قرآن مانند قانون اساسی است گر چه در نظر ابتدایی کم حجم و محدود به نظر می رسد اما در مقام تفکر، تدبر و تفسیر به خاطر ظاهر و باطن داشتن قرآن و وجود انواع دلالتها(منطوقی و مفهومی) و آموزه ها در آیات، گستره معانی و محتوای قرآن زیاد شده و از محدودیت زمانی و مکانی خارج گشته است و همواره توانایی هدایت انسانها را به سوی کمال حقیقی دارد. و در مورد نیازهای انسان چون مختلف بوده و شامل نیازهای اصلی و فرعی، ثابت و متغیر، واقعی و کاذب، و … می باشد. قرآن ناظر به کلیات و اصول آنها سخن گفته و به اجمال اکتفا کرده، تفصیل، توضیح، تبیین و تفسیر آنها و بیان جزئیات را به سنت و سیره معصوم(ع) و عقل سلیم که در مجموع منابع دین را تشکیل می دهند واگذار کرده است.مطالعه، تفکر و تدبر در آیات و روایات، تأمل در وجود تفاسیر متعدد و متنوع نگاشته شده بر قرآن و دقت در اعتراف اندیشمندان جهان به پاسخگویی قرآن به نیازهای اصلی، ثابت و واقعی انسان، صحت مطالب مذکور را نشان می دهد.
جهت اطلاع بیشتر ر. ک:
– قرآن در اسلام، علامه طباطبایی(ره).
– قرآن در قرآن، آیت الله جوادی آملی.
– هدایت در قرآن، همو.
– اسلام و مقتضیات زمان، شهید استاد مرتضی مطهری(ره).