واقعیت این است که بطور خاص و عینی ، نظر امام زمان در مورد ایران یا سایر کشورها را نمی دانیم. امام مهدی(عج) متعلق به همه انسان‌ها و امام هستی و پیشوای جهانیان است. شرق و غرب عالم به امام مهدی(عج) تعلق دارد. البته با بعضی از شواهد و قرائن می توان به عنایت ویژه امام مهدی(عج) به ایران پی برد. زیرا تنها قسمتی که شیعیان در آن آب و خاک دارند، حکومت می‌کنند و طبق احکام الهی و اهل بیت(ع) عمل می‌کنند، ایران است. از سوی دیگر، تنها کشوری که انگیزه زمینه‌سازی ظهور دارد، ایران است، در هیچ جای دنیا کشوری نیست که حکومت آن شیعه باشد و یا ادعای زمینه‌سازی داشته باشد. لذا امام خمینی (ره) می‌فرماید: «این کشور صاحب‌الزمان است و باید کشوری باشد که تا ظهور موعود به استقلال خودش ادامه بدهد و قدرت خودش را در خدمت آن بزرگوار قرار بدهد».
به عنوان نمونه در جریان تشرف مرحوم آیت‌الله العظمی نائینی از وجود شریف امام (عج) نقل شده است که ایشان درباره حفظ ایران در جنگ جهانی اول فرموده‌اند: «این جا شیعه خانه ماست! می‌شکند، خم می‌شود، خطر هست، ولی ما نمی‌گذاریم سقوط کند، ما نگهش می‌داریم». بنابراین اگر گفته می‌شود که ایران کشور امام زمان(عج) است، مقصود است که ایشان نسبت به این مرز و بوم عنایت خاصی دارد و مردم آن نیز بیش از دیگران به آن حضرت اعتقاد و محبت دارند و در مسیر تحقق اهداف و ارمان‌های او بیش‌تر می‌کوشند.
اما اینکه آیا امام زمان(عج) از اوضاع فعلی ایران راضی هستند و آیا به ادامه آن رضایت دارند؟باید گفت : از آنجا که انقلاب اسلامی و تشکیل نظام اسلامی، زیر نظر فقیه جامع‌الشرایط است، امام مهدی(عج) نیز قطعاً از شکل‌گیری چنین نظامی راضی هستند، ولی رضایت امام(عج) از همه قوانین و مقررات و همه مسئولان، امری است که نمی‌توان قاطعانه درباره آن قضاوت کرد. امام(عج) از قوانین و مقرراتی که براساس مبانی اسلام در هر زمان و شرایطی وضع می‌شوند، رضایت دارند. از طرفی، ادعا نمی‌شود که تمام قوانین، مقررات و آیین‌نامه‌ها صد در صد اسلامی‌اند، ولی از آنجا که زیر نظر اسلام‌شناسان(فقها) تصویب می‌شوند، به رضایت امام می‌توان پی‌برد. درباره مسئولان هم باید گفت که آنها نیز مانند سایر انسان‌ها دچار خطا و لغزش می‌شوند، چنانکه گاهی فرمانداران حکومت علوی نیز خطا می‌کردند. لذا نمی‌توان به رضایت کلی امام(عج) از آنان پی‌برد.
رضایت امام زمان از هر کشور و مسوول و قانون و فردی منوط به رعایت مسایل زیر است:

1. رعایت تقوا و ایمان و متخلص بودن به اخلاق اسلامی
یکی از عوامل اصلی کسب رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ و توفیق دیدار آن حضرت، تهذیب نفس و آراستن خود به اخلاق نیکوست. در روایتی از امام صادق ـ علیه السّلام ـ آمده است: «مَنْ سره ان یکون من اصحاب القائم، فینتظر، ‌و لیعمل با الورع و محاسن الاخلاق…»[2](هر کس دوست می‎دارد از یاران حضرت قائم ـ علیه السّلام ـ باشد (و آن حضرت از او راضی باشد) باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید). از این روایت استفاده می‎شود که امام زمان ـ علیه السّلام ـ در صورتی از ما راضی می‎شود که از گناهان دوری نماییم و خود را به اخلاق شایسته و اسلامی آراسته سازیم. موضوع تهذیب نفس و دوری گزیدن از گناهان و اعمال ناشایست، به عنوان یکی از عوامل کسب رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ و وظایف منتظران در عصر غیبت از چنان اهمیتی برخوردار است که در توقیع شریفی که از ناحیة مقدسه حضرت صاحب الامر به مرحوم شیخ مفید (ره) صادر گردیده، اعمال ناشایست و گناهانی که از شیعیان آن حضرت سر می‎زند، ‌یکی از اسباب و یا تنها سبب طولانی شدن غیبت آن حضرت شمرده شده است.آن حضرت می‎فرماید: «تنها چیزی که رابطه ما را با شیعیان قطع نموده و از آنان پوشیده می‎دارد، همانا چیزهای ناخوشایندی است که از شیعیان به ما می‎رسد و خوشایند ما نیست و از آنها انتظار نمی‎رود».[3] 2. عمل نمودن به وظایف فردی و اجتماعی (احساس مسؤولیت)؛ حفظ و تقویت پیوند قلبی را امام عصر ـ علیه السّلام ـ و تجدید دایمی عهد و پیمان با آن حضرت یکی دیگر از وظایف مهم شیعیان و عامل رضایت و خشنودی آن حضرت و نیز مقدمه‎ای برای دیدار وی می‎باشد. هرگز نباید احساس کنیم که در جامعه رها و بی‎مسؤولیت هستیم و هیچ تکلیف و وظیفه‎ای نسبت به امام و مقتدای خود نداریم. اگر واقعاً ‌می‎خواهیم رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ را بدست آوریم باید وظایف فردی و اجتماعی خود را بشناسیم و به صورت صحیح به آنها عمل کنیم. در روایتی از امام باقر ـ علیه السّلام ـ آمده است که : «اصبرو علی اداء الفرائض و صابرو عدوَّکم و رابطوا امامکم المنتظر».