد نیاشامد پس آب را گرم کردى و نوشیدى » .
یکى از بزرگان به غرفه اى گذشت، از کسى پرسید که: «این غرفه را کى ساخته اند؟ پس با خود عتاب کرد که اى نفس! تو را با سئوالى که از براى تو فایده ندارد چکار؟ وبه عقوبت این سؤال یک سال متوالى روزه گرفت » .و دیگرى پرسید که: «فلان شخص چرا خوابیده است؟ و به این سبب یک سال،خواب را بر خود حرام کرد» .
«ابو طلحه انصارى باغى داشت روزى در آنجا نماز مى کرد در آن حال، مرغى شروع به خواندن کرد و دل او مشغول آواز آن شد. گفت: باغى که مرا از حضور قلب در نماز باز دارد به کار من نمى آید آن را فروخت و قیمت آن را تصدق کرد» .
«شخصى مشغول امرى شد تا جماعت نماز عصر از او فوت شد به این سبب دویست هزار درهم تصدق نمود» .
«شخصى دیگر نماز مغرب را تاخیر کرد تا دو ستاره نمایان شد، بدان جهت دو بنده در راه خدا آزاد کرد» .
«و یکى از اکابر دین روزى هزار رکعت نماز مى کرد تا پاهاى او خشک شد بعد از آن هزار رکعت را نشسته کردى.و چون از نماز عصر فارغ شدى جامه خود را بر خودپیچیدى و گفتى به خدا، عجب دارم از خلق که چگونه غیر تو را بر تو اختیار کردند! وعجب دارم از خلق، که چگونه به غیر از تو انس گرفتند.و عجب دارم از خلق، که چگونه دل ایشان به یاد تو روشن نمى شود!» .
«گویند بزرگى عمر او نزدیک به صد سال رسید و در این مدت پاى خود را به جهت خوابیدن نکشید مگر در مرض موت » .
«و دیگرى چون سن او به چهل سالگى رسید بستر خواب خود را پیچید و دیگر درشب نخوابید» .
«و دیگرى چهل سال پهلو بر بستر خواب ننهاد تا یک چشم او آب آورد و بیست سال چنین بود اهل و عیال خود را از آن مطلع نساخت »
«و دیگرى تازیانه در برابر خود آویخته بود چون در عبادت سستى در خودمى یافت آن را برمى داشت و به پاى خود مى زد» .
«و دیگرى در زمستان بر بام خفتى و تابستان در اندرون خانه تا او را خواب نبرد وبه جهت عبادت بیدار شود» .
«شخصى را یک پاى خشک شد و به یک پاى به وضوى مغرب، نماز کردى تا صبح » .
شخصى مى گوید که: «حاج در «محصب » فرود آمده بودند یکى از اهل الله با زن ودختران خود در نزد ما فرود آمد هر شب از اول شب به نماز به پاى مى ایستاد تا وقت صبح، و چون سحر مى شد به آواز بلند فریاد بر مى کشید که اى کاروانیان! همه شما دراین شب خوابیدید پس کى کوچ خواهید کرد؟ و چون صداى او بلند مى شد هر که درمحصب مى بود از جاى بر مى جست.بعضى به گریه مى افتادند و جمعى به دعا مشغول مى شدند و طایفه اى به تلاوت قرآن مى پرداختند تا صبح » .
دوست عزیز هیچ کسی از این اشخاص هدفشان کرامات نبوده بلکه برای دوری از دنیا و توجه کامل به خدای متعال این کارها را انجام می دانند و خدای متعال آنها را در مقابل این کارهای محرم راز خودش قرار داده و آنها را مسلح به اموری کرده که دیگران از آن برخوردار نبوده اند چرا که آنها نمی خواستند دنیائی و مادی باشند و می خواستند با روحشان به عالم غیب سفر کنند و چون دنیا مانع این سفر بود از دنیا فاصله می گرفتند تا بتوانند به راحتی پرواز کنند و هر کسی به عالم غیب متصل شد انسانی غیبی می شود یعنی می تواند از دل انسانها خبر دهد می تواند طی الارض کند می تواند با امام زمان هر لحظه که بخواهد مرتب شود می تواند مثل آیت الله سید احمد خوانساری باشد که در احوالاتش نقل کرده اند برای جرای چشمش که نیاز به بیهوشی بود وی اجازه این کار را نداد و دستور داد بدون بیهوشی چشم او را ببرند و تیغ جرای را روی حساس ترین قسمت بدنش بگذارند و تا اتمام کار جراحی وی در حال ذکر بود شهید مطهری در کتاب آزادی معنوی می فرماید: نه تنها رابطه انسان با بدن خود به اینجا منتهى مىشود که روح از بدن مستقل شود و نیاز خودش را از بدن سلب کند، مىرسد به مرحلهاى که هر تصرفى که بخواهد، در بدن خودش مىکند. حتى این قدرت را پیدا مىکند (مىدانم بعضى از شما این مطلب را شاید دیر باور مىکنید) جلو حرکت قلب خودش را یک ساعت بگیرد و نمیرد، قدرت پیدا مىکند دو ساعت نفس نکشد و نمیرد، قدرت پیدا مىکند که با همین بدن طىّ الارض کند؛ بله قدرت پیدا مىکند. این اثر عبادت است.
