ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
۱۳۹۸/۰۸/۰۸
–
۱۰۰۴ بازدید
با سلام.مسیله گذر زمان در برزخ و افراد صالحی چون امام زمان چگونه است که فردی چون امام زمان با گذشت بیش از ۱۳ قرن موقع ظهور جوان سی و چند ساله میشود؟طول و عرض زمان و بحث های مربوط به ان چگونه است؟
ابتدا باید در مورد سن و چهره ظاهری حضرت، بدانیم که سن حضرت بیش از هزار سال است و روایاتی که سن ایشان را بین 30 تا 40 سال بیان کرده منظور این است که در زمان ظهور چهره و سیمای نورانی حضرت در این سن است و اختلاف سن در این موضوع موجب تضاد نمی‌باشد، زیرا این اعداد نشانگر سن انسان کامل و جوان است.از حضرت امام رضا(ع) نقل شده که فرمود: علامت او این است که او از حیث سن پیر است ولی در ظاهر جوان نشان داده می شود، به حدی که هر گاه کسی به او نظر می افکند گمان می کند که او سی ساله یا کمتر است. و از جمله علامات او آن است که به مرور ایام و شبها پیر نمی شود تا آن که مرگ او را فرا رسد.»
حال در پاسخ می گوییم : قدرت خداوند متعال مطلق است و بر انجام هر ممکنی قادر و تواناست در قرآن کریم، خداوند متعال موارد متعددی را ذکر کرده که در آن ها، خداوند عجائب قدرت خود را به نمایش گذارده و آن ها را در پیش روی مردم قرار داده است. مثلاً برای حفاظت از جان ابراهیم ـ علیه السّلام ـ آتش را بر آن حضرت سرد و مایه سلامت قرار داد. برای حفاظت از جان موسی ـ علیه السّلام ـ دریا را شکافت. برای حفاظت از جان عیسی ـ علیه السّلام ـ وی را به آسمان ها برد و قدرت نمائی های دیگر. بنابراین قدرت خداوند متعال، مطلق است و بر انجام هر امر ممکنی، قادر و توانا است.
و از طرفی جوان ماندن انسان امری ممکن است چنانکه ابن اثیر در «اسد الغابة» روایت کرده که عمرو بن حمق خزاعی، کسی که پیامبراکرم(ص) را سیراب نمود، پس در حق او دعا کرد و فرمود: «اللهمّ متّعه بشبابه» یعنی «خدایا او را از جوانی طولانی بهره مند گردان» پس هشتاد سال بر او گذشت که در ریش او، موی سفید دیده نشد. بلکه چه بسا کسی را از حالت پیری به جوانی برگردانند، بلکه همه پیران بهشتی را خدای تعالی، جوان کند و به بهشت برد.»(۱) بر این اساس خدای قادر متعال قدرت دارد و می تواند ولی خود را جوان نگه دارد.
دلیل فلسفی بر امکان دوام بدن عنصریعلامه حسن زاده آملی، پس از آن که دلیل مفصلی مبنی بر امکان دوام بدن عنصری، اقامه می کند، می نویسد: و چون روح انسان بر اثر ارتقاء و اشتداد وجود نوری، از سنخ ملکوت و عالم قدرت و سطوت می گردد، هرگاه طبیعتش را مسخر خود کند و بر آن غالب آید، احکام عقول قادسه و اوصاف اسماء صقع ربوبی بر وی ظاهر گردد، تا حدی که وعای وجودش، وعای وجود مجردات قاهره و بسایط نوریه دائمه گردد و متخلق به اخلاق ربوبی شود.
