یکی از وظایف جذاب والدین انتخاب اسم برای نوزادشان است. ما برایتان مجموعه‌ای از اسامی پسرانه جدید، باکلاس و زیبا را گردآوری کرده ایم تا به شما در انتخاب اسم پسرتان کمک کرده باشیم. دقت کنید:

برخی از اسامی ممکن است هم دخترانه و هم پسرانه باشد.

برخی از اسامی با یک شکل نوشتاری یکسان و با تلفظ متفاوت معنای متفاوتی دارند.

برخی از اسامی با شکل نوشتاری و تلفظ یکسان، در فرهنگ و با ریشه متفاوت دارای معنای متفاوتی هستند.

اسامی باکلاس و زیبا برای پسران به ترتیب حروف الفبا:

اَرسام     
معنی: به معنای آرشام 
ریشه: فارسی     
      
اَرشیا     
معنی: تخت و اورنگ شاهان، گاه، تخت   
ریشه: فارسی         
  
اَشکان    
معنی: منسوب به اشک که بانی و مؤسس خاندان اشکانیان بود.           
ریشه: فارسی     
      
اِرمیا     
معنی: بزرگ داشته شده، نام یکی از پیامبران بنی اسرائیل، همچنین لقب حضرت خضر نبی و لقب حضرت علی (ع) (اسم پسر و دختر)       
ریشه: عبری    

ادیب     
معنی: زیرک، نگاه‌دارنده‌ی حد همه چیز؛ بافرهنگ، دانشمند؛ خداوند ادب؛ آن که در علوم ادبی تخصص دارد.   
ریشه: عربی        
   
الیا        
معنی: الیاس، خدای من یهوه است، نام یکی از پیامبران بنی اسرائیل و در اسلام یکی از چهار پیامبر جاویدان    
ریشه: عبری       
    
امیرسام  
معنی: نام مرکب از امیر و سام (سام به معنی آتش)    
ریشه: عربی – اوستایی  
       
امیرعلی 
معنی: امیر و حاکم بزرگ و بلند قدر، پادشاه شریف و توانا.    
ریشه: عربی

ایلیا      
معنی: خداوند خدای من است؛ در تورات از انبیای بنی اسرائیل که در عهد عتیق، عهد جدید و قرآن (= الیاس) از او یاد شده است؛ (در سُریانی) نام امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب(ع)   
ریشه: عبری

آبان       
معنی: آبها، (در گاه شماری) ماه هشتم از سال شمسی، (در قدیم) نام روز دهم از هر ماه شمسی، (در اعلام) نام فرشته ی موکل آب و تدبیر امور مسائل آبان ماه           
ریشه: فارسی       
    
آبتین     
معنی: اسم پدر فریدون پادشاه پیشدادی، و نیز از شخصیت های شاهنامه فردوسی، به معنی روح کامل، انسان نیکو کار     
ریشه: اوستایی – پهلوی   

آتیلا      
معنی: (آت به معنی اسب + یلا (صفت))، به معنی چابک، شجاع؛ نامی           
ریشه: ترکی 

آتین      
معنی: در زبان زند و پازند جدید، نو، بوجود آمده  
ریشه: اوستایی – پهلوی   
        
آدرین    
معنی: آدریانوس، به فتح ی، یکی از پادشاهان روم که فتوحات زیادی داشت و به ادبیات علاقمند بود.   
ریشه: لاتین 

آراد      
معنی: (تلفظ: ārād) (در اعلام) نام فرشته‌ی موکل بر دین و تدبیر امور و مصالحی که به روز آراد متعلق است، نام روز بیست و پنجم ماه شمسی، (در پهلوی) آرای، آراینده – آراج، نام روز بیست و پنجم از هر ماه شمسی در ایران قدیم که در این روز نو پوشیدن را مبارک و سفر را شوم می‌دانند.  
ریشه: فارسی           

آراز      
معنی: ارس؛ (اَعلام) قهرمان منسوب به طایفه‌ی آس     
ریشه: ترکی 

آرتا       
معنی: پاک، نام پهلوان ایرانی – ارتا (به فتح الف) در اوستا به معنای مقدس آمده است.          
ریشه: فارسی         
  
