ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
در تبیین معناى «دنیا» باید گفت دنیاى مذموم، «خود» انسان است. انسان «بد» خود دنیا است. آسمان، زمین، درخت، کوه، صحرا و دریا هیچ کدام دنیا نیست. این ها از «آیات الاهى»اند و خداى سبحان از همه آن ها با تجلیل یاد کرده ووفصلت(41):11.
در قرآن مجید و روایات اهل ال بیت علیه السلام هرگز از آسمان و اختران به بدى یاد نشده، و از زمین، کوه ها، معادن دل زمین، دریا و موجودات دریایى بدگویى نشده است، این ها دنیا نیستند. «دنیا» که ضمیر و قلب، متوجه او است، مجموعه اى از «عناوین اعتبارى» است که انسان تبهکار را به خود سرگرم و مشغول کرده است. مجموعه خود خواهى ها است که دنیا را شکل داده است؛ و گرنه شما به آسمان یا زمین بروید، دنیا را پیدا نمى کنید؛ زیرا همه این ها «آیات الاهى»اند؛ موجوداتى که تسبیح گوى حق اند و مستقمیاً براى عبادت خداى سبحان و به طور غیر مستقیم براى نفع ما خلق شده اند.
«دنیا» یعنى مجموعه عناوین اعتبارى که انسان در نهان و نهاد خود بافته و مى سازد؛ همین من و مایى که برخى به آن مبتلایند: نظر من این است، دلم مى خواهد فلان کار را بکنم، دلم مى خواهد این طور بپوشم و… .
دربسیاری ازآثار اسلامی تصریح شده وبلکه ازمسلّمات وضروریات اسلام است که جمع میان دنیا وآخرت، ازنظر برخوردار شدن ممکن است؛ آنچه ناممکن است، جمع میان آندو، از نظر ایده آل بودن وهدف اعلی قرار گرفتن است.
برخورداری از دنیا مستلزم محرومیت از آخرت نیست. آنچه مستلزم محرومیت از آخرت است، یک سلسله گناهان زندگی برباد ده است نه برخورداری ازیک زندگی سالم مرفه وتنعم به نعمتهای پاکیزه وحلال خدا؛ همچنانکه چیزهایی که موجب محرومیت از دنیاست، تقوا وعمل صالح وذخیرة اخروی داشتن نیست. یک سلسله عوامل دیگر است.
بسیاری از پیغمبران, امامان، صالحان ازمؤمنین که درخوبی آنها تردیدی نیست، کمال برخورداری از نعمتهای حلال دنیا داشته اند.
میان برخورداری از دنیا و برخورداری از آخرت به حکم ادلة قطعی تضادی قابل قبول نیست.
سه نوع رابطه وجود دارد که بایدمورد بررسی قرار گیرد:
– رابطة میان برخورداری از دنیا وبرخورداری ازآخرت.
– رابطة میان هدف قرارگرفتن دنیا وهدف قرار گرفتن آخرت.
– رابطة میان هدف قرار گرفتن یکی ازاین دو با برخورداری از دیگری.
رابطة اول به هیچ وجه از نوع تضاد نیست ولهذا جمع میان آن دو ممکن است . رابطة دوم از نوع تضاد است وامکان جمع میان آن دو وجود ندارد.
اما رابطة سوم تضاد یکطرفه است؛ یعنی میان هدف قرار گرفتن دنیا و برخورداری از آخرت تضاد است ولی میان هدف قرار گرفتن آخرت و برخورداری از دنیا تضاد نیست.