نتیجه بی دغدغه ای که از این تحقیق حاصل است، امکان داوم چنین انسانی در نشئه عنصری است، چنانکه در مقابل، انسانی که احکام طبیعت و لوازم آن بر وی غلبه کرده است، به سبب سرعت تحلیل بدن عنصری مرکب، عمر کوتاهی خواهد داشت. بعد ایشان مثالی می آورد راجع به زرخالص که چنانچه مدت های مدیدی در زیرزمین پنهان بماند، هیچ چیز از او کم نگردد و رنگ آن تغییر نیابد امّا نقره در زیر زمین، تبدیل به خاکستر می شود و در دنباله می گوید: «غرضم از نقل آن این است که کیمیاگر به علم و صنعت خود، نقره را زر خالص می گرداند که نقره ناپایدار، زرپایدار می گردد، اگر انسان کامل کیمیاکار به علم کیمیا، آفرینش بدن عنصریش را قرنها پاینده و پایدار بدارد، چه معنی متصور است؟(۲)
امّا از نگاه پزشکی در حدود ۳۰۰ سال پیش، شاخه جدیدی از زیست شناسی به نام «پیری شناسی» به وجود آمد. هدف این دانش بررسی و شناخت علمی عوامل پیری و راه های مبارزه با آن می باشد. که پیری را معلول سه عامل دانسته اند:
۱. بیماری های مزمن، مانند بیماری های معده و بیماری های سوء تغذیه.
۲. حالات روانی وانفعالات نفسانی که نشاط و شادابی را نابود می کند و سلول های حیاتی را از بین می برد.
۳. عوامل خارجی مانند محیط زیست، آب و هوا، سرما و گرما و رطوبت. دانشمندان پس از شناخت علل پیری، به این نتیجه رسیده اند که می توان برای سال های متمادی، پیری را به عقب انداخت.
طرفداران شیوه غذایی معروف به «برنامة ۲۱۰۰» معتقدند که با به کار بستن این رژیم غذایی بر میانگین عمر انسان، ۲۰ سال افزوده خواهد شد، و آثار پیری ۲۰ سال دیرتر خودنمایی خواهد کرد. در آزمایشگاه ها موفق شده اندکه مدت نشاط و جوانی بعضی حیوانات را با افزودن ویتامین «ب ۶» و «اسید نوکلئیک» و «اسید پانتونکسیک» در غذای آنها بیش از ۴۶ درصد افزایش دهند.(۳)
در یک جمع بندی به نظر می رسد که بشر در مبارزه خود با عوامل پیری، موفق خواهد شد. زیرا:
۱. در آزمایش های بی شماری توفیق یافته اند.
۲. پس از ریشه یابی حادثه ای، درمان آن میسر می گردد.
۳. در طبیعت، خداوند جاندارانی آفریده است که هرگز پیر نمی شوند و تا پایان عمر با طراوت و شادابی جوانی زندگی می کنند. به عنوان مثال، رشد حلزون مادام که زندگی می کند، ادامه دارد و هرگز پیر نمی شود، مگر اینکه بر اثر بیماری یا تصادفی بمیرد. همچنین در نوع ماده ماهی «سولیس» هرگز آثار پیری ظاهر نمی شود و تا پایان زندگی با طراوت جوانی زندگی می کند.
۴. پیری از لوازم آفرینش انسان نیست، بلکه هزاران نفر از انسان های ماقبل تاریخ تا پایان عمرهای بسیار طولانی خود، از نشاط جوانی برخوردار بودند و اولین کسی که طعم پیری را چشید، حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ بود و به طوری که مرحوم شیخ مفید ادعای اجماع از علمای اسلام کرده، پیش از حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ هیچ انسانی مزه پیری را نچشیده بود.(۴)
بدین ترتیب امام عصر (عج) که علمش علم الهی است، می تواند با شناسائی بیماری ها و علل پیری، آن ها را از خود، دور کرده و هم چنان جوانی و شادابی را در خود حفظ کند، همانطور که علم پزشکی آن را بعید نمی داند و بعضی موجودات نیز پیری را درک نکرده و جوانی را حفظ کرده اند.