آرسام     
معنی: (تلفظ: ārsām) گونه‌ای دیگر از واژه‌ی آرشام، خرس، زورمند، دارای زور خرس پسر آریارمنه و پدر ویشتاسب از خاندان ‏هخامنشی
ریشه: فارسی           

آرشام     
معنی: (تلفظ: āršām) دارای زور خرس، خرس نیرو، (در اعلام) پسر آریامنه و پدر ویشتاسپ از خاندان هخامنشی – به معنی خرس و به معنی زور، دارای زور خرس پسر آریارمنه و پدر ویشتاسب از خاندان ‏هخامنشی          
ریشه: فارسی        
   
آرمین    
معنی: (تلفظ: ārmin) (در اعلام) نام چهارمین پسر کیقباد سردودمان کیانی، نژاد آرمین کی آرمین – از شخصیتهای شاهنامه، نام چهارمین پسر کیقباد، مرد همیشه پیروز           
ریشه: فارسی     
      
آروین    
معنی: (تلفظ: ārvin) امتحان و آزمایش و تجربه، آزموده و آزمایش شده – تجربه، آزمایش امتحان آزمون          
ریشه: فارسی       
    
آریا       
معنی: (تلفظ: āriyā) آزاده، نجیب، شعبه ای از نژاد سفید که از روزگاران بسیار قدیم در ایران، هند و اروپا ماندگار شده اند، نژاد هند و اروپایی – نژاد هندوارپائیان که در عهدی بسیار کهن با هم زندگی می کردند و بعدها به دو بخش بزرگ تقسیم شدند گروهی به هند و ایران آمدند و گروهی به اروپا رفتند. نام میهن عزیز ما ایران از این‎ ‎کلمه گرفته شده است.      
ریشه: فارسی       
    
آریامهر  
معنی: برخوردار از محبت آریایی، نام یکی از سرداران داریوش سوم پادشاه هخامنشی، لقبی که شهریور ۱۳۴۴به مناسبت ۲۵مین سال سلطنت از طرف مجلس سنا و شورای ملی به محمدرضا پهلوی داده شد         
ریشه: فارسی   
        
آریان     
معنی: (تلفظ: āriyān) منسوب به آریا، آریایی، آریا          
ریشه: لاتین     

آرین      
معنی: مرد آریایی – آریایی نژاد، از نسل آریایی      
ریشه: فارسی

آریو      
معنی: (تلفظ: āriu) (آری = آریا + او/، u/ (پسوند نسبت و شباهت))، منسوب به قوم آریایی، شبیه آریائیان، آریایی – نام یکی از سرداران بزرگ ایرانی زمان داریوش سوم پادشاه هخامنشی در نبرد با اسکندر مقدونی    
ریشه: فارسی     
      
آوید      
معنی: (تلفظ: āvid) دانش، خرد، عقل (در زبان اوستایی کلمه‌های ‘ آوید، وید، ویدا ‘ هر سه به یک معنی به کار رفته است) – مشتاق و خواهان (اسم دختر و پسر)
ریشه: فارسی  
         
آیدین     
معنی: شفاف و روشن، درخشنده مانند ماه  
ریشه: ترکی 

بَردیا     
معنی: دومین پسر کورش بزرگ و برادر کمبوجه (سومین پادشاه هخامنشی) است که در اوستایی به معنای بلند پایه است.  
ریشه: فارسی   

بَرسام    
معنی: آتش بزرگ مرکب از بر (مخفف ابر) + سام (آتش)، نام یکی از سرداران یزگرد ساسانی، از نامهای شاهنامه؛ فرزند بیژن فرمانروای سمرقند که با یزدگرد جنگید.           
ریشه: فارسی     
      
بَشیر     
معنی: مژده دهنده در مقابل نذیر، مژده آور، مژده رسان، بشارت دهنده؛ از القاب پیامبر اسلام(ص)     
ریشه: عربی

بُرنا       
معنی: جوان؛ شاب، ظریف، خوب، نیک، دلاور.    
ریشه: فارسی      
     
بِنیامین   
معنی: یعنی پسر دست راستِ من؛ آخرین پسر حضرت یعقوب (ع) و برادر تنی حضرت یوسف (ع).  
ریشه: عبری