[4] (برای انجام واجبات صبر کنید، و در برابر دشمنان‎تان مقاومت از خود نشان دهید، و پیوندتان را با امام منتظرتان مستحکم نمایید). این روایت بیانگر وظایف فردی و اجتماعی انسان است که موجب تقویت ارتباط با امام زمان ـ علیه السّلام ـ و رضایت آن حضرت می‎شود.[5] اینکه می‎بینیم در روایت‎های متعددی، امامان ما شیعیان خود را به تجدید عهد و بیعت با امام زمان خود سفارش کرده واز آنها خواسته‎اند که در آغاز هر روز و حتی بعد از هر نماز واجب، ‌دعای عهد بخوانند، همه نشان از اهمیت پیوند دایمی شیعیان با امام زمان ـ علیه السّلام ـ دارد، یعنی به این وسیله شیعیان هر روز به یاد امام زمان ـ علیه السّلام ـ می‎افتند و با تجدید عهد و پیمان از کارهای ناروا پرهیز نموده در جهت کسب رضایت آن حضرت تلاش می‎کنند.در بخشی از دعای عهد امام زمان ـ علیه السّلام ـ آمده است: «بار خدایا! من در بامداد این روز و تمام دوران زندگانیم، عهد و پیمانی را که با آن حضرت بسته‎ام تجدید می‎کنم، که هرگز از آن عهد و بیعت برنگردم و بر وظایف خودم پایدار بمانم…»[6]. دقت در عبارت‎های این دعای شریف می‎تواند تصویری روشن از مفهوم عهد و پیمان با امام زمان ـ علیه السّلام ـ به ما ارائه دهد. اگر شما در آغاز هر روز با حضور قلب و توجه، چنین عهد و پیمانی را با امام زمان ـ علیه السّلام ـ تجدید نمایید، هرگز به رکود، ذلت و خواری و ظلم که برخلاف رضایت آن حضرت است، تن نخواهید داد، و از هر نوع گناه ومعصیت نیز دوری خواهید نمود. بنابراین برای ایجاد رابطه با امام زمان و شناخت اینکه چه اعمال و رفتاری موجب رضایت آن حضرت است حتماًً دعای عهد امام زمان ـ علیه السّلام ـ را بخوانید.
خلاصه آنکه رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ با انجام اعمال شایسته، عبادت خداوند، ایمان، تزکیه و خودسازی و نیز رعایت تقوا در تمامی شرایط و موقعیت‎های زندگی و دوری از گناه امکان پذیر است. همه ما باید وظایف فردی و اجتماعی خودمان را بشناسیم و به آن عمل کنیم، تنها در این صورت است که رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ حاصل می‎شود. اگر در جامعه‎ای چنین فرهنگی حاکم شود و همه در پی رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ باشند و وظایف فردی و اجتماعی خود را به نحو احسن انجام دهند، آن جامعه هرگز دچار بحران فرهنگی، از خود بیگانگی، یأس و ناامیدی، و انحطاط نخواهد شد.
نکته دیگر اینکه، رضایت امام زمان ـ علیه السّلام ـ دقیقاً به معنای توفیق دیدار آن حضرت نیست، دیدار امام زمان به صورتی که او را ببینیم و صحبت کنیم، برای همگان امکان پذیر نیست، دیدار امام زمان ـ علیه السّلام ـ برای افراد خاصی حاصل می‎شود البته شما هم می‎توانید با عبادت و خودسازی به این مقام دست یابید، ‌امّا ارتباط قلبی و عاطفی با امام زمان ـ علیه السّلام ـ برای تمامی افرادی که به وظایف خود عمل کنند و همیشه به یاد امام باشند، امکان پذیر است. شما بیشتر به این موضوع فکر کنید و رضایت و ایجاد رابطه قلبی با امام زمان ـ علیه السّلام ـ را هدف خویش قرار دهید، ‌که البته اگر این حاصل شد، ممکن است دیدار امام زمان ـ علیه السّلام ـ نیز نصیب شما شود.[7] معرفی کتاب:
[1] . برای مطالعه بیشتر ر.ک: ابراهیم شفیعی، در انتظار موعود ـ علیه السّلام ـ ، سازمان تبلیغات اسلامی،‌چاپ اول، 1376.
[2] . محمد ابن یعقوب کلینی، الکافی، ج 1، ص 200.
[3] . محمد باقر مجلسی،‌ بحارالانوار، مکتبه الاسلامیه، ج 53، ص 177.
[4] . محمد ابن ابراهیم ـ نعمانی، کتاب الغیبة، مکتبة الصدوق، بی‎تا، ص 200.
[5] . برای مطالعه بیشتر ر.ک: جمعی از نویسندگان، چشم به راه مهدی ـ علیه السّلام ـ ، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، 1378.
[6] . محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، مکتبة الاسلامیه، ج 102، ص 116.
[7] . برای مطالعه بیشتر رک: عبدالرحمن باقر زادة بابلی، توجهات ولیعصر به علماء و مراجع تقلید، تهذیب، چاپ اول، 1381.