۱۳۹۸/۰۳/۰۹
–
۴۹۳ بازدید
وقتی حسین در صحنه هست و تو در صحنه نیستی .هرکجا خواهی باش چه نشسته بر گناه چه نشسته بر نماز آیا درسته؟ چرا؟جز فروع دین که نیست؟
متن گفتار شریعتی چنین است: حسین (ع) یک درس بزرگتر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمهتمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. حجی که همه اسلافش، اجدادش، جدش و پدرش برای احیای این سنت، جهاد کردند. این حج را نیمهتمام میگذارد و شهادت را انتخاب میکند، مراسم حج را به پایان نمیبرد تا به همه حجگزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که اگر امامت نباشد، اگر رهبری نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است. در آن لحظه که حسین (ع) حج را نیمهتمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف، همچنان در غیبت حسین، ادامه دادند، مساوی هستند با کسانی که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند، زیرا شهید در همه صحنههای حق و باطل، در همه جهادهای میان ظلم و عدل، شاهد است، حضور دارد، میخواهد با حضورش این پیام را به همه انسانها بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هرکجا که خواهی باش! وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعهات نیستی، هرکجا که میخواهی باشد، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است. شهادت «حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ» است. اما پاسخ سوال شما:
از آنجایی که دفاع از حق و مبارزه با باطل از اصول اولیه هر مسلمانی است و در روایت دارد کسی که اهتمام به امور مسلمانان ندارد، مسلمان نیست، ایشان می خواهد بگوید: اگر در صحنه چنین مبارزه ای حضور نداری، نماز خواندن ات ارزشی ندارد و با شراب خوردن مساوی است. این خطاب به مسلمانان عافیت طلبی است که خیال می کنند دین داری در نماز و روزه و حج خلاصه می شود و کاری به سیاست و سرنوشت جامعه اسلامی و مسلمانان جهان بلکه مستضعفان عالم ندارند و دین را عملا از سیاست جدا می دانند.
از آنجایی که دفاع از حق و مبارزه با باطل از اصول اولیه هر مسلمانی است و در روایت دارد کسی که اهتمام به امور مسلمانان ندارد، مسلمان نیست، ایشان می خواهد بگوید: اگر در صحنه چنین مبارزه ای حضور نداری، نماز خواندن ات ارزشی ندارد و با شراب خوردن مساوی است. این خطاب به مسلمانان عافیت طلبی است که خیال می کنند دین داری در نماز و روزه و حج خلاصه می شود و کاری به سیاست و سرنوشت جامعه اسلامی و مسلمانان جهان بلکه مستضعفان عالم ندارند و دین را عملا از سیاست جدا می دانند.