بِهنود     
معنی: از کلمات دساتیری به معنی پسر عزیز، نام پادشاهان هند
ریشه: سنسکریت   
    
بِهنیا      
معنی: نیک نژاد، دارای اصل و نسب، اصیل، شریف.          
ریشه: فارسی       
    
بِهیاد      
معنی: (به + یاد) دارنده‌ی بهترین یاد؛ کسی که از او به نیکی یاد می‌کنند.           
ریشه: فارسی         
  
بِهینا      
معنی: (بهین + الف نسبت)، منسوب به بهین         
ریشه: فارسی  
         
بابک     
معنی: پرورنده و پدر را گویند؛ خطاب فرزند به پدر از روی مهربانی؛ پدر جان؛ پدر اردشیر
ریشه: اوستایی – پهلوی   
        
باراد      
معنی: نام کسی که در زمان شاپور یکم پادشاه ساسانی زندگی کرده ونام او در کتیبه کعبه زرتشت آمده است.      
ریشه: فارسی   
        
باربد     
معنی: پسوند محافظ یا مسئول، خداوندِ بار (بارگاه)، پرده‌دار؛ نوازنده و موسیقی دان معروف دربار خسرو پرویز.           
ریشه: فارسی  
 
بزرگمهر
معنی: بسیار مهربان، طبق روایات نام وزیر فرزانه‌ی انوشیروان که در منابع فارسی و عربی او را به برخورداری از خرد استثنایی و تدبیرهای حکیمانه وصف کرده‌اند.      
ریشه: فارسی      
     
بهداد     
معنی: آفریده خوب     
ریشه: فارسی     
      
بهدین    
معنی: پیرو آیین زرتشتی         
ریشه: فارسی          
 
بهراد     
معنی: مرکب از به (خوب یا بهتر) + راد (بخشنده)  
ریشه: فارسی    
       
بهزاد     
معنی: مرکب از به (بهتر، خوب) + زاد (زاده)، نام نقاش و مینیاتوریست معروف در اوخر عهد تیموری و اوایل عهد صفوی، از شخصیتهای شاهنامه، همچنین نام اسب ‏سیاوش، نام یکی از بزرگان درگاه انوشیروان پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی    
       
بهسود    
معنی: از نامهای زمان ساسانیان 
ریشه: فارسی       
    
بهشاد     
معنی: نیکوی شاد؛ مرکب از به (بهتر یا خوب) + شاد          
ریشه: فارسی   
        
بهنام      
معنی: دارای نام نیک  
ریشه: فارسی   
     
پَرهام     
معنی: فرشته خوبی، همچنین به معنی پیر همه (پدر همه) می‌باشد. معادل عبری آن آبراهام می‌باشد. نامی است پارسی باستانی و معرب آن ابراهیم است، صورت فارسی ابراهیم.  
ریشه: فارسی     
      
پَیام       
معنی: الهام، وحی؛ مطلبی که به شکل کلام، نوشته یا نشانه‌ای از فرد یا گروهی به فرد یا گروه دیگر فرستاده شود.         
ریشه: فارسی   

پارسا     
معنی: آن که از ارتکاب گناه و خطا پرهیز کند، پرهیزگار، زاهد، متقی، دیندار، متدین، مقدس؛ عارف، دانشمند.  
ریشه: فارسی      
     
پدرام     
معنی: آراسته؛ نیکو؛ خوشدل، شاد؛ سرسبز وخرم؛ مبارک، فرخ، خجسته؛ شادی، خوشحالی.
ریشه: فارسی    
       
پندار     
معنی: فکر، اندیشه، وهم، گمان، ریشه پنداشتن (اسم دختر و پسر)        
ریشه: فارسی    
       
پویا       
معنی: ویژگی آن که حرکت می‌کند و دارای استعداد یا توان دگرگونی در جهت برتری و پیشرفت است؛ آن که برای به دست آوردن چیزی می‌کوشد، دونده پی چیزی وجوینده‌ی آن           
ریشه: فارسی   
        
پویان     
معنی: آن که در حال حرکت به نرمی و آرامی است، روان؛ دونده، دوان، شتابان؛ جوینده؛ جستجو کننده.          
ریشه: فارسی   
        