و امّا راجع به جوان بودن یاران امام زمان (عج) از امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ روایتی بدین صورت نقل شده که فرمودند: «اصحاب المهدی شباب لا کهول فیهم الا مثل کحل العین و الملح فی الزاد و اقل الزاد الملح»(۵) (یاران امام عصر جوان هستند، پیر و سال خورده در میان شان نیست مگر به اندازه سرمه چشم و به اندازه نمک در توشه و کم ترین شی موجود در توشه نمک است.) واژة کهول به معنی کسی است که سن او از ۳۰ سال گذشته و موهای سفید در سرش پیدا شده.(۶) بعضی اقوال نیز سن بین ۳۰ تا ۴۰ سال و برخی دیگر سن ۳۳ تا ۵۰ سال را بیان کرده اند.(۷) با این وجود، کسانی که سن ایشان ۴۰ سال به بالا باشد، در میان یاران حضرت بسیار تعدادشان اندک است. جوان بودن یاران حضرت را بدین شکل می توان تحلیل کرد. از آنجا که این حکومت، جهانی است، کارگزارانی می خواهد با تفکر جهانی، قوی، سالم، شاداب، پرتحرک، آماده خدمت و تلاش و جنگیدن. از آن سو بسیاری از دشمنان آن حضرت، حاضر نیستند تا سلاح بر زمین گذاشته و تسلیم شوند و به راحتی و به زودی به جنگ خاتمه دهند و بدیهی است که هر چه بر سن انسان افزوده می شود از تحرک، شادابی، نیرو و سلامتی او نیز کاسته می شود. از این رو لازم است تا غالب یاران آن حضرت را جوانان تشکیل بدهند. و خداوند قادر است برای غلبه دینش آنان را جوان نگه دارد.البته خداوند به حقایق و اسرار این امورآگاه است وعقل و قدرت تحلیل ما اندک و ناچیز.
پی نوشت ها:
۱. طبرسی نوری، میرزا حسین، نجم الثاقب، انتشارات جمکران، چاپ هفتم، ۱۳۸۲، ص۵۵ – ۱۵۳، (با تلخیص).
۲. حسن زاده آملی، حسن، نهج الولایة (بررسی مستند در شناخت امام زمان (عج) ناشر: الف لام میم، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص ۱۲ – ۱۳.
۳. راز طول عمر امام زمان (عج)، ص ۳۵ تا ۳۸. (با تلخیص).
۴. همان، ص ۴۲ تا ۴۳.
۵. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، موسسة الوفا، چاپ دوم،۱۴۰۳ه ، ج۵۲، ص۳۳۴.
۶. جوهری، الصحاح، بیروت، دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، ۱۴۰۷، ج۵، ص۱۸۱۳.
۷. ابن منظور، لسان العرب، دارالاحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۰۵، ج۱۱، ص۶۰۰.
حال در پاسخ می گوییم : قدرت خداوند متعال مطلق است و بر انجام هر ممکنی قادر و تواناست در قرآن کریم، خداوند متعال موارد متعددی را ذکر کرده که در آن ها، خداوند عجائب قدرت خود را به نمایش گذارده و آن ها را در پیش روی مردم قرار داده است. مثلاً برای حفاظت از جان ابراهیم ـ علیه السّلام ـ آتش را بر آن حضرت سرد و مایه سلامت قرار داد. برای حفاظت از جان موسی ـ علیه السّلام ـ دریا را شکافت. برای حفاظت از جان عیسی ـ علیه السّلام ـ وی را به آسمان ها برد و قدرت نمائی های دیگر. بنابراین قدرت خداوند متعال، مطلق است و بر انجام هر امر ممکنی، قادر و توانا است.
و از طرفی جوان ماندن انسان امری ممکن است چنانکه ابن اثیر در «اسد الغابة» روایت کرده که عمرو بن حمق خزاعی، کسی که پیامبراکرم(ص) را سیراب نمود، پس در حق او دعا کرد و فرمود: «اللهمّ متّعه بشبابه» یعنی «خدایا او را از جوانی طولانی بهره مند گردان» پس هشتاد سال بر او گذشت که در ریش او، موی سفید دیده نشد. بلکه چه بسا کسی را از حالت پیری به جوانی برگردانند، بلکه همه پیران بهشتی را خدای تعالی، جوان کند و به بهشت برد.»(۱) بر این اساس خدای قادر متعال قدرت دارد و می تواند ولی خود را جوان نگه دارد.