در قرآن مجید و روایات اهل ال بیت علیه السلام هرگز از آسمان و اختران به بدى یاد نشده، و از زمین، کوه ها، معادن دل زمین، دریا و موجودات دریایى بدگویى نشده است، این ها دنیا نیستند. «دنیا» که ضمیر و قلب، متوجه او است، مجموعه اى از «عناوین اعتبارى» است که انسان تبهکار را به خود سرگرم و مشغول کرده است. مجموعه خود خواهى ها است که دنیا را شکل داده است؛ و گرنه شما به آسمان یا زمین بروید، دنیا را پیدا نمى کنید؛ زیرا همه این ها «آیات الاهى»اند؛ موجوداتى که تسبیح گوى حق اند و مستقمیاً براى عبادت خداى سبحان و به طور غیر مستقیم براى نفع ما خلق شده اند.
«دنیا» یعنى مجموعه عناوین اعتبارى که انسان در نهان و نهاد خود بافته و مى سازد؛ همین من و مایى که برخى به آن مبتلایند: نظر من این است، دلم مى خواهد فلان کار را بکنم، دلم مى خواهد این طور بپوشم و… .
دربسیاری ازآثار اسلامی تصریح شده وبلکه ازمسلّمات وضروریات اسلام است که جمع میان دنیا وآخرت، ازنظر برخوردار شدن ممکن است؛ آنچه ناممکن است، جمع میان آندو، از نظر ایده آل بودن وهدف اعلی قرار گرفتن است.
برخورداری از دنیا مستلزم محرومیت از آخرت نیست. آنچه مستلزم محرومیت از آخرت است، یک سلسله گناهان زندگی برباد ده است نه برخورداری ازیک زندگی سالم مرفه وتنعم به نعمتهای پاکیزه وحلال خدا؛ همچنانکه چیزهایی که موجب محرومیت از دنیاست، تقوا وعمل صالح وذخیرة اخروی داشتن نیست. یک سلسله عوامل دیگر است.
بسیاری از پیغمبران, امامان، صالحان ازمؤمنین که درخوبی آنها تردیدی نیست، کمال برخورداری از نعمتهای حلال دنیا داشته اند.
میان برخورداری از دنیا و برخورداری از آخرت به حکم ادلة قطعی تضادی قابل قبول نیست.
سه نوع رابطه وجود دارد که بایدمورد بررسی قرار گیرد:
– رابطة میان برخورداری از دنیا وبرخورداری ازآخرت.
– رابطة میان هدف قرارگرفتن دنیا وهدف قرار گرفتن آخرت.
– رابطة میان هدف قرار گرفتن یکی ازاین دو با برخورداری از دیگری.
رابطة اول به هیچ وجه از نوع تضاد نیست ولهذا جمع میان آن دو ممکن است . رابطة دوم از نوع تضاد است وامکان جمع میان آن دو وجود ندارد.
اما رابطة سوم تضاد یکطرفه است؛ یعنی میان هدف قرار گرفتن دنیا و برخورداری از آخرت تضاد است ولی میان هدف قرار گرفتن آخرت و برخورداری از دنیا تضاد نیست.
برگرفته از :
مجموعه آثار شهید مطهری ج14
ـ سیری در نهج البلاغه صفحه583،شهید مطهری
به نقل از سایت تبیان
بهره مندی ظالمین از نعمتهای دنیای اعم از کفار، مشرکین و منافقین برای انتباه، امتحان، ابتلاء و گاهی مقدمه شکست و رسوایی آنها در دنیا و آخرت است. دنیا و نعمتهای دنیایی برای پرورش، انتباه، امتحان و ابتلاء بندگان است . برخورداری از کم و زیاد بودن نعمتهای دنیا لزوما به معنای دشمنی یا دوستی خدا با کسی نیست. اگر کسی به خلاف خواست خدا و دستوراتش رفتار کند همان بهره ها و نعمتهای خدا که به او داده شده موجب خزی و رسواییش می شود.
ابتداء در اسراف و تبذیر می افتد، سپس اتراف و خوش گذرانی را پیشه می گیرد، و بعد به وادی غفلت و فراموشی می رود و در آخر سر از شکست، رسوایی، خسران و هلاکت در می آورد، و به صورت کامل تر در قیامت عذاب می بیند.