توحید    
معنی: یگانه دانستن خدا؛ اقرار به یگانگی خداوند، یکتا پرستی؛ اخلاص 
ریشه: عربی

توفان     
معنی: جریان هوای بسیار شدید، هیاهو و غوغا (اسم دختر و پسر)  
ریشه: آرامی

تیام       
معنی: چشمانم؛ عزیز و گرامی (اسم دختر و پسر) 
ریشه: لری  

جاوید    
معنی: همیشگی، ابدی     
ریشه: فارسی    
       
جویا      
معنی: جستجو کننده، جوینده         
ریشه: فارسی       
    
جهانیار  
معنی: یاور و یاور مردم جهان       
ریشه: فارسی        
   
حِسام     
معنی: شمشیر تیز و برنده        
ریشه: عربی

حِسان    
معنی: بسیار نیکو، بسیار خوب، نیکروی 
ریشه: عربی

حامی     
معنی: منسوب به حام پسر نوح، از اولاد حام؛ آن که پشتیبان و نگهبان کسی یا چیزی است، حمایت کننده، پشتیبان.          
ریشه: عربی    

داتام      
معنی: (تلفظ: dātām) آفریننده و مخلوق، نام یکی از فرماندهان پارسی کاپادوکیه  
ریشه: فارسی           

داتیس    
معنی: (تلفظ: dātis)، سرداری از مردم ماد و از سرداران داریوش هخامنشی.      
ریشه: فارسی     
      
دادمهر  
معنی: عدالت دوست؛ نام چند تن از امیر زادگان و شاهزادگان در تاریخ. 
ریشه: فارسی    
       
دارا       
معنی: برخوردار از چیزی یا در اختیار دارنده‌ی چیزی، صاحب، مالک، ثروتمند؛ (به مجاز) خداوند   
ریشه: فارسی        
   
دامون    
معنی: دشت و صحرا؛ از حکمای قدیم یونان و از فیثاغوریان. 
ریشه: فارسی        
   
دانا       
معنی: دارای عقل و تجربه، خردمند، عاقل، دارای علم و آگاهی، عالم، علیم.        
ریشه: فارسی       
    
دانوش   
معنی: نام شخصی در داستان وامق و عذرا
ریشه: فارسی       
   
دایان     
معنی: سرافرازی، تکیه گاه       
ریشه: ترکی 

رَسام     
معنی: رسم کننده، طراح، نقاش  
ریشه: عربی

رَها       
معنی: اسم پسرانه و دخترانه به معنی نجات یافته و آزاد، با آزادی، آزادانه، رهایی 
ریشه: فارسی 
          
رُهام      
معنی: در شاهنامه پهلوان ایرانی، (در عربی) پرنده‌ای که شکار نکند.    
ریشه: فارسی    
       
راتین     
معنی: رادترین، نام یکی از سرداران اردشیر دوم پادشاه ساسانی           
ریشه: فارسی   
        
رادمان   
معنی: رادمنش، کریم، با سخاوت، نام سرداری معاصر خسرو پرویز ساسانی.      
ریشه: فارسی   
        
رادمهر   
معنی: خورشید بخشنده، بخشنده همچون خورشید     
ریشه: فارسی  
         
رادنوش  
معنی: مرکب از راد (جوانمرد، بخشنده) + نوش (نیوشنده)     
ریشه: فارسی    
       
رادوین   
معنی: جوانمرد کوچک           
ریشه: فارسی        
   
رادین    
معنی: بخشنده، جوانمرد           
ریشه: فارسی           

راژان    
معنی: خوابیدن، جنبیدن گهواره، روستایی در بخش سلوانا، شهرستان ارومیه       
ریشه: کردی

راستین   
معنی: حقیقی، واقعی، راست قامت          
ریشه: فارسی        
   
رامبد     
معنی: رئیس رامشگران؛ آرامش دهنده، فرشته        
ریشه: فارسی        
   
رامتین   
معنی: رامسین، رامین، نوازنده، سازنده؛ نام شخصی که واضع چنگ بوده          
ریشه: فارسی      
     