آری این در اثر عبادت و دوری از گناه است شما هم اگر بخواهید چنین باشید باید قدم اولتان ترک گناه باشد باید به مرحله عصمت عملی و از آن بالاتر عصمت فکری برسید و حتی فکر گناه هم در ذهن نداشته باشد و هرگز از خیالاتتان گناه رد نشود. تا در اثر آن طهارت پیدا نموده محرم راز الهی شود که در آن صورت می توانید طی الارض سهل است طی السماوات داشته باشید و از زمین و زمان خبر بدهید. چشم برزخی سهل است چشم غیب الغیوبی می توانید داشته باشد که با آن ملائکه را ببینید در احوالات میرزا جواد آقای ملکی تبریزی نقل کرده اند که وی با تعویض ملائکه شب با صبح وقت اذان صبح را می فهمید یعنی نه به آسمان نگاه می کرد و نه به ساعت. بلکه ملائک را میدید. التماس دعا
کرامت و راه رسیدن به آن:
قبل از همه چیز بهتر است بدانیم که چرا خدای متعال به بندگان کرامت می دهد و چه می شود که به انسان کرامتی همچون طی الارض و چشم برزخی اعطاء می شود. و سپس بدانیم که آیا ما هم می توانیم مثل آنها باشیم؟ چگونه؟
این کرامات را خدا به هر بنده ای اعطا نمی کند و به کسانی هم که اعطا کرده آنها هرگز از خدا نخواسته اند که به آنها این کرامات را اعطا کند یعنی هدفشان رسیدن به این چیزها نبوده بلکه هدفشان رسیدن به حقیقت انسانیت و انفصال کامل از عالم حیوانی بود. لذا در رسیدن به این امور از کوچکترین تلاشهائی دریغ نکرده اند و چه تلخی ها و سختی هائ را به جان نخریده اند و چه آسایشها و راحتیهای حتی مباح و حلال را برای خودشان حرام نکرده اند در کتاب شریف معراج السعاده در فصلی به نام « مطالعه احوال صالحین» در ص 706چنین می آورد:
ربیع بن خثیم گوید که: «به نزد اویس رفتم دیدم نماز صبح را خوانده و نشسته مشغول دعا بود.با خود گفتم: در گوشه اى بنشینم تا از دعا فارغ شود.پس مشغول دعابود تا ظهر داخل شد برخاست و نماز ظهر را ادا کرد بعد از آن مشغول تسبیح و تهلیل شد تا نماز عصر، و بعد از نماز عصر به اوراد مشغول شد تا نماز مغرب و عشا را بجا آورد و به عبادت اشتغال نمود تا طلوع صبح، و نماز صبح را خواند و نشست به دعاخواندن، که اندکى چشم او میل به خواب کرد گفت: خدایا پناه مى برم به تو از چشمى که پر خواب مى کند» .
و در آثار رسیده که: «مردى با زنى تکلم کرد و دست بر ران او گذاشت و دفعة هشیار شده ندامت به او روى داد دست خود را بر آتش نهاد تا همه گوشت آن برفت » .
«و دیگرى به زنى نگاه کرد، همان دم آگاه شد چنان مشتى بر چشم خود زد که کورشد»
. «و شخصى دیگر نگاه به نامحرمى نمود پس با خود قرار داد بست که تا زنده است آب سرد نیاشامد پس آب را گرم کردى و نوشیدى » .
یکى از بزرگان به غرفه اى گذشت، از کسى پرسید که: «این غرفه را کى ساخته اند؟ پس با خود عتاب کرد که اى نفس! تو را با سئوالى که از براى تو فایده ندارد چکار؟ وبه عقوبت این سؤال یک سال متوالى روزه گرفت » .و دیگرى پرسید که: «فلان شخص چرا خوابیده است؟ و به این سبب یک سال،خواب را بر خود حرام کرد» .
«ابو طلحه انصارى باغى داشت روزى در آنجا نماز مى کرد در آن حال، مرغى شروع به خواندن کرد و دل او مشغول آواز آن شد. گفت: باغى که مرا از حضور قلب در نماز باز دارد به کار من نمى آید آن را فروخت و قیمت آن را تصدق کرد» .
«شخصى مشغول امرى شد تا جماعت نماز عصر از او فوت شد به این سبب دویست هزار درهم تصدق نمود» .
«شخصى دیگر نماز مغرب را تاخیر کرد تا دو ستاره نمایان شد، بدان جهت دو بنده در راه خدا آزاد کرد» .