دلیل فلسفی بر امکان دوام بدن عنصریعلامه حسن زاده آملی، پس از آن که دلیل مفصلی مبنی بر امکان دوام بدن عنصری، اقامه می کند، می نویسد: و چون روح انسان بر اثر ارتقاء و اشتداد وجود نوری، از سنخ ملکوت و عالم قدرت و سطوت می گردد، هرگاه طبیعتش را مسخر خود کند و بر آن غالب آید، احکام عقول قادسه و اوصاف اسماء صقع ربوبی بر وی ظاهر گردد، تا حدی که وعای وجودش، وعای وجود مجردات قاهره و بسایط نوریه دائمه گردد و متخلق به اخلاق ربوبی شود.
نتیجه بی دغدغه ای که از این تحقیق حاصل است، امکان داوم چنین انسانی در نشئه عنصری است، چنانکه در مقابل، انسانی که احکام طبیعت و لوازم آن بر وی غلبه کرده است، به سبب سرعت تحلیل بدن عنصری مرکب، عمر کوتاهی خواهد داشت. بعد ایشان مثالی می آورد راجع به زرخالص که چنانچه مدت های مدیدی در زیرزمین پنهان بماند، هیچ چیز از او کم نگردد و رنگ آن تغییر نیابد امّا نقره در زیر زمین، تبدیل به خاکستر می شود و در دنباله می گوید: «غرضم از نقل آن این است که کیمیاگر به علم و صنعت خود، نقره را زر خالص می گرداند که نقره ناپایدار، زرپایدار می گردد، اگر انسان کامل کیمیاکار به علم کیمیا، آفرینش بدن عنصریش را قرنها پاینده و پایدار بدارد، چه معنی متصور است؟(۲)
امّا از نگاه پزشکی در حدود ۳۰۰ سال پیش، شاخه جدیدی از زیست شناسی به نام «پیری شناسی» به وجود آمد. هدف این دانش بررسی و شناخت علمی عوامل پیری و راه های مبارزه با آن می باشد. که پیری را معلول سه عامل دانسته اند:
۱. بیماری های مزمن، مانند بیماری های معده و بیماری های سوء تغذیه.
۲. حالات روانی وانفعالات نفسانی که نشاط و شادابی را نابود می کند و سلول های حیاتی را از بین می برد.
۳. عوامل خارجی مانند محیط زیست، آب و هوا، سرما و گرما و رطوبت. دانشمندان پس از شناخت علل پیری، به این نتیجه رسیده اند که می توان برای سال های متمادی، پیری را به عقب انداخت.
طرفداران شیوه غذایی معروف به «برنامة ۲۱۰۰» معتقدند که با به کار بستن این رژیم غذایی بر میانگین عمر انسان، ۲۰ سال افزوده خواهد شد، و آثار پیری ۲۰ سال دیرتر خودنمایی خواهد کرد. در آزمایشگاه ها موفق شده اندکه مدت نشاط و جوانی بعضی حیوانات را با افزودن ویتامین «ب ۶» و «اسید نوکلئیک» و «اسید پانتونکسیک» در غذای آنها بیش از ۴۶ درصد افزایش دهند.(۳)
در یک جمع بندی به نظر می رسد که بشر در مبارزه خود با عوامل پیری، موفق خواهد شد. زیرا:
۱. در آزمایش های بی شماری توفیق یافته اند.
۲. پس از ریشه یابی حادثه ای، درمان آن میسر می گردد.