رامسین  
معنی: گونه‌ی کهنه رامتین به معنی سازنده و نوازنده است.    
ریشه: فارسی          
 
رایا       
معنی: آنکه مورد توجه خداوند است، فکر و اندیشه (اسم دختر و پسر) 
ریشه: عبری

رایان     
معنی: باهوش و دانشمند، نگهبان آسمان، در عربی نام کوهی در حجاز و نام شهری و روستایی است. (اسم دختر و پسر)        
ریشه: فارسی    
       
رایبد     
معنی: به ضم ب، دانشمند، حکیم، دانا، خداوندگار خرد، مرکب از رای به معنای دانش و خرد و بد پسوند ملکیت
ریشه: فارسی        
   
رستاک   
معنی: (تلفظ: rastāk)، شاخه‌ی تازه‌ای که از بیخ درخت برآید، زاده‌ی درخت مو (اسم دختر و پسر)
ریشه: فارسی     
      
زامیاد    
معنی: زاده فرشتگان، نگهبان زمین، نام روز بیست و هشتم از هر ماه شمسی در قدیم          
ریشه: فارسی   

زانکو
معنی: شبیه به کوه
ریشه: کردی        

زانیار    
معنی: یار دانا و دانشمند          
ریشه: کردی

ژوان     
معنی: میعادگاه عاشق و معشوق 
ریشه: کردی

ژیار      
معنی: شهرنشینی، تمدن؛ زندگی شهروندان
ریشه: کردی

ساتیار    
معنی: از نامهای زرتشتی که گونه‌ی دیگر آن به نظر میرسد سادیار باشد، نام یکی از سرداران داریوش.           
ریشه: اوستایی – پهلوی  
  
ساشا      
معنی: مدافع و محافظ مردان     
ریشه: یونانی      
     
سام       
معنی: آتش، از شخصیتهای شاهنامه، نام پهلوان ایرانی پسر نریمان و پدر زال، در عبری سام به معنی ‘اسم’ است و آن نام فرزند ارشد نوح نبی (ع) می‌باشد.   
ریشه: فارسی      
     
سامان    
معنی: سرزمین، ناحیه، محل، مکان؛ ترتیب و روش چیزی یا کاری، ثروت، دارایی، قوت، توانایی؛ صبر، آرام و قرار    
ریشه: فارسی   

سامی     
معنی: عالی، بلند مرتبه، بلند؛ منسوب به سام پسر نوح نبی (ع)
ریشه: فارسی           

سامیار   
معنی: ثروتمند          
ریشه: فارسی     
      
سبحان   
معنی: پاک، منزه؛ از نامهای خداوند        
ریشه: عربی

سپنتا     
معنی: پاک و مقدس    
ریشه: اوستایی – پهلوی     
      
سپهر     
معنی: آسمان؛ روزگار 
ریشه: فارسی           

سپهراد   
معنی: جوانمرد سپاه و لشگر، شجاع و دلیر
ریشه: فارسی     
      
سدرا     
معنی: نام درختی در آسمان هفتم بهشت     
ریشه: فارسی           

سورن    
معنی: دلیر و توانا، نام سردار ایرانی، نام یکی از خاندانهای هفتگانه ممتاز در زمان اشکانیان
ریشه: فارسی        
   
سورنا    
معنی: سُرنا، سردار دلیر پارتی معاصر اشک سیزدهم           
ریشه: فارسی          
 
سورین   
معنی: (تلفظ: surin)، منسوب به سُور، آن که شادمان و مسرور است، توانا، دلیر 
ریشه: فارسی       
           
سیاوش   
معنی: دارنده‌ی اسب نر سیاه، پسر کیکاووس پادشاه کیانی       
ریشه: فارسی    
       
سیروان  
معنی: عربی ساربان، نام رودی در غرب ایران که از استانهای کردستان و کرمانشاه می‌گذرد.           
ریشه: کردی

شَنتیا     
معنی: نام حضرت علی (ع) در زبور داوود، پیروز 
ریشه: فارسی      
     
شادمهر  
معنی: ویژگی آن که دارای شادی و مهربانی است.   
ریشه: فارسی        
   
شارونا   
معنی: سرزمین پربار و حاصلخیز           
ریشه: آشوری     
     
شاها      
معنی: نام قلعه‌ای که هولاکوخان اموال و خزاین خود را آنجا گذاشته بود.
ریشه: فارسی      
     