«و یکى از اکابر دین روزى هزار رکعت نماز مى کرد تا پاهاى او خشک شد بعد از آن هزار رکعت را نشسته کردى.و چون از نماز عصر فارغ شدى جامه خود را بر خودپیچیدى و گفتى به خدا، عجب دارم از خلق که چگونه غیر تو را بر تو اختیار کردند! وعجب دارم از خلق، که چگونه به غیر از تو انس گرفتند.و عجب دارم از خلق، که چگونه دل ایشان به یاد تو روشن نمى شود!» .
«گویند بزرگى عمر او نزدیک به صد سال رسید و در این مدت پاى خود را به جهت خوابیدن نکشید مگر در مرض موت » .
«و دیگرى چون سن او به چهل سالگى رسید بستر خواب خود را پیچید و دیگر درشب نخوابید» .
«و دیگرى چهل سال پهلو بر بستر خواب ننهاد تا یک چشم او آب آورد و بیست سال چنین بود اهل و عیال خود را از آن مطلع نساخت »
«و دیگرى تازیانه در برابر خود آویخته بود چون در عبادت سستى در خودمى یافت آن را برمى داشت و به پاى خود مى زد» .
«و دیگرى در زمستان بر بام خفتى و تابستان در اندرون خانه تا او را خواب نبرد وبه جهت عبادت بیدار شود» .
«شخصى را یک پاى خشک شد و به یک پاى به وضوى مغرب، نماز کردى تا صبح » .
شخصى مى گوید که: «حاج در «محصب » فرود آمده بودند یکى از اهل الله با زن ودختران خود در نزد ما فرود آمد هر شب از اول شب به نماز به پاى مى ایستاد تا وقت صبح، و چون سحر مى شد به آواز بلند فریاد بر مى کشید که اى کاروانیان! همه شما دراین شب خوابیدید پس کى کوچ خواهید کرد؟ و چون صداى او بلند مى شد هر که درمحصب مى بود از جاى بر مى جست.بعضى به گریه مى افتادند و جمعى به دعا مشغول مى شدند و طایفه اى به تلاوت قرآن مى پرداختند تا صبح » .
دوست عزیز هیچ کسی از این اشخاص هدفشان کرامات نبوده بلکه برای دوری از دنیا و توجه کامل به خدای متعال این کارها را انجام می دانند و خدای متعال آنها را در مقابل این کارهای محرم راز خودش قرار داده و آنها را مسلح به اموری کرده که دیگران از آن برخوردار نبوده اند چرا که آنها نمی خواستند دنیائی و مادی باشند و می خواستند با روحشان به عالم غیب سفر کنند و چون دنیا مانع این سفر بود از دنیا فاصله می گرفتند تا بتوانند به راحتی پرواز کنند و هر کسی به عالم غیب متصل شد انسانی غیبی می شود یعنی می تواند از دل انسانها خبر دهد می تواند طی الارض کند می تواند با امام زمان هر لحظه که بخواهد مرتب شود می تواند مثل آیت الله سید احمد خوانساری باشد که در احوالاتش نقل کرده اند برای جرای چشمش که نیاز به بیهوشی بود وی اجازه این کار را نداد و دستور داد بدون بیهوشی چشم او را ببرند و تیغ جرای را روی حساس ترین قسمت بدنش بگذارند و تا اتمام کار جراحی وی در حال ذکر بود شهید مطهری در کتاب آزادی معنوی می فرماید: نه تنها رابطه انسان با بدن خود به اینجا منتهى مىشود که روح از بدن مستقل شود و نیاز خودش را از بدن سلب کند، مىرسد به مرحلهاى که هر تصرفى که بخواهد، در بدن خودش مىکند. حتى این قدرت را پیدا مىکند (مىدانم بعضى از شما این مطلب را شاید دیر باور مىکنید) جلو حرکت قلب خودش را یک ساعت بگیرد و نمیرد، قدرت پیدا مىکند دو ساعت نفس نکشد و نمیرد، قدرت پیدا مىکند که با همین بدن طىّ الارض کند؛ بله قدرت پیدا مىکند. این اثر عبادت است.
آری این در اثر عبادت و دوری از گناه است شما هم اگر بخواهید چنین باشید باید قدم اولتان ترک گناه باشد باید به مرحله عصمت عملی و از آن بالاتر عصمت فکری برسید و حتی فکر گناه هم در ذهن نداشته باشد و هرگز از خیالاتتان گناه رد نشود. تا در اثر آن طهارت پیدا نموده محرم راز الهی شود که در آن صورت می توانید طی الارض سهل است طی السماوات داشته باشید و از زمین و زمان خبر بدهید. چشم برزخی سهل است چشم غیب الغیوبی می توانید داشته باشد که با آن ملائکه را ببینید در احوالات میرزا جواد آقای ملکی تبریزی نقل کرده اند که وی با تعویض ملائکه شب با صبح وقت اذان صبح را می فهمید یعنی نه به آسمان نگاه می کرد و نه به ساعت. بلکه ملائک را میدید. التماس دعا