۳. در طبیعت، خداوند جاندارانی آفریده است که هرگز پیر نمی شوند و تا پایان عمر با طراوت و شادابی جوانی زندگی می کنند. به عنوان مثال، رشد حلزون مادام که زندگی می کند، ادامه دارد و هرگز پیر نمی شود، مگر اینکه بر اثر بیماری یا تصادفی بمیرد. همچنین در نوع ماده ماهی «سولیس» هرگز آثار پیری ظاهر نمی شود و تا پایان زندگی با طراوت جوانی زندگی می کند.
۴. پیری از لوازم آفرینش انسان نیست، بلکه هزاران نفر از انسان های ماقبل تاریخ تا پایان عمرهای بسیار طولانی خود، از نشاط جوانی برخوردار بودند و اولین کسی که طعم پیری را چشید، حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ بود و به طوری که مرحوم شیخ مفید ادعای اجماع از علمای اسلام کرده، پیش از حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ هیچ انسانی مزه پیری را نچشیده بود.(۴)
بدین ترتیب امام عصر (عج) که علمش علم الهی است، می تواند با شناسائی بیماری ها و علل پیری، آن ها را از خود، دور کرده و هم چنان جوانی و شادابی را در خود حفظ کند، همانطور که علم پزشکی آن را بعید نمی داند و بعضی موجودات نیز پیری را درک نکرده و جوانی را حفظ کرده اند.
و امّا راجع به جوان بودن یاران امام زمان (عج) از امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ روایتی بدین صورت نقل شده که فرمودند: «اصحاب المهدی شباب لا کهول فیهم الا مثل کحل العین و الملح فی الزاد و اقل الزاد الملح»(۵) (یاران امام عصر جوان هستند، پیر و سال خورده در میان شان نیست مگر به اندازه سرمه چشم و به اندازه نمک در توشه و کم ترین شی موجود در توشه نمک است.) واژة کهول به معنی کسی است که سن او از ۳۰ سال گذشته و موهای سفید در سرش پیدا شده.(۶) بعضی اقوال نیز سن بین ۳۰ تا ۴۰ سال و برخی دیگر سن ۳۳ تا ۵۰ سال را بیان کرده اند.(۷) با این وجود، کسانی که سن ایشان ۴۰ سال به بالا باشد، در میان یاران حضرت بسیار تعدادشان اندک است. جوان بودن یاران حضرت را بدین شکل می توان تحلیل کرد. از آنجا که این حکومت، جهانی است، کارگزارانی می خواهد با تفکر جهانی، قوی، سالم، شاداب، پرتحرک، آماده خدمت و تلاش و جنگیدن. از آن سو بسیاری از دشمنان آن حضرت، حاضر نیستند تا سلاح بر زمین گذاشته و تسلیم شوند و به راحتی و به زودی به جنگ خاتمه دهند و بدیهی است که هر چه بر سن انسان افزوده می شود از تحرک، شادابی، نیرو و سلامتی او نیز کاسته می شود. از این رو لازم است تا غالب یاران آن حضرت را جوانان تشکیل بدهند. و خداوند قادر است برای غلبه دینش آنان را جوان نگه دارد.البته خداوند به حقایق و اسرار این امورآگاه است وعقل و قدرت تحلیل ما اندک و ناچیز.
پی نوشت ها:
۱. طبرسی نوری، میرزا حسین، نجم الثاقب، انتشارات جمکران، چاپ هفتم، ۱۳۸۲، ص۵۵ – ۱۵۳، (با تلخیص).
۲. حسن زاده آملی، حسن، نهج الولایة (بررسی مستند در شناخت امام زمان (عج) ناشر: الف لام میم، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص ۱۲ – ۱۳.
۳. راز طول عمر امام زمان (عج)، ص ۳۵ تا ۳۸. (با تلخیص).
۴. همان، ص ۴۲ تا ۴۳.
۵. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، موسسة الوفا، چاپ دوم،۱۴۰۳ه ، ج۵۲، ص۳۳۴.
۶. جوهری، الصحاح، بیروت، دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، ۱۴۰۷، ج۵، ص۱۸۱۳.
۷. ابن منظور، لسان العرب، دارالاحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۰۵، ج۱۱، ص۶۰۰.