شاهرخ   
معنی: دارای رخساری چون شاه، شاه منظر، شاه سیما           
ریشه: فارسی           

شاهین    
معنی: نوعی پرنده‌ی شکاری از خانواده‌ی باز؛ برج میزان      
ریشه: فارسی           

شایان     
معنی: شایسته، سزاوار، در خور؛ فراوان  
ریشه: فارسی           

شروین   
معنی: معشوق مردمان، پایدار و نامی، نام قلعه‌ی شروان؛ نام انوشیروان دادگر     
ریشه: فارسی           

شهاب    
معنی: پدیده‌ای به شکل خطی درخشان که به علت برخورد سنگ آسمانی با جو زمین و سوختن سریع آن به طور ناگهانی در آسمان دیده می‌شود، بزرگی و جلال      
ریشه: عربی

شهراد    
معنی: پادشاهِ جوانمرد 
ریشه: فارسی          
 
شهزاد    
معنی: شاهزاده، فرزند شاه یا از نسل شاه   
ریشه: فارسی           

شهنام     
معنی: بزرگ نام و دارنده‌ی نامِ شاهانه؛ نیکنام، نکونام          
ریشه: فارسی         
  
شهیاد     
معنی: مرکب از شه (شاد) + یاد (خاطره)  
ریشه: فارسی         
  
شهیار    
معنی: همدم، همنشین و مونس شاه؛ نظیر و همتای شاه؛ (به مجاز) بلند مرتبه       
ریشه: فارسی           

شیانا      
معنی: پاداش دهنده جزا دهنده مرکب از شیان (جزا و پاداش) + الف فاعلی           
ریشه: فارسی         
  
طاها      
معنی: طه، نگارش فارسی طه می‌باشد.  
ریشه: عربی

عارف    
معنی: آن که از راه تهذیب نفس و تفکر، به معرفت خداوند دست می‌یابد، دانا، آگاه، نام شاعر ایرانی قرن چهاردهم، عارف قزوینی           
ریشه: عربی

عرشیا    
معنی: ملکوتی آسمانی، مرکب از عرش + الف نسبت           
ریشه: عربی

فربد      
معنی: دارای شکوه و جلال، باشکوه، شکوهمند، مناعت، بزرگی، نام پسرانه زیبا  
ریشه: فارسی         
  
فرجاد    
معنی: فاضل و دانشمند
ریشه: اوستایی – پهلوی     
      
فرداد     
معنی: فر + داد، داده شکوه، زیبایی و جلال           
ریشه: فارسی           

فرزاد     
معنی: زاده شکوه و جلال         
ریشه: فارسی       
    
فرزام     
معنی: لایق، درخور، شایسته     
ریشه: فارسی       
    
فرزان    
معنی: فرزانه، خردمند، عالم، دانشمند      
ریشه: فارسی          
 
فرزین    
معنی: وزیر در بازی شطرنج    
ریشه: فارسی           

فرشاد    
معنی: شادمان، مسرور، خوشحال، هم چنین به معنی روح و عقل، کره مریخ      
ریشه: فارسی           

فرشید    
معنی: دارای شکوه و عظمتی چون خورشید، درخشانتر، نام برادر پیران ویسه     
ریشه: فارسی       
    
فرنود    
معنی: برهان، دلیل     
ریشه: فارسی          
 
فرهاد     
معنی: از شخصیت های شاهنامه و از پهلوانان ایرانی جزو سپاه کیکاووس پادشاه کیانی، عاشق افسانه‌ای شیرین  
ریشه: فارسی         
  
فرهام     
معنی: نیک اندیش، تغییر یافته واژه اوستایی فرایوهومت       
ریشه: اوستایی – پهلوی   
        
فرهود    
معنی: پسر زیبا، مرد درشت هیکل، شتابزده، این اسم در لغت نامه دهخدا به عنوان نام عربی ذکر شده است.        
ریشه: عربی           

