ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
قرآن کریم در موارد متعدد با صراحت فرموده اهل بهشت هر چه بخواهند در اختیارشان قرار داده می شود (لهم فیها مایشاؤ ن) ( فرقان /16و زمر/34 و…) اگر انسان بهشتی شود طبق آیات و روایات هر چه دل می خواهد و چشم های می بیند وجود دارد، از جمله آیه 71 سوره زخرف : « یُطافُ عَلَیْهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ أَکْوابٍ وَ فیها ما تَشْتَهیهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَ أَنْتُمْ فیها خالِدُونَ ؛ (این در حالى است که) ظرفها (ى غذا) و جامهاى طلایى (شراب طهور) را گرداگرد آنها مى گردانند و در آن (بهشت) آنچه دلها مى خواهد و چشمها از آن لذت مى برد موجود است و شما همیشه در آن خواهید ماند! »
در ادامه به نکات ذیل توجه کنید:
الف) در بهشت هر چه انسان درخواست کند به آن مى رسد « ولکم فیها ما تشتهى انفسکم» (فصلت /31)
ب) همه چیز آخرت اعم از بهشت و جهنم با دنیا فرق دارد. به عبارت واضح تر آن جا جهان دیگرى است با قوانین خاص خود به طورى که در بسیاری از ویژگیها و خصوصیات با هم متفاوت می باشند.
ج) آخرت سراى جزا است نه عمل و لذا جای تکلیف نیست.
جهت اطلاع بیشتر ر. ک:
– معاد در قرآن، محسن قرائتی.
– معاد در قرآن، عبد الله جوادی آملی.
– معاد در قرآن، ناصر مکارم شیرازی.
برای آگاهی بیشتر :
برای اهل بهشت، خلوت با صاحب بهشت، خیلی لذّت بخش تر از خود بهشت است. در روایات آمده که حور العین از دست فرد بهشتی به خدا شکایت می کند که خدایا، تو مرا برای این فرد آفریده ای ولی او چنان مشغول تو شده است که مرا از یاد برده است. حتّی در دنیا نیز اگر کسی حقیقت عبادت را درک کرده باشد، آن را از هر لذّتی بالاتر می یابد. نزدیکان آیة الله بهجت گفته اند که آن بزرگوار حتّی در زمان کهولت سنّ، در طول شبانه روز، حدود 11 تا 12 ساعت مشغول عبادت بوده اند. فرزندشان گفته است: ایشان بعد از نماز شدیداً خسته می شدند، لذا خواستیم که مقداری از نمازشان کم کنند، امّا قبول نکردند و فرمودند: اگر سلاطین جهان می دانستند که چه لذّتی در نماز است، همه ی لذایذ را ترک می کردند. باز از شاگردان آقا سیّد علی قاضی، استاد عرفان آیة الله بهجت، نقل نموده اند که آقا سیّد علی قاضی ـ قدّس سرّه ـ گفته اند: من از این نگرانم که در بهشت نگذارند نماز بخوانم. میرزا جواد ملکی تبریزی ـ قدّس سرّه ـ نماز صبحشان از اذان صبح شروع می شد و ده دقیقه مانده به طلوع خورشید تمام می شد؛ یعنی دو رکعت نماز را حدود یک و نیم ساعت طول می دادند. علّامه حسن زاده آملی فرموده اند: برخی شبها را به یک رکوع یا به یک سجده به سر می آوردم. و کسانی را دیدند که در پشت بام حرم امام رضا علیه السلام اوّل شب به رکوع رفته بودند و تا آخر شب در رکوع بوده اند، به نحوی که بر پشتشان مثلاً اندازه یک وجب برف نشسته بود. یا گفته اند که برخی ها در اطراف حرم علوی، در قنوت نماز وترشان، دعای ابوحمزه ی ثمالی را می خواندند، که حدود دو ساعت طول می کشد.
در ادامه به نکات ذیل توجه کنید:
الف) در بهشت هر چه انسان درخواست کند به آن مى رسد « ولکم فیها ما تشتهى انفسکم» (فصلت /31)
ب) همه چیز آخرت اعم از بهشت و جهنم با دنیا فرق دارد. به عبارت واضح تر آن جا جهان دیگرى است با قوانین خاص خود به طورى که در بسیاری از ویژگیها و خصوصیات با هم متفاوت می باشند.
ج) آخرت سراى جزا است نه عمل و لذا جای تکلیف نیست.
جهت اطلاع بیشتر ر. ک:
– معاد در قرآن، محسن قرائتی.
– معاد در قرآن، عبد الله جوادی آملی.
– معاد در قرآن، ناصر مکارم شیرازی.
برای آگاهی بیشتر :
برای اهل بهشت، خلوت با صاحب بهشت، خیلی لذّت بخش تر از خود بهشت است. در روایات آمده که حور العین از دست فرد بهشتی به خدا شکایت می کند که خدایا، تو مرا برای این فرد آفریده ای ولی او چنان مشغول تو شده است که مرا از یاد برده است. حتّی در دنیا نیز اگر کسی حقیقت عبادت را درک کرده باشد، آن را از هر لذّتی بالاتر می یابد. نزدیکان آیة الله بهجت گفته اند که آن بزرگوار حتّی در زمان کهولت سنّ، در طول شبانه روز، حدود 11 تا 12 ساعت مشغول عبادت بوده اند. فرزندشان گفته است: ایشان بعد از نماز شدیداً خسته می شدند، لذا خواستیم که مقداری از نمازشان کم کنند، امّا قبول نکردند و فرمودند: اگر سلاطین جهان می دانستند که چه لذّتی در نماز است، همه ی لذایذ را ترک می کردند. باز از شاگردان آقا سیّد علی قاضی، استاد عرفان آیة الله بهجت، نقل نموده اند که آقا سیّد علی قاضی ـ قدّس سرّه ـ گفته اند: من از این نگرانم که در بهشت نگذارند نماز بخوانم. میرزا جواد ملکی تبریزی ـ قدّس سرّه ـ نماز صبحشان از اذان صبح شروع می شد و ده دقیقه مانده به طلوع خورشید تمام می شد؛ یعنی دو رکعت نماز را حدود یک و نیم ساعت طول می دادند. علّامه حسن زاده آملی فرموده اند: برخی شبها را به یک رکوع یا به یک سجده به سر می آوردم. و کسانی را دیدند که در پشت بام حرم امام رضا علیه السلام اوّل شب به رکوع رفته بودند و تا آخر شب در رکوع بوده اند، به نحوی که بر پشتشان مثلاً اندازه یک وجب برف نشسته بود. یا گفته اند که برخی ها در اطراف حرم علوی، در قنوت نماز وترشان، دعای ابوحمزه ی ثمالی را می خواندند، که حدود دو ساعت طول می کشد.
