ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
جواب اجمالی: ضمن تشکر از نقد شما اینکه علی(ع) هرشب به در خانه فقرا شیر می برده است در منابع معتبر وجود ندارد فقط دستور علی(ع) برای بردن شیر برای ابن ملجم قاتل در منابع آمده است .
آنچه در منابع نقل شده است اینکه علی(ع) برخی از شب ها ( نه همه شب ) انبان ( کیسه نان و یا جو و یا گندم و یا کشمش و خرما ) به صورت ناشناس برای فقرا می برد .
توضیح بیشتر :
طرح اینگونه شبهات نشان می دهد که طراحان این شبهه از تاریخ زندگانی معصومین(علیهم السلام) اطلاع دقیقی ندارند .
چند نکته در مورد شبهه بردن شیر توسط علی(ع) به در خانه فقرا :
اولا : اهتمام و جدیت امام علی(علیه السلام) و دیگر ائمه طاهرین(صلوات الله علیهم) برای کمک به نیازمندان و تلاش برای رفع نیازهای اولیه زندگی آنها، از مسائلی است که به هیچوجه قابل انکار نیست. توصیه به کمک به نیازمندان و تلاش برای رفع نیازهای آنها از جمله توصیه های مؤکد معصومین(علیهم السلام) بوده و یکی از برنامه های عملی خود آن بزرگواران کمک به نیازمندان و تلاش برای رفع مشکلات آنها بود. این کمک گاهی بصورت علنی و آشکار صورت می‌گرفت و گاهی هم مخفیانه و بصورت ناشناس.
ثانیا : گزارشات تاریخی و روایی فراوانی داریم آن حضرات نان و خرما بر در خانه فقرا می بردند.
امام علی (علیه السلام) روزها روزه می گرفت و شب ها را به گرسنگی می گذراند و غذای خویش را به فقرا می داد. سوره ی هل اتی و آیه 274 سوره ی بقره، در باب ایثار آن حضرت نازل شده اند(1).خداوند متعال در آیه 8 سوره هل اتی (انسان) می فرماید: «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا». علمای شیعه اتفاق نظر دارند این آیه به همراه آیاتی دیگر (هجده آیه از این سوره یا تمامی آن) درباره سه روز روزه‌گرفتنِ امام علی(علیه السلام)، فاطمه(سلام الله علیها)، حسنین(علیهما السلام) و فضه نازل شده است. این افراد با اینکه گرسنه بودند، افطاری خود را به دنبال درخواست مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.
امام علی (علیه السلام) کارگری می کرد و اجرتش را تصدّق می نمود و خود از فرط گرسنگی، بر شکمش سنگ می بست. در سخاوت آن امام بس که اعداء عدو ایشان، یعنی معاویه، در مورد ایشان می گوید: اگر علی، خانه ای از طلا و خانه ای از کاه را مالک شود، طلا را بیشتر تصدق می دهد تا هیچ از آن نماند(2)
راوی می گوید: نزد امام صادق (علیه السلام) بودم که نام امیر المؤمنین نزد او به میان آمد. امام صادق بسیار او را ستودند، آنگاه فرمودند: همانا وی از دارایی خویش هزار بنده خرید و در راه خدا و برای رهایی از دوزخ، آزاد کرد که بهای آن را از دسترنج خود و عرق پیشانی خویش تهیه کرده بود.(3)
هرگاه ثروتی دست امیر المؤمنین (علیه السلام) می رسید فقرا و تهیدستان را با خبر می ساختند و پس جمع شدن آن ها، پول ها را از دست راست به دست چپ خویش می ریختند و می فرمودند: «ای درهم های زرد و سفید، غیر مرا فریب دهید». آنگاه همه ی آن ها را بین محرومین تقسیم می کرد و سپس دو رکعت نماز شکر می خواند(4).
ثالثا : طراحان این شبهه در اولین قدم باید برای این سخنشان مستندات معتبر و قابل استناد قرار می دادند که امام علی(علیه السلام) هر شب به خانه فقرا شیر می بردند؟ در منابع تاریخی چنین گزارشی وجود ندارد .
پی نوشت‌ها:
1. قمی، شیخ عباس،منتهی الآمال، ج1،ص284،قم، هجرت، 1374.
2. تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، موسسه المحمودی، بیروت، لبنان، بخش امام علی ج3 ص76 شماره1109.
3. قمی، شیخ عباس،منتهی الآمال، ج1،ص289،قم، هجرت، 1374ش.