فرید      
معنی: یکتا، یگانه، بی نظیر     
ریشه: عربی

فؤاد      
معنی: دل، قلب         
ریشه: عربی

کارن     
معنی: شجاع و دلیر، نام فرزند کاوه آهنگر و هم چنین اسم سردار لشکر مهرداد شاهزاده اشکانی که علیه اشک بیستم (گودرز) قیام کرد. 
ریشه: فارسی        
   
کامران   
معنی: آن که در هر کاری موفق است، چیره، مسلط  
ریشه: فارسی        
   
کامیار    
معنی: کامیاب، آنکه کام و نشاط دوست اوست، کامروا و پیروز           
ریشه: فارسی      
     
کسرا     
معنی: کسری، معرب از فارسی، عربی شدهاسم فارسیخسرو، نام انوشیروان پادشاه ساسانی، فرزند قباد 
ریشه: فارسی  

کوروش
معنی: خورشید تابان، موی درهم پیچیده،‌ نام سه تن از پادشاهان هخامنشی   
ریشه: فارسی     

کوشاد    
معنی: ریشه گیاهی خوشرنگ    
ریشه: فارسی      
     
کیا        
معنی: پادشاه سلطان، حاکم، فرمانروا       
ریشه: فارسی    
       
کیاراد    
معنی: پادشاه جوانمرد، مرکب از کیا به معنای سلطان و پادشاه و راد به معنای جوانمرد       
ریشه: فارسی           

کیاشا     
معنی: شاهنشاه، شاه شاهان، مرکب از کیا (به معنی حاکم، سلطان، فرمانروا) + شا (مخفف شاه)         
ریشه: فارسی           

کیان      
معنی: پادشاهان، سلاطین، دومین سلسله پادشاهی از دوره تاریخ افسانه ای ایران   
ریشه: فارسی         
  
کیانمهر  
معنی: مرکب از کیان (به معنای سرزمین یا جمع کی به معنی شاه) + مهر به معنی (محبت یا خورشید) دوستی شاهانه، محبت بزرگوارانه، خورشید سرزمین، آنکه در تمام سرزمین برجسته و نورانی و محبوب است است.         
ریشه: فارسی          
 
کیانوش  
معنی: مرکب از کیان (به معنای سرزمین یا جمع کی به معنی شاه) + مهر به معنی (محبت یا خورشید) دوستی شاهانه، محبت بزرگوارانه، خورشید سرزمین، آنکه در تمام سرزمین برجسته و نورانی و محبوب است است.         
ریشه: فارسی  
        
لیبرا      
معنی: آزاده، رها (به کسر ب)   
ریشه: لاتین 

مارتیا    
معنی: آدمی، انسان     
ریشه: اوستایی – پهلوی   
        
ماکان     
معنی: آنچه بوده است.
ریشه: عربی

مانا       
معنی: (صفت از ماندن) ماندنی، پایدار؛ (در پهلوی) مانند و مانند بودن (اسم دختر و پسر)
ریشه: فارسی        
   
مانی      
معنی: اندیشمند         
ریشه: فارسی     
      
ماهان    
معنی: نام پسر کیخسرو، پسر اردشیر، پسر قباد، نام یکی از شهرهای استان کرمان 
ریشه: فارسی           

ماهور    
معنی: (پسرانه و دخترانه) تابناک، نوعی گل، نوایی در موسیقی 
ریشه: کردی، (در برخی منابع ریشه ماهور کردی ذکر شده است)

مبین      
معنی: روشنگر، آشکار کننده؛ آشکار، هویدا، روشن، نورانی  
ریشه: عربی

متین      
معنی: دارای پختگی، خردمندی و وقار، دارای متانت؛ استوار، محکم؛ از نامها و صفات خداوند        
ریشه: عربی

مَهدیار   
معنی: (مَهد = (به مجاز) سرزمین، کشور، میهن + یار (پسوند محافظ و مسئول))، محافظ و نگهبانِ سرزمین و میهن      
ریشه: فارسی – عربی     

مَهیار     
معنی: ماهیار
ریشه: فارسی           

مِهداد     
معنی: (مِه = مِهتر، بزرگتر + داد = داده) (به مجاز) بزرگزاده
ریشه: فارسی           

مِهراب   
معنی: دارنده‌ی جلوه‌ی آفتاب و کسی که تابش مهر دارد.        
ریشه: فارسی           

