‍ غذای مورد علاقه پیامبر (ص) و ائمه (ع)

بعَثَ إِلَيَّ الْمَاضِي ع يَوْماً فَأَكَلْنَا عِنْدَهُ وَ أَكْثَرَ مِنَ الْحَلْوَاءِ فَقُلْتُ مَا أَكْثَرَ هَذِهِ الْحَلْوَاءَ فَقَالَ إِنَّا وَ شِيعَتَنَا خُلِقْنَا مِنَ الْحَلَاوَةِ فَنَحْنُ نُحِبُّ الْحَلْوَاءَ.

هارون بن موفق مدينى گويد: روزى امام هادى (ع) كسى را در پى من فرستاد، من خدمت آن حضرت شرف‌ياب شدم و غذا خوردم و حلواى فراوانى در آن‌جا بود، عرض كردم: چرا حلوا اين‌قدر زياد است‌؟ فرمود: ما و شيعيان ما از شيرينى آفريده شديم، بنابراين حلوا را دوست داريم.

الكافي (ط – الإسلامية)،ج‏ ۶، ص۳۲۱

وسائل الشيعة،ج‏ ۲۵،ص۷۲

المحاسن،ج ۲، ص ۴۰۸

بحار الأنوار (ط – بيروت)،ج ۶۳، ص ۲۸۵

امام کاظم (ع) :

إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ نُحِبُّ الْحَلْوَاءَ وَ مَنْ لَمْ يُحِبَّ الْحَلْوَاءَ مِنَّا أَرَادَ الشَّرَابَ.

ما خاندانى هستيم كه حلوا را دوست داريم و هر كه از ما حلوا دوست نداشته باشد، شراب خواهد.

وسائل الشيعة،ج‏ ۲۵، ص۲۷۶

المحاسن،ج ۲، ص ۴۰۸

بحار الأنوار (ط – بيروت)،ج ۶۳،ص ۲۸۶

قيلَ لِرَسُولِ اللَّهِ ص يَا رَسُولَ اللَّهِ أَيُّ الشَّرَابِ أَحَبُّ إِلَيْكَ قَالَ الْحُلْوُ الْبَارِدُ.

خدمت پیامبر (ص) عرض شد: یا رسول الله! نوشیدنی محبوب شما کدام است؟ فرمودند:(نوشيدنى) شيرين و خنک.

وسائل الشيعة،ج‏ ۲۵، ص ۲۷۵

المحاسن،ج ۲، ص۴۰۷

بحار الأنوار (ط – بيروت)،ج ۶۳، ص۲۸۵

امام صادق (ع): 

لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَحَبَّ إِلَيَّ مِنَ السُّكَّرِ.

چیزی نزد من محبوب تر از شکر نیست.

وسائل الشيعة،ج‏ ۲۵، ص ۱۰۴

المحاسن،ج ۲، ص ۵۰۰

بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج ۶۳ ،ص ۲۹۹

مكارم الأخلاق،ص۱۶۷

اصل شکر آن دانه های قرمزی است که روی نی شکر قرار می‌گیرد اما شکری که الان تهیه می‌کنند این گونه است که آب نی شکر را می‌گیرند و روی آتش قرار می‌دهد تا اینکه غلیظ می‌شود. به نظر می‌رسد که این شکر را نیز شامل بشود.

امام صادق (ع):

كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يُعْجِبُهُ الْعَسَلُ.

پيامبر خدا (ص) همواره به عسل علاقه داشت.

الكافي (ط – الإسلامية)، ج‏۶ ،ص ۳۳۲

وسائل الشيعة،ج‏ ۲۵،ص ۹۸

المحاسن،ج ۲،ص ۴۹۹

دعائم الإسلام ،ج۲ ،ص ۱۱۰

بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج ۶۳، ص ۸۵ و ۲۹۰ و ۲۹۲

دخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع وَ بَيْنَ يَدَيْهِ تَمْرٌ بَرْنِيٌّ وَ هُوَ مُجِدٌّ فِي أَكْلِهِ يَأْكُلُهُ بِشَهْوَةٍ فَقَالَ يَا سُلَيْمَانُ ادْنُ فَكُلْ فَدَنَوْتُ فَأَكَلْتُ مَعَهُ وَ أَنَا أَقُولُ: لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أَرَاكَ تَأْكُلُ هَذَا التَّمْرَ بِشَهْوَةٍ فَقَالَ نَعَمْ إِنِّي لَأُحِبُّهُ فَقُلْتُ وَ لِمَ قَالَ لِأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ تَمْرِيّاً وَ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ تَمْرِيّاً وَ كَانَ الْحَسَنُ تَمْرِيّاً وَ كَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنُ تَمْرِيّاً وَ كَانَ سَيِّدُ الْعَابِدِينَ تَمْرِيّاً وَ كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ تَمْرِيّاً وَ كَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ تَمْرِيّاً وَ كَانَ أَبِي تَمْرِيّاً وَ أَنَا تَمْرِيٌّ وَ شِيعَتُنَا يُحِبُّونَ التَّمْرَ لِأَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ طِينَتِنَا وَ أَعْدَاؤُنَا يَا سُلَيْمَانُ يُحِبُّونَ الْمُسْكِرَ لِأَنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ.

سليمان بن جعفر جعفرى گويد: به حضور امام رضا (ع) شرف‌ياب شدم در مقابل حضرت خرماى برنى بود، آن حضرت با اشتها از آن مى‌خورد، به من فرمود: اى سليمان! نزديك بيا و بخور.من نزديك شدم و با آن حضرت از آن خرما خوردم و به حضرتش گفتم: فدايت شوم! مى‌بينم كه اين خرما را با علاقه ميل مى‌كنيد.فرمود: آرى، من خرما را دوست دارم.گفتم: چرا؟ فرمود: زيرا پيامبر خدا (ص) بسيار خرما را دوست مى‌داشت، حضرت (ع) نيز، چنين بود. امام حسن (ع) نيز، چنين بود. امام حسين (ع) نيز، چنين بود. امام سجّاد (ع) نيز، چنين بود. امام باقر (ع) نيز، چنين بود. امام صادق (ع) نيز، چنين بود. پدرم (ع) نيز، چنين بود و من نيز خرما را بسيار دوست مى‌دارم، شيعيان ما نيز خرما را دوست مى‌دارند؛ زيرا آنان از سِرشت ما خلق شده‌اند و اى سليمان! دشمنان ما به شراب علاقه دارند؛ زيرا آنان از آتشى بدون دود خلق شده‌اند.

الكافي (ط – الإسلامية)،ج‏۶،ص۳۴۶

وسائل الشيعة،ج‏ ۲۵،ص۱۳۶

بحار الأنوار (ط – بيروت)،ج ۴۹،ص۱۰۳