4. شیخ صدوق، امالی، ص169،تهران، کتابفروشی اسلامیه،1380ق.
آنچه در منابع نقل شده است اینکه علی(ع) برخی از شب ها ( نه همه شب ) انبان ( کیسه نان و یا جو و یا گندم و یا کشمش و خرما ) به صورت ناشناس برای فقرا می برد .
توضیح بیشتر :
طرح اینگونه شبهات نشان می دهد که طراحان این شبهه از تاریخ زندگانی معصومین(علیهم السلام) اطلاع دقیقی ندارند .
چند نکته در مورد شبهه بردن شیر توسط علی(ع) به در خانه فقرا :
اولا : اهتمام و جدیت امام علی(علیه السلام) و دیگر ائمه طاهرین(صلوات الله علیهم) برای کمک به نیازمندان و تلاش برای رفع نیازهای اولیه زندگی آنها، از مسائلی است که به هیچوجه قابل انکار نیست. توصیه به کمک به نیازمندان و تلاش برای رفع نیازهای آنها از جمله توصیه های مؤکد معصومین(علیهم السلام) بوده و یکی از برنامه های عملی خود آن بزرگواران کمک به نیازمندان و تلاش برای رفع مشکلات آنها بود. این کمک گاهی بصورت علنی و آشکار صورت می‌گرفت و گاهی هم مخفیانه و بصورت ناشناس.
ثانیا : گزارشات تاریخی و روایی فراوانی داریم آن حضرات نان و خرما بر در خانه فقرا می بردند.
امام علی (علیه السلام) روزها روزه می گرفت و شب ها را به گرسنگی می گذراند و غذای خویش را به فقرا می داد. سوره ی هل اتی و آیه 274 سوره ی بقره، در باب ایثار آن حضرت نازل شده اند(1).خداوند متعال در آیه 8 سوره هل اتی (انسان) می فرماید: «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا». علمای شیعه اتفاق نظر دارند این آیه به همراه آیاتی دیگر (هجده آیه از این سوره یا تمامی آن) درباره سه روز روزه‌گرفتنِ امام علی(علیه السلام)، فاطمه(سلام الله علیها)، حسنین(علیهما السلام) و فضه نازل شده است. این افراد با اینکه گرسنه بودند، افطاری خود را به دنبال درخواست مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.
امام علی (علیه السلام) کارگری می کرد و اجرتش را تصدّق می نمود و خود از فرط گرسنگی، بر شکمش سنگ می بست. در سخاوت آن امام بس که اعداء عدو ایشان، یعنی معاویه، در مورد ایشان می گوید: اگر علی، خانه ای از طلا و خانه ای از کاه را مالک شود، طلا را بیشتر تصدق می دهد تا هیچ از آن نماند(2)
راوی می گوید: نزد امام صادق (علیه السلام) بودم که نام امیر المؤمنین نزد او به میان آمد. امام صادق بسیار او را ستودند، آنگاه فرمودند: همانا وی از دارایی خویش هزار بنده خرید و در راه خدا و برای رهایی از دوزخ، آزاد کرد که بهای آن را از دسترنج خود و عرق پیشانی خویش تهیه کرده بود.(3)
هرگاه ثروتی دست امیر المؤمنین (علیه السلام) می رسید فقرا و تهیدستان را با خبر می ساختند و پس جمع شدن آن ها، پول ها را از دست راست به دست چپ خویش می ریختند و می فرمودند: «ای درهم های زرد و سفید، غیر مرا فریب دهید». آنگاه همه ی آن ها را بین محرومین تقسیم می کرد و سپس دو رکعت نماز شکر می خواند(4).
ثالثا : طراحان این شبهه در اولین قدم باید برای این سخنشان مستندات معتبر و قابل استناد قرار می دادند که امام علی(علیه السلام) هر شب به خانه فقرا شیر می بردند؟ در منابع تاریخی چنین گزارشی وجود ندارد .
پی نوشت‌ها:
1. قمی، شیخ عباس،منتهی الآمال، ج1،ص284،قم، هجرت، 1374.
2. تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، موسسه المحمودی، بیروت، لبنان، بخش امام علی ج3 ص76 شماره1109.
3. قمی، شیخ عباس،منتهی الآمال، ج1،ص289،قم، هجرت، 1374ش.
4. شیخ صدوق، امالی، ص169،تهران، کتابفروشی اسلامیه،1380ق.