مِهراد    
معنی: (مِه = مِهتر، بزرگتر + راد = جوانمرد)، جوانمرد مِهتر و بزرگتر           
ریشه: فارسی           

مِهران    
معنی: به معنی دارنده‌ی مهر     
ریشه: فارسی           

مِهربُد    
معنی: محافظ یا نگهبان مهربانی و محبت؛ (به مجاز) شخصِ مهربان     
ریشه: فارسی           

مِهرتاش  
معنی: (مِهر = مهربانی، محبت + تاش (ترکی))، روی هم به معنای هم مهر؛ (به مجاز) با محبت و مهربان      
ریشه: فارسی           

مِهرداد   
معنی: داده‌ی مهر، آفریده شده‌ی مهر؛ نام چهار تن از شاهان اشکانی      
ریشه: فارسی           

مِهرزاد   
معنی: زاده‌ی مهر      
ریشه: فارسی         
  
مِهزاد    
معنی: بزرگ زاده، شاهزاده      
ریشه: فارسی      
     
مِهیاد     
معنی: (مِه = مِهتر، بزرگتر + یاد)، تداعیگر مِهتری و بزرگی؛ (به مجاز) مِهتر و بزرگتر   
ریشه: فارسی         
  
مهرسام  
معنی: پسر خونگرم و مهربان، مرکب از مهربه معنای مهربانی یا خورشید و سام به معنای آتش است. 
ریشه: فارسی         
  
مهرشاد 
معنی: خورشاد، شادمهر، خورشید هدایت کننده       
ریشه: فارسی        
   
نویان     
معنی: امیر سپاه، شاهزاده، لقب سلاطین و بزرگان ترک        
ریشه: ترکی 

نوید      
معنی: مژده، خبرخوش، بشارت 
ریشه: فارسی         
  
نیما       
معنی: نام آور و نامور، در مازندرانی به معنی کمان است.     
ریشه: فارسی          
 
واتیار    
معنی: سخنگو          
ریشه: کردی

وارتان   
معنی: نام پسر بلاش اول پادشاه اشکانی    
ریشه: ارمنی

واروژان 
معنی: کبوتر نر        
ریشه: ارمنی

هوتن     
معنی: نیرومند، خوش اندام، نام پسر ویشتاسب پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی    
       
هوداد    
معنی: نیک آفریده، داده خوب، داده نیک   
ریشه: فارسی    
       
هوراد    
معنی: جوانمرد و با خدا، مرد نیک         
ریشه: فارسی     
      
هوراز   
معنی: دوست صمیمی 
ریشه: کردی

هوفر     
معنی: مرکب از هو به معنای خوب بعلاوه فر به معنای شأن و شکوه و شوکت، شأن و شکوه نیک، شان و شوکت خوب  
ریشه: فارسی   

هومن    
معنی: نیک اندیش      
ریشه: فارسی    
       
هونام    
معنی: خوشنام، نیک نام           
ریشه: فارسی   
        
هیراد     
معنی: کسی که چهره‌ای خوشحال و شاد دارد.         
ریشه: فارسی  
         
هیرسا    
معنی: پارسا
ریشه: فارسی 
          
هیوا      
معنی: امید   
ریشه: کردی

یاسین    
معنی: نام سوره‌ای در قرآن کریم
ریشه: عربی

یاشار     
معنی: جاویدان، همیشه زنده، زندگی کننده 
ریشه: ترکی 

یکتا      
معنی: یگانه، بی نظیر، تنها، یکی از نامهای خداوند، بی‌همتا     
ریشه: فارسی  
         
یونا       
معنی: به معنی خداوند می‌دهد، نام دیگر حضرتِ یونس (ع)   
ریشه: عبری

مانیا      
معنی: (پسرانه و دخترانه) (در پارسی باستان) خانه، سرای، (در پهلوی) برابر با واژه ی مان به معنی خانه و مسکن، معرب از یونانی، دیوانگی، جنون    
ریشه: یونانی    
       
امیدواریم این مجموعه از اسامی پسرانه مورد پسند و توجه شما قرار گرفته باشد.

منبع: سایت ستاره